Selam permukaan (Jawi: سلم ڤرموكاءن), snorkeling (Jawi: سنوركليڠ), atau aktiviti bersnorkel (Jawi: اكتيۏيتي برسنوركل) ialah aktiviti berenang dengan muka menghadap ke bawah di dalam air sambil bernafas menggunakan tiub berbentuk khas yang dipanggil snorkel, biasanya disertakan dengan gogal renang atau topeng selam, dan sirip renang. Di perairan yang lebih sejuk, baju selam turut dipakai. Penggunaan peralatan ini membolehkan penyelam permukaan (snorkeler) memerhati persekitaran bawah air bagi tempoh yang lama dengan usaha yang minimum, serta bernafas semasa muka menghadap ke bawah di permukaan air.
Selam permukaan merupakan aktiviti rekreasi yang popular, terutamanya di lokasi pusat peranginan tropika. Ia memberi peluang untuk memerhati hidupan bawah air dalam tetapan semula jadi tanpa peralatan rumit dan latihan yang diperlukan untuk selam skuba. Ia menarik minat semua peringkat umur kerana melibatkan usaha yang sedikit dan merupakan asas kepada dua disiplin permukaan dalam sukan bawah air iaitu renang sirip (finswimming).[1]
Selam permukaan juga dilakukan oleh penyelam skuba semasa berada di permukaan, dalam sukan bawah air seperti hoki bawah air dan ragbi bawah air, serta sebagai sebahagian daripada pencarian berasaskan air yang dijalankan oleh pasukan mencari dan menyelamat.
Peralatan
Peralatan asas termasuk snorkel untuk pernafasan, dan topeng selam atau gogal renang untuk penglihatan. Sirip renang untuk pendorongan yang lebih cekap adalah biasa digunakan. Perlindungan persekitaran terhadap sejuk, selaran matahari, serta sengatan dan calaran hidupan marin juga popular mengikut rantau, dan mungkin dalam bentuk baju selam (wetsuit), sut kering (dry suit), kulit selam (dive skins), atau pelindung ruam (rash vest). Sesetengah penyelam permukaan bergantung pada losyen pelindung matahari kalis air, namun sesetengah daripadanya merosakkan alam sekitar. Jika perlu, penyelam boleh memakai tali pinggang pemberat untuk memudahkan penyelaman bebas, atau jaket selam permukaan kembung, iaitu sejenis alat bantuan keapungan untuk keselamatan.
Snorkel
Snorkel ialah peranti yang digunakan untuk bernafas udara dari atas permukaan apabila kepala pemakai menghadap ke bawah di dalam air dengan mulut dan hidung tenggelam. Ia boleh jadi berasingan atau bersepadu dengan topeng renang atau selam. Versi bersepadu hanya sesuai untuk selam permukaan, manakala peranti berasingan juga boleh digunakan untuk aktiviti bawah air seperti menombak ikan, penyelaman bebas, renang sirip, hoki bawah air, ragbi bawah air dan untuk pernafasan di permukaan dengan peralatan skuba. Snorkel perenang ialah tiub yang dibengkokkan ke dalam bentuk yang sering menyerupai huruf "L" atau "J", dipasang dengan bahagian mulut di hujung bawah dan diperbuat daripada logam ringan, getah atau plastik. Snorkel mungkin disertakan dengan gelung getah atau klip plastik yang membolehkan snorkel disambungkan ke bahagian luar tali kepala topeng selam. Walaupun snorkel juga boleh dimalarkan dengan menyelitkan tiub di antara tali topeng dan kepala, strategi alternatif ini boleh menyebabkan ketidakselesaan fizikal, kebocoran topeng atau kehilangan snorkel.[2]
Snorkel membentuk ruang mati pernafasan. Apabila pengguna menarik nafas baru, sebahagian daripada udara yang dihembus sebelum ini yang kekal di dalam snorkel akan disedut semula, mengurangkan jumlah udara segar dalam isipadu sedutan, dan meningkatkan risiko pengumpulan karbon dioksida dalam darah yang boleh mengakibatkan hiperkapnia. Semakin besar isipadu tiub, dan semakin kecil isipadu pasang surut pernafasan, semakin teruk masalah ini. Tiub berdiameter lebih kecil mengurangkan isipadu mati, tetapi juga meningkatkan rintangan aliran udara dan seterusnya meningkatkan kerja pernafasan. Melibatkan isipadu dalaman topeng dalam litar pernafasan akan meluaskan lagi ruang mati tersebut. Penghembusan sekali-sekala melalui hidung semasa melakukan selam permukaan dengan snorkel berasingan akan mengurangkan sedikit pengumpulan karbon dioksida, dan mungkin membantu memastikan topeng bebas daripada air, tetapi dalam air sejuk, ia akan meningkatkan kekaburan (wapan atau fogging). Pada tahap tertentu, kesan ruang mati boleh diatasi dengan bernafas dengan lebih dalam dan perlahan, kerana ini mengurangkan nisbah ruang mati dan kerja pernafasan.
