Renium - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Renium, ₇₅Re
Ciri-ciri umum
Rupa	Kelabu keperakan
Renium dalam jadual berkala
	tungsten ← renium → osmium
Nombor atom (Z)	75
Kumpulan, kala	kumpulan 7, kala 6
Blok	Blok d
Konfigurasi elektron	[Xe] 4f14 5d5 6s2
Bil. elektron per petala/cengkerang	2, 8, 18, 32, 13, 2
Ciri-ciri fizikal
Takat lebur	3459 K (3186 °C, 5767 °F)
Takat didih	5903 K (5630 °C, 10,170 °F)
Ketumpatan suhu bilik hampir	21.02 g/cm3
apabila cecair, pada t.l.	18.9 g/cm3
Haba pelakuran	60.43 kJ/mol
Haba pengewapan	704 kJ/mol
Muatan haba molar	25.48 J/(mol·K)
Ciri-ciri atom
Keelektronegatifan	Skala Pauling: 1.9
Tenaga pengionan	pertama: 760 kJ/mol ; ke-2: 1260 kJ/mol ; ke-3: 2510 kJ/mol ; (lagi)
Jejari atom	empirik: 137 pm
Jejari kovalen	151±7 pm
Rampaian
Struktur hablur	heksagon disusun rapat (hcp)
Kelajuan bunyi rod nipis	4700 m/s (pada 20 °C)
Pekali pengembangan terma	6.2 µm/(m·K)
Daya pengaliran terma	48.0 W/(m·K)
Kerintangan elektrik	193 nΩ·m (pada 20 °C)
Sifat kemagnetan	Paramagnet
Kerentanan magnet (χmol)	+67.6·10−6 cm3/mol (293 K)
Modulus Young	463 GPa
Modulus ricih	178 GPa
Modulus pukal	370 GPa
Nisbah Poisson	0.30
Skala Mohs	7.0
Kekerasan Vickers	1350–7850 MPa
Kekerasan Brinell	1320–2500 MPa
Nombor CAS	7440-15-5
Sejarah
Penamaan	sempena Sungai Rhine (Jerman: Rhein)
Penemuan	Masataka Ogawa (1908)
Pengasiangan pertama	Masataka Ogawa (1919)
Dinamakan oleh	Walter Noddack, Ida Noddack, Otto Berg (1925)
Isotop utama bagi renium
	lihat; bincang; sunting; \| rujukan \| dalam Wikidata

Renium adalah unsur logam bersimbol Re dengan nombor atom 75. Ia berbentuk pepejal putih kekelabuan atau serbuk hitam, yang digunakan untuk membuat aloi dan mangkin.

Nama renium berasal daripada perkataan Rhenus, perkataan Latin bagi Sungai Rhine di Eropah.^[3]

Sejarah

Sebelum penemuan, lohong kosong dalam jadual berkala yang sepatutnya diisi renium dikenal pasti oleh Dmitri Mendeleev dan beliau menamakan unsur tersebut sebagai "dwimangan".

Pada 1908, saintis Jepun, Masataka Ogawa mendakwa bahawa beliau telah menemui unsur ke-43 (kini teknetium) dan menamakannya sebagai nipponium (daripada perkataan 日本, Nihon, Jepun) dengan simbol kimia Np. Namun begitu, hasil kajian pada masa kini mendapat tahu bahawa Ogawa sebenarnya menemui renium, unsur ke-75 dan bukannya unsur ke-43 yang disangkanya.^[4]

Renium secara umumnya dipercayai ditemui oleh Walter Noddack, Ida Noddack, and Otto Berg di Jerman pada 1925.^[3] Pada 1928, Walter dan Ida Noddack berjaya mengekstrak satu gram renium daripada 660 kg molibdenit.^[5]

Ciri-ciri

Isotop

Renium memiliki satu isotop stabil, ¹⁸⁵Re. Selain itu, renium juga memiliki sebuah radioisotop, ¹⁸⁷Re yang tidak stabil tetapi memiliki separuh hayat selama 41.2 × 10⁹ tahun dan merupakan isotop renium paling umum, merangkumi 62.6% daripada renium semula jadi dengan 37.4% lagi ialah ¹⁸⁵Re. 25 jenis isotop renium lain telah dikenal pasti.^[6]

Sebatian

Sebatian-sebatian renium memiliki tahap pengoksidaan daripada -3 ke +7 kecuali -2. Daripada tahap-tahap ini, tahap +7, +6, +4 dan +2 merupakan tahap yang biasa ditemui.^[7] Renium secara umumnya wujud dalam bidang komersial sebagai garam perenat, ReO₄⁻ seperti natrium dan ammonium perenat.

Oksida renium yang biasa ditemui ialah renium(VII) oksida, Re₂O₇.

