| Empat Buku dan Lima Kitab | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tulisan Cina Tradisional | 四書五經 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tulisan Cina Ringkas | 四书五经 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Hanyu Pinyin | Sìshū Wǔjīng | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Empat Buku dan Lima Kitab ialah kumpulan teks utama yang berkait rapat dengan Konfusianisme, ditulis sebelum 300 SM.[1] Ia secara tradisi dipercayai ditulis, disusun atau dihuraikan oleh Konfusius sendiri atau para muridnya. Bermula pada zaman Dinasti Han, karya ini dijadikan teras kepada Klasik Cina dan menjadi bahan asas ujian dalam sistem Peperiksaan awam diraja.
Empat Buku
Empat Buku (Cina tradisional: 四書; pinyin: Sìshū) merupakan Teks klasik Cina yang menggambarkan nilai teras dan kepercayaan Konfusianisme. Ia dipilih oleh sarjana Zhu Xi pada zaman Dinasti Song sebagai pengenalan umum kepada pemikiran Konfusius. Pada era Dinasti Ming dan Dinasti Qing, ia dijadikan kurikulum rasmi untuk peperiksaan awam diraja.[2]
Senarai
- Pembelajaran Hebat (Daxue)
- Pada asalnya satu bab dalam Kitab Ritus. Teks utamanya pendek dan dikaitkan dengan Konfusius, manakala sembilan bab ulasan ditulis oleh Zengzi, salah seorang murid Konfusius. Zengzi menggambarkannya sebagai pintu gerbang kepada ilmu. Karya ini penting kerana ia menekankan tema utama falsafah dan pemikiran politik Cina, dan memberi pengaruh besar dalam tradisi klasik dan moden.
- Doktrin Jalan Tengah (Zhongyong)
- Juga merupakan bab dalam Kitab Ritus, dikaitkan dengan cucu Konfusius iaitu Zisi. Buku kecil yang mengandungi 33 bab ini menunjukkan nilai keseimbangan sebagai jalan menuju kesempurnaan moral. Fokus utamanya ialah Jalan (道) yang dianggap mandat dari langit, bukan sahaja untuk pemerintah malah untuk setiap orang.
- Lun Yu
- Kompilasi ucapan Konfusius dan murid-muridnya, beserta perbincangan mereka. Sejak zaman Konfusius, Analek memberi kesan besar kepada falsafah dan nilai moral di Cina dan kemudiannya ke negara-negara Asia Timur. Dalam Peperiksaan kekaisaran, bermula zaman Dinasti Sui hingga ia dihapuskan dengan penubuhan Republik China, calon diwajibkan menguasai teks ini dan mengaplikasikan kata-kata Konfusius dalam esei mereka.
- Kitab Mengzi
- Mengandungi perbualan antara sarjana Mencius dengan raja-raja pada zamannya. Berbeza dengan kata-kata ringkas Konfusius, Mencius berbentuk dialog panjang dengan gaya prosa yang luas.
Lima Kitab
Lima Kitab (Cina tradisional: 五經; pinyin: Wǔjīng) ialah lima karya pra-Dinasti Qin yang menjadi sebahagian daripada kanun tradisional Konfusianisme. Sebahagian daripada teks ini sudah berpengaruh sejak zaman Zaman Negara Perang. Mencius, sarjana Konfusianisme terkemuka pada waktu itu, menganggap Sejarah Musim Bunga dan Luruh sama pentingnya dengan kronik separa legenda dari zaman awal. Ketika Dinasti Han Barat menjadikan Konfusianisme sebagai ideologi rasmi, karya-karya ini digabungkan dalam kurikulum negara. Pada masa inilah ia mula dianggap sebagai satu set koleksi, lalu dikenali bersama sebagai "Lima Kitab".[3]
Senarai
- Shijing
- Mengandungi 305 puisi yang dibahagi kepada 160 lagu rakyat, 105 nyanyian rasmi untuk upacara istana, dan 40 himne serta puji-pujian yang dinyanyikan ketika korban untuk wira dan roh nenek moyang keluarga diraja.
- Shujing
- Himpunan dokumen dan ucapan yang dikatakan ditulis oleh raja dan pegawai pada awal zaman Zhou dan sebelumnya. Ia mungkin karya naratif Cina paling tua, berkemungkinan bertarikh seawal abad ke-6 SM, dan turut menampilkan contoh prosa awal.
- Kitab Ritus
- Menghuraikan adat kuno, bentuk sosial dan upacara istana. Versi yang dikaji pada masa kini ialah suntingan sarjana abad ke-3 SM, bukan teks asal yang menurut tradisi disunting oleh Konfusius sendiri.