Snorkel didatangkan dalam dua orientasi: Lekapan hadapan dan lekapan sisi. Snorkel pertama yang dipatenkan pada tahun 1938 adalah jenis lekapan hadapan, dipakai dengan tiub di atas bahagian hadapan muka, dan dikukuhkan dengan pendakap pada topeng selam. Snorkel lekapan hadapan terbukti popular dalam aktiviti selam permukaan di Eropah sehingga akhir 1950-an apabila snorkel lekapan sisi mula mendominasi. Snorkel lekapan hadapan muncul kembali sedekad kemudian sebagai peralatan renang kompetitif untuk digunakan dalam latihan kolam dan dalam perlumbaan renang sirip, di mana ia mengatasi prestasi snorkel lekapan sisi dari segi hidrodinamik.
Snorkel biasa
Snorkel biasa pada dasarnya terdiri daripada satu tiub dengan pelekap mulut (mouthpiece) untuk dimasukkan di antara bibir.
Batang snorkel (barrel) ialah tiub berongga yang menghalakan udara dari hujung bekalan di bahagian atas snorkel ke bahagian mulut di bahagian bawah. Batang ini diperbuat daripada bahan yang agak tegar seperti plastik, logam ringan atau getah keras. Liang snorkel (bore) ialah ruang dalaman batang tersebut; panjang, diameter dan lengkungan liang semuanya mempengaruhi rintangan pernafasan.
Bahagian atas batang snorkel mungkin terbuka kepada elemen persekitaran atau dipasang dengan injap yang direka untuk menutup bekalan udara dari atmosfera apabila bahagian atasnya tenggelam. Terdapat kemungkinan terdapat jalur dengan keterlihatan tinggi di sekeliling bahagian atas untuk memberi amaran kepada pengguna air lain tentang kehadiran penyelam permukaan tersebut. Cara paling mudah untuk memasang snorkel pada kepala adalah dengan menyelitkan bahagian atas batang di antara tali topeng dan kepala. Walau bagaimanapun, ini boleh menyebabkan topeng bocor, dan cara alternatif pemasangan termasuk menyelitkan tali topeng melalui acuan pada batang, menggunakan pemegang snorkel getah berbentuk angka-8 yang ditarik ke bawah batang, atau pemegang snorkel plastik boleh putar yang diklipkan pada batang.
Pelekap mulut membantu mengekalkan snorkel di dalam mulut. Ia diperbuat daripada bahan lembut dan fleksibel, asalnya getah asli dan kebelakangan ini silikon atau PVC. Reka bentuk yang paling biasa daripada pelbagai jenis yang ada menampilkan kusyen yang sedikit cekung dengan dua bonggol untuk digigit di antara gigi.[3] Semakin kuat gigi menggigit bonggol tersebut, semakin kecil ruang udara di antara gigi dan semakin sukar untuk bernafas. Genggaman gigi yang kuat juga boleh menyebabkan keletihan dan kesakitan rahang.