Kewujudan

Renium merupakan salah satu unsur paling jarang dijumpai dalam kerak Bumi, dengan kepekatan serendah 0.5 ke 1 bahagian per bilion (ppb), menjadikan renium sebagai unsur ke-77 paling banyak dalam kerak Bumi.^[8]^[9]

Penggunaan

Renium banyak digunakan dalam superaloi tahan haba tinggi yang digunakan dalam bahagian enjin jet, mengambil kira-kira 70% penggunaan logam renium sedunia.^[10]

Renium juga digunakan dalam pentarikhan radiometri, yakni dalam kaedah renium-osmium, di mana isotop ¹⁸⁷Re terurai kepada ¹⁸⁷Os menerusi pereputan beta, dengan separuh hayat selama 41.2 × 10⁹ tahun.^[11]

Rujukan

^ Lide, D. R., penyunting (2005). "Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds". CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (ed. 86th). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.
^ Weast, Robert (1984). CRC, Handbook of Chemistry and Physics. Boca Raton, Florida: Chemical Rubber Company Publishing. m/s. E110. ISBN 0-8493-0464-4.
^ ^a ^b Hiromu, Sakurai (1998). 元素111の新知識 (dalam bahasa Jepun). Kodansha. m/s. 309. ISBN 4-06-257192-7.CS1 maint: ref=harv (link)
^ Yoshihara, H. K. (2004). "Discovery of a new element 'nipponiumʼ: re-evaluation of pioneering works of Masataka Ogawa and his son Eijiro Ogawa". Spectrochimica Acta Part B Atomic Spectroscopy. 59 (8): 1305–1310. Bibcode:2004AcSpe..59.1305Y. doi:10.1016/j.sab.2003.12.027.
^ Noddack, J.; Noddack, W. (23 September 1929). "Die Herstellung von einem Gram Rhenium". Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie (dalam bahasa Jerman). 183 (1): 353. doi:10.1002/zaac.19291830126.
^ Audi, Georges; Bersillon, Olivier; Blachot, Jean; Wapstra, Aaldert Hendrik (2003), "The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties", Nuclear Physics A, 729: 3–128, Bibcode:2003NuPhA.729....3A, doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.001
^ Holleman, Arnold F.; Wiberg, Egon; Wiberg, Nils (1985). "Rhenium". Lehrbuch der Anorganischen Chemie (dalam bahasa Jerman) (ed. 91–100). Walter de Gruyter. m/s. 1118–1123. ISBN 978-3-11-007511-3.
^ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (ed. kedua). Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8.CS1 maint: ref=harv (link)
^ Emsley, John (2001). "Rhenium". Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford, England, UK: Oxford University Press. m/s. 358–360. ISBN 978-0-19-850340-8.
^ Naumov, A. V. (2007). "Rhythms of rhenium". Russian Journal of Non-Ferrous Metals. 48 (6): 418–423. doi:10.3103/S1067821207060089.
^ Nozaki, Tatsuo; Kato, Yasuhiro; Suzuki, Katsuhiko (2014). "Recent geochemical research using a Re–Os isotope system: Its principles and applications". Chikyukagaku. 48 (4): 279–305. doi:10.14934/chikyukagaku.48.279.

Pautan luar

Kategori berkenaan Renium di Wikimedia Commons

Rencana berkenaan kimia ini ialah rencana tunas. Anda boleh membantu Wikipedia dengan mengembangkannya.

[1] Lide, D. R., penyunting (2005). "Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds". CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (ed. 86th). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.

[2] Weast, Robert (1984). CRC, Handbook of Chemistry and Physics. Boca Raton, Florida: Chemical Rubber Company Publishing. m/s. E110. ISBN 0-8493-0464-4.

[:0-3] Hiromu, Sakurai (1998). 元素111の新知識 (dalam bahasa Jepun). Kodansha. m/s. 309. ISBN 4-06-257192-7.CS1 maint: ref=harv (link)

[4] Yoshihara, H. K. (2004). "Discovery of a new element 'nipponiumʼ: re-evaluation of pioneering works of Masataka Ogawa and his son Eijiro Ogawa". Spectrochimica Acta Part B Atomic Spectroscopy. 59 (8): 1305–1310. Bibcode:2004AcSpe..59.1305Y. doi:10.1016/j.sab.2003.12.027.

[5] Noddack, J.; Noddack, W. (23 September 1929). "Die Herstellung von einem Gram Rhenium". Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie (dalam bahasa Jerman). 183 (1): 353. doi:10.1002/zaac.19291830126.

[6] Audi, Georges; Bersillon, Olivier; Blachot, Jean; Wapstra, Aaldert Hendrik (2003), "The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties", Nuclear Physics A, 729: 3–128, Bibcode:2003NuPhA.729....3A, doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.001

[HollemanAF-7] Holleman, Arnold F.; Wiberg, Egon; Wiberg, Nils (1985). "Rhenium". Lehrbuch der Anorganischen Chemie (dalam bahasa Jerman) (ed. 91–100). Walter de Gruyter. m/s. 1118–1123. ISBN 978-3-11-007511-3.

[8] Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (ed. kedua). Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8.CS1 maint: ref=harv (link)

[Emsley2001p358-9] Emsley, John (2001). "Rhenium". Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford, England, UK: Oxford University Press. m/s. 358–360. ISBN 978-0-19-850340-8.

[Naumov-10] Naumov, A. V. (2007). "Rhythms of rhenium". Russian Journal of Non-Ferrous Metals. 48 (6): 418–423. doi:10.3103/S1067821207060089.

[11] Nozaki, Tatsuo; Kato, Yasuhiro; Suzuki, Katsuhiko (2014). "Recent geochemical research using a Re–Os isotope system: Its principles and applications". Chikyukagaku. 48 (4): 279–305. doi:10.14934/chikyukagaku.48.279.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]