- I Ching (Kitab Perubahan)
- Buku ini mengandungi sistem ramalan yang setara dengan geomansi di Barat atau sistem Ifá di Afrika Barat. Di dunia Barat dan Asia Timur moden, ia masih digunakan secara meluas untuk tujuan ini.
- Chunqiu
- Catatan sejarah Negeri Lu, tanah kelahiran Konfusius, dari 722 hingga 481 SM, dan secara tradisi dikaitkan dengannya.
Kitab Muzik kadang kala dianggap sebagai kitab keenam, tetapi telah hilang.
Sehingga zaman Dinasti Han Barat, susunan tradisional Lima Kitab biasanya ialah Puisi-Dokumen-Ritus-Perubahan-Musim Bunga dan Luruh. Namun sejak Dinasti Han Timur, urutan standard berubah menjadi Perubahan-Dokumen-Puisi-Ritus-Musim Bunga dan Luruh.
Pengarang
Secara tradisional, dipercayai bahawa Konfusius sendiri yang menyusun atau menyunting teks Lima Kitab. Sarjana Yao Xinzhong berhujah bahawa ada alasan kukuh untuk percaya bahawa klasik Konfusian terbentuk melalui tangan Konfusius, tetapi “tidak ada yang boleh diandaikan begitu sahaja tentang versi awal klasik tersebut.” Menurut Yao, sejak zaman Dinasti Han Barat, kebanyakan sarjana Konfusian percaya bahawa Konfusius telah mengumpul semula dan menyunting karya terdahulu, lalu “memuktamadkan” versi tulisan kuno yang menjadi Klasik. Tradisi Konfusian meyakini bahawa koleksi Shijing telah disunting oleh Konfusius daripada 3,000 karya kepada bentuk tradisional 305 karya. Pada abad ke-20, ramai sarjana Cina masih berpegang pada tradisi ini. Contohnya, sarjana Konfusianisme Baharu, Xiong Shili (1885–1968), berpendapat bahawa Enam Klasik merupakan versi terakhir yang “dimuktamadkan” oleh Konfusius pada usia tuanya. Namun, ada juga sarjana lain yang berbeza pandangan. Aliran Teks Lama, misalnya, bersandar pada versi dari zaman Han yang dipercayai terselamat daripada peristiwa pemusnahan buku pada zaman Qin. Bagi mereka, karya tersebut bukan disunting Konfusius, sebaliknya diwarisi terus dari Dinasti Zhou.
Atas sebab berbeza, terutamanya kerana kajian teks moden dalam Aliran Keraguan Antik, semakin ramai sarjana abad ke-20 di China dan di luar negara berpendapat Konfusius tidak terlibat langsung dalam penyuntingan, apatah lagi penulisan klasik ini. Yao Xinzhong juga melaporkan ada sarjana yang mengambil pandangan “pragmatik” bahawa sejarah Klasik itu panjang, dan Konfusius bersama pengikutnya, walaupun tidak berniat membentuk sistem klasik, “tetap menyumbang kepada pembentukannya.”[4] Walau apa pun perbezaannya, hakikat yang tidak dipertikaikan ialah selama lebih 2,000 tahun, Konfusius dipercayai telah menulis atau menyunting klasik ini.
Peristiwa paling penting dalam perjalanan teks klasik ini ialah ketika Konfusianisme diterima sebagai ortodoksi negara pada zaman Dinasti Han, yang menyebabkan ia dipelihara, serta kebangkitan semula Konfusianisme pada zaman Dinasti Song, yang menjadikannya asas kepada Ortodoksi Konfusian dalam sistem Peperiksaan kekaisaran pada dinasti-dinasti berikutnya. Sarjana Neo-Konfusianisme, Zhu Xi (1130–1200), menetapkan teks Empat Buku dan menulis ulasan baharu yang kemudiannya diterima sebagai tafsiran Konfusius sendiri.[5]
Warisan
Pada zaman pemerintahan Maharaja Wu dari Han, Lima Kitab dan Empat Buku dijadikan asas kepada sistem Peperiksaan kekaisaran.[6]
Rujukan
- ^ Bleeker, C. J. and G. Widengren (1971). Historia Religionum, Volume 2 Religions of the Present. BRILL. m/s. 478. ISBN 90-04-02598-7.
- ^ Ralat petik: Tag
<ref>tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernamaGardner - ^ Nylan, Michael. (Internet Archive Copy) The Five "Confucian" Classics. New Haven: Yale University Press, 2001.
- ^ Hsin-chung Yao, An Introduction to Confucianism (New York: Cambridge University Press, 2000), hlm. 52–54.
- ^ Daniel K. Gardner. The Four Books: The Basic Teachings of the Later Confucian Tradition. Indianapolis: Hackett, 2007. ISBN 978-0-87220-826-1.
- ^ Kracke 1967, m/s. 253.