Topeng snorkel muka penuh
.png)
Snorkel bersepadu pada dasarnya terdiri daripada tiub yang di hujung atasnya terdapat injap penutup dan terbuka di bahagian bawah ke dalam bahagian dalam topeng selam. Snorkel bersepadu mesti dipasang dengan injap untuk menutup saluran masuk udara snorkel apabila tenggelam. Jika tidak, air akan mencurah ke dalam bukaan di bahagian atas dan membanjiri bahagian dalam topeng. Snorkel dipasang pada soket di bahagian atas atau sisi topeng.
Topeng snorkel generasi baharu ialah topeng muka penuh yang menutupi mata, hidung, dan mulut. Ia membolehkan penyelam permukaan bernafas melalui hidung atau mulut dan mungkin menjadi penyelesaian bagi penyelam permukaan yang berasa loya akibat kehadiran bahagian mulut snorkel standard di dalam mulut mereka. Sesetengah topeng snorkel awal adalah topeng muka penuh yang menutupi mata, hidung, dan mulut, manakala yang lain tidak menutupi mulut, hanya menutupi mata dan hidung sahaja. Hibrid "Marino" Aqua Lung America tahun 1950-an terdiri daripada topeng snorkel tunggal dengan liputan mata dan hidung serta snorkel berasingan untuk mulut.[4]
Topeng snorkel muka penuh menggunakan snorkel bersepadu dengan saluran berasingan untuk gas sedutan dan hembusan yang secara teori memastikan pengguna sentiasa bernafas udara segar tanpa pencemaran walau apa pun usaha pernafasan yang dilakukan. Ia dilengkapi dengan sistem snorkel dry top terbina dalam. Selain sistem pelampung bola standard yang menghalang air daripada memasuki tiub apabila tenggelam, topeng muka penuh direka sedemikian rupa sehingga walaupun sedikit air masuk ke dalam snorkel, ia akan disalurkan menjauhi muka dan ke kawasan dagu topeng. Injap khas yang terletak di bahagian bawah dagu membolehkan air dialirkan keluar. Masalah utamanya ialah ia mesti sepadan dengan seluruh muka dengan cukup baik untuk membuat kedap yang boleh dipercayai dan memandangkan tiada dua muka yang mempunyai bentuk yang sama, ia mungkin tidak kedap dengan sempurna pada pengguna tertentu. Sekiranya berlaku kemasukan air secara tidak sengaja, keseluruhan topeng mesti ditanggalkan untuk terus bernafas. Melainkan penyelam permukaan tersebut mampu mengimbangi tekanan tanpa memicit hidung mereka, ia hanya boleh digunakan di atas atau dalam beberapa kaki dari permukaan, memandangkan topeng tersebut menutupi hidung dengan struktur plastik tegar, yang menjadikannya mustahil untuk memicit hidung jika perlu untuk mengimbangi tekanan pada kedalaman yang lebih besar. Penyelam skuba bertauliah berkemungkinan mengelakkan peranti sedemikian,[5] bagaimanapun, topeng snorkel adalah rahmat bagi mereka yang mempunyai keadaan perubatan yang menghalang penyertaan dalam selam skuba.[6]
Akibat daripada tempoh singkat dengan jumlah kematian selam permukaan yang luar biasa tinggi di Hawaii,[7] terdapat syak wasangka bahawa reka bentuk topeng tersebut boleh mengakibatkan pengumpulan CO2 yang berlebihan. Masih belum pasti sama ada topeng itu yang bersalah, tetapi negeri Hawaii telah mula menjejaki peralatan yang digunakan dalam kes kematian selam permukaan. Selain kemungkinan bahawa topeng tersebut, atau sekurang-kurangnya sesetengah jenama topeng, adalah puncanya, teori lain termasuk kemungkinan bahawa topeng itu menjadikan selam permukaan mudah diakses oleh orang yang mempunyai kesukaran dengan peralatan selam permukaan tradisional. Kemudahan akses itu mungkin mengakibatkan lebih ramai penyelam permukaan yang kurang pengalaman atau mempunyai keadaan perubatan sedia ada, yang mungkin memburukkan lagi masalah yang tidak berkaitan dengan jenis peralatan yang digunakan.[8]
