Rencana ini mengenai maklumat sejarawi dan kini berkaitan dengan semua jenis bandog. Untuk maklumat tertentu tentang kerja Dr. Swinford, sila lihat Bandog Swinford.
Istilah bandog (juga dieja sebagai bandogge; Sebutan bahasa Melayu: [bɛnˈdɔg]) berasal pada sekitar 1250-1300 di England Tengah, merujuk anjing jenis mastif yang terikat dengan rantai pada siang dan dilepaskan pada malam untuk menjaga daripada penceroboh. [perlu rujukan] Pada 1570, Johannes Caius menerbitkan sebuah buku dalam bahasa Latin yang pada 1576 diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris oleh Abraham Fleming di bawah nama Of Englishe Dogges, yang dalamnya dia menggambarkan bandog sebagai anjing berbadan berat yang besar, degil dan sangat berdendam.[perlu rujukan]
England
