Brian Mulroney | |
|---|---|
 | |
| Perdana Menteri Kanada Ke-18 | |
| Dalam jawatan 17 September 1984 – 25 Jun 1993 | |
| Raja | Elizabeth II |
| Gabenor Agung | Jeanne Sauvé Ray Hnatyshyn |
| Timbalan | Erik Nielsen (1984-1986) Don Mazankowski (1986-1993) |
| Didahului oleh | John Turner |
| Digantikan oleh | Kim Campbell |
| Maklumat peribadi | |
| Lahir | Martin Brian Mulroney 20 Mac 1939 Baie-Comeau, Quebec |
| Mati | 29 February 2024 |
| Kewarganegaraan | Kanada |
| Parti politik | Progresif Konservatif |
| Pasangan | Mila Mulroney |
| Anak | Ben, Mark, Nicolas, Caroline |
| Kediaman | Westmount, Quebec, Kanada Palm Beach, Florida, Amerika Syarikat |
| Tempat belajar | Universiti St. Francis Xavier Universiti Laval |
| Bidang pengkhususan | Peguam ahli perniagaan |
| Tandatangan |  |
Martin Brian Mulroney (20 Mac 1939 - 29 Februari 2024), merupakan Perdana Menteri Kanada Ke-18 dari 17 September 1984 hingga 25 Jun 1993 dan juga ketua Parti Progresif Konservatif Kanada dari 1983 hingga 1993 iaitu selama 10 tahun. Khidmat beliau sebagai Perdana Menteri ditandai dengan pengenalan pembaharuan ekonomi utama, seperti Perjanjian Perdagangan Bebas Amerika Syarikat-Kanada dan Cukai Barangan dan Perkhidmatan, penolakan pembaharuan perlembagaan seperti Meech Lake Accord dan Charlottetown Accord. Sebelum kerjaya politiknya, beliau terkenal dengan pekerjaan sebagai peguam dan ahli perniagaan di Montreal.
Kehidupan awal
Mulroney telah dilahirkan pada 20 Mac 1939 di Baie-Comeau, Quebec, sebuah bandar jauh dan terpencil di bahagian timur wilayah. Beliau adalah berbangsa Ireland Kanada dan beragama Katolik. Beliau anak kepada Mary Irene (née O'Shea) dan Benedict Martin Mulroney,[1] yang merupakan seorang juruelektrik kilang kertas. Enam daripada anak-anak pasangan itu adalah bayi. Oleh kerana tiada bahasa Inggeris sekolah Katolik tinggi dalam Baie-Comeau, Mulroney menamatkan pendidikan sekolah tinggi di sebuah sekolah berasrama Roman Katolik di Chatham, New Brunswick yang dikendalikan oleh St Thomas Universiti (pada tahun 2001, St Thomas University dinamakan bangunan akademik terbaru dalam penghormatan). Benedict Mulroney bekerja lebih masa dan berlari perniagaan pembaikan untuk mendapatkan wang tambahan untuk pelajaran anak-anak, dan dia menggalakkan anak sulungnya untuk menghadiri universiti.[2]
Mulroney kerap akan menceritakan tentang akhbar penerbit Robert R. McCormick, syarikatnya yang telah ditubuhkan di Baie-Comeau. Mulroney akan menyanyi sebuah lagu Ireland untuk McCormick,[3] dan penerbit itu akan memberikan beliau sebanyak $50.[4] Beliau membesar dan fasih berbahasa Inggeris dan Perancis dengan lancar.[5]
Perdana menteri
Kerajaan majoriti Konservatif yang pertama dalam tempoh 26 tahun dan yang kedua di tahun 54. Pada mulanya seolah-olah memberi Mulroney kedudukan yang sangat menggerunkan. Tories telah memenangi hanya lebih separuh undi popular dan tiada ada pihak lain melepasi paras 50 tempat duduk. Di atas kertas, beliau bebas untuk mengambil mana-mana arah bahagian Kanada yang dia mahukan. Walau bagaimanapun, kedudukannya adalah jauh lebih berbahaya daripada majoriti parlimen yang telah beliau mencadangkan. Sokongan ini berdasarkan kepada "pakatan besar" daripada konservatif dari segi sosial, populisme dari Barat, nasionalis Quebec dan konservatif fiskal daripada Ontario dan Atlantik Kanada.[6]
Beliau cuba untuk merayu ke wilayah-wilayah Barat, yang sebelum ini sokongan begitu penting kepada kejayaan pilihan raya beliau, dengan membatalkan Program Tenaga Kebangsaan dan termasuk sebilangan besar orang Barat dalam Kabinetnya (termasuk Joe Clark sebagai menteri hal ehwal luar). Walau bagaimanapun, beliau tidak benar-benar berjaya, walaupun selain daripada dasar ekonomi dan perlembagaan. Sebagai contoh, beliau berpindah kepada perkhidmatan CF-18 Hornet daripada Manitoba untuk Quebec pada tahun 1986, walaupun tawaran Manitoba adalah lebih rendah dan syarikat itu lebih baik dan tertinggi[7]
Salah satu keutamaan utama Mulroney, sekurang-kurangnya secara terbuka adalah untuk mengurangkan defisit, yang berjalan ke dalam berbilion-bilion dolar. Walau bagaimanapun, hutang negara semakin meningkat dengan ketara melalui tempoh. Usahanya untuk mengurangkan perbelanjaan terhad keupayaannya untuk menyampaikan pada banyak janji-janji. Juga menghalang kemajuannya ialah Senat, di mana Liberal mempunyai majoriti yang besar kerana tempoh lama sebelum mereka berkuasa. Diketuai oleh Allan MacEachen, Senat telah mengambil peranan yang sangat tegas dalam undang-undang, memaksa kerajaan untuk berkompromi dengan beberapa mata wang walaupun majoriti besar itu.