Semasa kekurangan berkaitan pandemik koronavirus 2019–20, topeng snorkel muka penuh telah diadaptasi untuk mencipta topeng pernafasan kecemasan pengagih oksigen dengan menggunakan pencetakan 3D dan melakukan pengubahsuaian minimum pada topeng asal.[9][10][11] Perundangan penjagaan kesihatan Itali memerlukan pesakit menandatangani perisytiharan penerimaan penggunaan peranti bioperubatan yang tidak diperakui apabila mereka diberikan topeng snorkel yang diubah suai untuk intervensi sokongan pernafasan di hospital-hospital negara itu. Pengeluar pakaian sukan dan topeng snorkel utama Perancis, Decathlon, menghentikan jualan topeng snorkelnya, sebaliknya menghalakannya kepada kakitangan perubatan, pesakit dan operasi pencetak 3D.[12]
Topeng selam
Penyelam permukaan biasanya memakai jenis topeng yang sama seperti yang dipakai oleh penyelam skuba. Dengan mewujudkan ruang udara, topeng tersebut membolehkan penyelam permukaan melihat dengan jelas di bawah air. Semua topeng selam skuba terdiri daripada kanta yang juga dikenali sebagai plat muka, skirt getah lembut yang menutupi hidung dan kedap pada muka, serta tali kepala untuk memastikannya kekal di tempatnya. Terdapat pelbagai gaya dan bentuk yang berbeza, merangkumi model berbentuk bujur sehinggalah kepada topeng isipadu dalaman rendah, dan mungkin diperbuat daripada bahan yang berbeza; pilihan biasa ialah silikon dan getah. Penyelam permukaan yang kekal di permukaan boleh menggunakan gogal perenang yang tidak menutupi hidung.
Sirip renang
Sirip renang (swimfins) atau flippers ialah aksesori menyerupai sirip yang dipakai pada kaki,[13] dan biasanya diperbuat daripada getah atau plastik, untuk membantu pergerakan di dalam air dalam aktiviti sukan air. Sirip renang membantu pemakai bergerak melalui air dengan lebih cekap, memandangkan kaki manusia terlalu kecil dan mempunyai bentuk yang tidak sesuai untuk memberikan tujahan yang banyak, terutamanya apabila pemakai membawa peralatan yang meningkatkan seretan hidrodinamik.[14][15][16] Sirip yang sangat panjang dan monosirip (monofin) yang digunakan oleh penyelam bebas sebagai alat pendorong bawah air tidak memerlukan pergerakan kaki frekuensi tinggi. Ini meningkatkan kecekapan dan membantu meminimumkan penggunaan oksigen. Sirip berbilah pendek dan kaku adalah berkesan untuk pecutan singkat dan pergerakan olah gerak. Sirip jenis tumit terbuka (open-backed) membolehkan pemakai memakainya di atas stoking baju selam atau but yang berguna di dalam air yang lebih sejuk.
Perlindungan pendedahan
Baju selam ialah sepasang pakaian, biasanya diperbuat daripada neoprena berbusa dengan lapisan fabrik rajut, yang dipakai oleh orang yang terlibat dalam sukan air dan aktiviti lain di dalam atau di atas air, terutamanya untuk memberikan penebat haba, selain keapungan dan perlindungan daripada lelasan, pendedahan ultraungu serta sengatan daripada organisma marin. Sifat penebat bergantung pada gelembung gas yang terkandung di dalam bahan tersebut, yang mengurangkan keupayaannya untuk mengalirkan haba. Gelembung tersebut juga memberikan baju selam ketumpatan yang rendah, sekali gus memberikan keapungan di dalam air. Ketebalan, padanan dan litupan pakaian tersebut adalah faktor penting bagi penebat. Perlindungan baju selam boleh dilanjutkan untuk menutupi kepala, kaki dan tangan dengan tambahan hud, sarung tangan, stoking atau but.
Pada tahun 1950-an dan awal 1960-an, selam permukaan sering dijalankan dengan memakai sut kering tanpa injap daripada getah nipis satu atau dua bahagian.[17] Dalam alaf baharu, penggunaan sut kering dalam selam permukaan menyaksikan kebangkitan semula, hasil daripada populariti "renang belantara" atau "renang liar" (wildswimming) yang semakin meningkat di laut, tasik dan sungai.[18][19]
Kulit selam (Dive skins) digunakan apabila menyelam dalam suhu air melebihi 25°C. Ia biasanya merupakan pakaian sehelai panjang penuh yang diperbuat daripada spandeks atau Lycra dan memberikan sedikit perlindungan haba, tetapi melindungi kulit daripada sengatan obor-obor, lelasan dan selaran matahari. Sut jenis ini juga dikenali sebagai 'Stinger Suit'. Sesetengah penyelam memakai kulit selam di bawah baju selam, yang memudahkan pemakaian baju selam dan (bagi mereka yang mengalami masalah kulit akibat neoprena) memberikan keselesaan tambahan.[20]
Pelindung ruam (rash guard), juga dikenali sebagai ves ruam (rash vest) atau rashie, ialah baju sukan yang diperbuat daripada spandeks dan nilon atau poliester. Nama rash guard mencerminkan fakta bahawa baju itu melindungi pemakai daripada ruam yang disebabkan oleh lelasan, atau oleh selaran matahari akibat pendedahan berpanjangan kepada matahari. Baju ini boleh dipakai secara berasingan, atau di bawah baju selam. Rash guard yang dipakai secara berasingan digunakan untuk perlindungan ringan dalam suhu musim panas yang panas hingga ekstrem bagi beberapa sukan air termasuk selam permukaan. Terdapat juga pelindung ruam bahagian bawah badan, yang serupa dengan seluar pendek mampatan untuk dipakai di bawah seluar pendek papan luncur (boardshorts) peluncur air.
Tali pinggan pemberat
Tali pinggang pemberat ialah sistem pemberat yang paling biasa digunakan untuk selam permukaan pada masa ini.[21] Ia secara amnya diperbuat daripada anyaman nilon yang kukuh, tetapi bahan lain seperti getah juga boleh digunakan. Tali pinggang pemberat untuk selam permukaan biasanya dilengkapi dengan kancing pelepas cepat untuk membolehkan pemberat dibuang dengan pantas dalam keadaan kecemasan.
Reka bentuk pemberat yang paling biasa digunakan dengan tali pinggang ialah blok plumbum berbentuk segi empat tepat dengan dua slot padanya yang dimasukkan ke dalam tali pinggang. Blok ini boleh disalut dengan plastik, yang meningkatkan rintangan kakisan. Pemberat bersalut plastik mungkin dipasarkan sebagai kurang melelas terhadap baju selam. Pemberat tersebut boleh dihalang daripada menggelongsor di sepanjang anyaman tali pinggang dengan menggunakan penggelongsor tali pinggang (belt sliders) logam atau plastik. Satu lagi gaya yang popular mempunyai slot tunggal di mana tali pinggang boleh dimasukkan. Ini kadangkala dikunci pada kedudukannya dengan memicit pemberat untuk mencengkam anyaman, tetapi ini menyukarkannya untuk ditanggalkan apabila berat yang lebih sedikit diperlukan. Terdapat juga reka bentuk pemberat yang boleh ditambah pada tali pinggang dengan mengklipnya apabila diperlukan. Jumlah pemberat yang diperlukan bergantung terutamanya pada keapungan baju selam tersebut.
Ves snorkel
Alat bantuan keapungan peribadi kembung yang direka untuk aplikasi renang permukaan. Dari segi bentuk, ia sering menyerupai alat pemampas keapungan kolar kuda, atau jaket keselamatan syarikat penerbangan, tetapi hanya dengan pengembungan melalui mulut atau kartrij CO2 untuk kegunaan kecemasan.