Pengeboman Penerbangan Air India 182, yang berasal dari Montreal berlaku semasa penggal pertama Mulroney menjadi perdana menteri. Ini adalah perbuatan pengganas yang terbesar sebelum Serangan 11 September 2001, dengan majoriti 329 mangsa warga Kanada. Mulroney menghantar surat takziah kepada Perdana Menteri India Rajiv Gandhi, kemudian mencetuskan kegemparan di Kanada sejak beliau tidak memanggil keluarga mangsa sebenar untuk merakamkan ucapan takziah. Gandhi menjawab bahawa beliau harus menjadi salah satu yang memberikan takziah kepada Mulroney, memandangkan majoriti mangsa Kanada atau tinggal di Kanada. Banyak Indo-Kanada ini dianggap sebagai satu tindakan yang bersifat perkauman kerana mereka merasakan Mulroney tidak menganggap mereka menjadi warganegara Kanada benar kerana mereka tidak keturunan Eropah. Tambahan pula, terdapat beberapa amaran dari kerajaan India kepada kerajaan Mulroney tentang ancaman pengganas ke arah penerbangan Air India. Soalan kekal mengapa amaran-amaran ini tidak diambil lebih serius dan sama ada peristiwa yang membawa kepada pengeboman boleh dielakkan.[8][9][10] Siasatan awam ke atas pengeboman Air India kini sedang dijalankan untuk menjawab beberapa soalan-soalan ini.
Dasar luar
Kerajaan Mulroney menentang rejim aparteid di Afrika Selatan. Mulroney bertemu dengan pemimpin-pemimpin pembangkang banyak seluruh kementeriannya. Kedudukannya meletakkan dia berselisih dengan kerajaan-kerajaan Amerika dan British, tetapi juga dia dihormati di tempat lain. Selain itu, hal ehwal menteri luar Joe Clark adalah menteri hal ehwal luar negeri pertama yang mendarat di Ethiopia untuk membawa sambutan Barat kepada kebuluran di Habsyah 1983-1985; Clark mendarat di Addis Ababa begitu cepat kerana dia tidak pun melihat laporan Canadian Broadcasting Corporation (CBC) yang telah mewujudkan reaksi awam permulaan dan kuat. Sambutan Kanada adalah amat menggalakkan dan membawa Amerika Syarikat dan Britain untuk mengikuti dengan serta-merta - keadaan tidak pernah berlaku sebelum dalam hal ehwal luar pada masa itu, kerana Habsyah mempunyai rejim Marxisme dan sebelum ini telah diasingkan oleh kerajaan Barat.
Kerajaan mengambil pendirian yang kuat terhadap campur tangan Amerika Syarikat di Nicaragua di bawah Ronald Reagan dan diterima pelarian dari El Salvador, Guatemala dan negara-negara lain dengan rejim disokong secara langsung oleh pentadbiran Reagan.
Perdagangan bebas
Sepanjang tempoh perkhidmatan beliau sebagai Perdana Menteri, hubungan yang rapat Brian Mulroney dengan Presiden Amerika Syarikat Ronald Reagan dalam hasil membantu kedua-dua perjanjian mercu tanda pada hujan asid dan ratifikasi iaitu perjanjian perdagangan bebas dengan Amerika Syarikat yang diantara kedua-dua negara itu.[11]
Rujukan
- ^ "School of Canadian Irish Studies - Irene Mulroney Scholarship". Cdnirish.concordia.ca. Dicapai pada 2010-06-07.
- ^ name="ReferenceA">Mulroney: The Politics of Ambition, by John Sawatsky, 1991
- ^ Peter C. Newman, The Secret Mulroney Tapes: Unguarded Confessions of a Prime Minister. Random House Canada, 2005, p. 54.
- ^ Gordon Donaldson, The Prime Ministers of Canada, (Toronto: Doubleday Canada Limited, 1997), p. 309.
- ^ name="Donaldson310">Donaldson, p. 310.
- ^ David Bercuson et al. Sacred Trust? Brian Mulroney and the Conservative Party in Power (1987)
- ^ Newman, p. 116.
- ^ "story". Canada.com. 2006-06-19. Dicapai pada 2010-06-07.
- ^ "ctv story". Ctv.ca. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-12-06. Dicapai pada 2010-06-07.
- ^ The Canadian Press (2006-11-07). "CBC website November 7, 2007". Cbc.ca. Diarkibkan daripada yang asal pada 2007-10-21. Dicapai pada 2010-06-07.
- ^ Stephen Clarkson. Canada and the Reagan Challenge: Crisis and Adjustment, 1981-85 (2nd ed. 1985) ch 5, 8
.svg)
 | ||