Operasi
Jenis snorkel yang paling ringkas ialah tiub biasa yang dibiarkan dibanjiri air apabila berada di bawah air. Penyelam permukaan mengeluarkan air dari snorkel sama ada dengan hembusan kuat semasa kembali ke permukaan (pembersihan letusan) (blast clearing) atau dengan mendongakkan kepala ke belakang sejurus sebelum mencapai permukaan dan menghembus nafas sehingga mencapai atau melepasi permukaan (kaedah sesaran) (displacement method) serta menghadap ke hadapan atau ke bawah semula sebelum menyedut nafas seterusnya. Kaedah sesaran mengeluarkan air dengan mengisi snorkel dengan udara; ia merupakan teknik yang memerlukan latihan tetapi membersihkan snorkel dengan usaha yang lebih sedikit, namun hanya berkesan semasa muncul ke permukaan. Pembersihan percikan air semasa berada di permukaan memerlukan pembersihan letusan.[22]
Pengguna berpengalaman cenderung untuk membangunkan gaya pernafasan permukaan yang meminimumkan usaha pernafasan, pengumpulan karbon dioksida dan risiko penyedutan air, sambil mengoptimumkan penyingkiran air. Ini melibatkan hembusan pendek yang tajam pada peringkat awal pernafasan yang berkesan untuk membersihkan baki air di dalam tiub, dan isipadu hembusan yang agak besar tetapi selesa, kebanyakannya dilakukan secara perlahan untuk mengurangkan usaha pernafasan, diikuti dengan sedutan nafas perlahan serta-merta yang mengurangkan pemerangkapan sebarang sisa air, sehingga isipadu sedutan yang selesa tetapi agak besar, diulang tanpa berlengah. Pantulan elastik digunakan untuk membantu hembusan awal yang boleh dijadikan lebih tajam dengan mengawal permulaan hembusan menggunakan lidah. Teknik ini paling sesuai digunakan untuk aktiviti santai di permukaan. Perenang sirip perlumbaan mungkin menggunakan teknik yang berbeza kerana mereka memerlukan tahap pengudaraan yang jauh lebih besar apabila bekerja keras.
Sesetengah snorkel mempunyai takungan pada titik terendah untuk membolehkan sejumlah kecil air kekal di dalam snorkel tanpa disedut apabila penyelam bernafas. Sesetengahnya juga mempunyai injap sehala pada takungan untuk menyalirkan air di dalam tiub apabila penyelam menghembus nafas. Air ditolak keluar melalui injap apabila tiub disekat oleh air dan tekanan hembusan melebihi tekanan air di bahagian luar injap. Ini hampir serupa dengan mekanisme pembersihan letusan yang tidak memerlukan injap, tetapi tekanan yang diperlukan adalah sedikit berkurangan, dan pembersihan letusan yang berkesan memerlukan kadar aliran yang lebih tinggi. Topeng muka penuh mempunyai injap aliran udara berganda yang membolehkan pernafasan melalui hidung selain daripada mulut.[23] Beberapa model snorkel mempunyai injap kendalian pelampung yang dipasang pada hujung atas tiub untuk menghalang air masuk apabila ombak melaluinya, tetapi ini menyebabkan masalah semasa menyelam kerana snorkel tersebut perlu diimbangi tekanannya semasa menurun menggunakan sebahagian daripada bekalan udara sedutan penyelam. Beberapa reka bentuk terkini mempunyai pemesong percikan pada hujung atas yang mengurangkan kemasukan sebarang air yang terpercik ke atas hujung tiub, sekali gus memastikannya agak bebas daripada air.[24]
Perenang sirip biasanya tidak menggunakan snorkel dengan injap takungan kerana mereka belajar untuk melakukan pembersihan letusan pada tiub bagi kebanyakan atau semua hembusan nafas, yang memastikan kandungan air dalam tiub pada tahap minimum memandangkan tiub tersebut boleh dibentuk untuk usaha pernafasan yang lebih rendah dan penghapusan perangkap air, membolehkan kelajuan yang lebih besar serta mengurangkan tekanan jika tertelan sejumlah kecil air yang boleh menjejaskan prestasi pertandingan mereka.[25]
Masalah biasa dengan semua mekanisme pembersihan mekanikal adalah kecenderungannya untuk gagal jika jarang digunakan, atau jika disimpan untuk tempoh yang lama, atau melalui pencemaran persekitaran, atau disebabkan kurang penyelenggaraan. Kebanyakannya juga sama ada meningkatkan sedikit rintangan aliran snorkel, atau menyediakan perangkap air kecil yang mengekalkan sedikit air di dalam tiub selepas pembersihan.[26]
Reka bentuk moden menggunakan getah silikon pada pelekap mulut serta pada injap pembersihan sehala dan injap pelampung kerana ketahanannya terhadap degradasi dan jangka hayat perkhidmatan yang panjang. Getah asli pernah digunakan sebelum ini tetapi teroksida secara perlahan dan rosak akibat pendedahan cahaya ultraungu dari matahari. Ia akhirnya kehilangan fleksibiliti, menjadi rapuh dan merekah, yang boleh menyebabkan injap pembersihan tersangkut dalam kedudukan terbuka atau tertutup, dan injap pelampung bocor akibat kegagalan kedap pada dudukan injap. Dalam reka bentuk yang lebih lama, sesetengah snorkel dibuat dengan bola "ping pong" kecil di dalam sangkar yang dipasang pada hujung tiub yang terbuka untuk menghalang kemasukan air. Ini tidak lagi dijual atau disyorkan kerana ia tidak boleh dipercayai dan dianggap berbahaya. Begitu juga, topeng selam dengan snorkel terbina dalam dianggap tidak selamat oleh organisasi selam skuba seperti PADI dan BSAC kerana ia boleh menimbulkan rasa selamat yang palsu dan sukar dibersihkan jika dibanjiri air.
Snorkel boleh jadi secara berasingan atau bersepadu dalam topeng renang. Penggunaan istilah "snorkel" dalam bahagian ini tidak termasuk peranti yang bersepadu dengan, dan membuka ke dalam topeng perenang atau penyelam. Snorkel berasingan biasanya terdiri daripada tiub untuk bernafas dan cara untuk memasang tiub pada kepala pemakai. Tiub tersebut mempunyai bukaan di bahagian atas dan bahagian mulut di bahagian bawah. Sesetengah tiub dilengkapi dengan injap di bahagian atas untuk menghalang air daripada memasuki tiub apabila ia tenggelam.
Jumlah panjang, diameter dalam dan/atau isipadu dalaman tiub snorkel adalah perkara yang amat penting kerana ia mempengaruhi keupayaan pengguna untuk bernafas secara normal semasa berenang atau terapung dengan kepala menghadap ke bawah di permukaan air. Dimensi ini juga mempunyai implikasi terhadap keupayaan pengguna untuk meniup baki air keluar dari tiub semasa muncul ke permukaan. Tiub snorkel yang terlalu panjang boleh menyebabkan rintangan pernafasan, manakala tiub yang terlalu lebar mungkin sukar dibersihkan daripada air. Tiub berisipadu tinggi cenderung menggalakkan pengumpulan udara basi, termasuk karbon dioksida yang dihembus, kerana ia membentuk ruang mati pernafasan.
Amalan menyelam permukaan
Selam permukaan merupakan aktiviti tersendiri serta tambahan kepada aktiviti lain seperti penyelaman tahan nafas, menombak ikan dan selam skuba,[27] serta beberapa sukan bawah air kompetitif seperti hoki bawah air dan renang sirip. Dalam semua kes, penggunaan snorkel memudahkan pernafasan semasa berenang di permukaan dan memerhati apa yang sedang berlaku di bawah air.
Kerana tidak kompetitif, selam permukaan lebih dianggap sebagai aktiviti riadah berbanding sukan.[28] Selam permukaan tidak memerlukan latihan khas, hanya kebolehan berenang yang sangat asas dan kemampuan untuk bernafas melalui snorkel.[29] Sesetengah organisasi, seperti British Sub-Aqua Club, mengesyorkan agar demi keselamatan selam permukaan, seseorang itu tidak harus melakukannya secara bersendirian, sebaliknya bersama seorang "rakan", pemandu, atau kumpulan pelancongan.[30] Penyelam permukaan boleh beralih kepada selaman bebas atau selam skuba rekreasi, yang harus didahului dengan sekurang-kurangnya sedikit latihan daripada pengajar selam atau penyelam bebas yang berpengalaman.[31]
Fotografi bawah air
Fotografi bawah air telah berkembang popularitinya sejak awal tahun 2000-an apabila kamera kalis air menjadi mampu milik bagi pengguna rekreasi. Ramai penyelam permukaan kini membawa kamera kalis air bersama mereka semasa menyelam dan boleh merakam foto atau klip video untuk dikongsi kemudian di platform media sosial atau dimuat naik ke laman web lain.
Longgokan pendokumenan ini mempunyai potensi saintifik yang besar, memandangkan berjuta-juta pelancong mampu meliputi kawasan yang lebih luas daripada saintis profesional yang masa kajian lapangannya terhad. Pelbagai program sains rakyat telah muncul untuk merealisasikan potensi ini. Oleh itu, foto bawah air subjek semula jadi menjadi rekod pangkalan data bagi pemerhatian spesies yang dilengkapi lokasi geo dan cop masa. Spesies yang diperhatikan boleh dikenal pasti oleh penyumbang atau pengguna laman web lain atau ahli pasukan, bergantung pada platform tersebut. Pelbagai protokol untuk organisasi dan kajian kendiri bagi penyelam permukaan yang berminat dalam sains semula jadi juga wujud. Di Réunion, pendekatan ini telah menghasilkan banyak rekod baharu malah penemuan spesies baharu.[32]
Banyak foto bawah air yang diambil oleh penyelam permukaan boleh dilihat dan digunakan oleh ahli saintis melalui laman web iNaturalist.org. Di sana, pengguna laman web mengenal pasti dan mengesahkan subjek foto tersebut. Ini menghasilkan data berharga untuk kegunaan saintis profesional dan pengurus alam sekitar di seluruh dunia.
Keselamatan
Sesetengah organisasi selam permukaan komersial memerlukan penyelam permukaan di premis mereka memakai jaket kembung, serupa dengan peranti pengapungan peribadi. Ia biasanya berwarna kuning terang atau jingga dan mempunyai peranti yang membolehkan pengguna mengembung atau mengempiskannya untuk melaraskan keapungan. Walau bagaimanapun, peranti ini menghalang penyelam permukaan daripada melakukan selaman bebas ke sebarang kedalaman. Terutamanya dalam air yang lebih sejuk, baju selam dengan ketebalan dan liputan yang sesuai boleh dipakai; baju selam memberikan sedikit keapungan tanpa rintangan yang besar terhadap selaman. Di kawasan tropika, penyelam permukaan (terutamanya mereka yang mempunyai kulit pucat) sering memakai pelindung ruam atau baju dan/atau seluar pendek papan luncur untuk membantu melindungi kulit bahagian belakang dan paha atas daripada selaran matahari.[perlu rujukan]
Bahaya terbesar bagi penyelam permukaan ialah bot pesisir pantai dan bot riadah seperti jet ski, bot laju dan sebagainya. Penyelam permukaan sering tenggelam di dalam air dengan hanya tiub yang kelihatan di atas permukaan. Memandangkan bot-bot ini boleh melalui kawasan yang sama yang dikunjungi penyelam permukaan, kemungkinan pelanggaran tidak sengaja boleh berlaku. Bot layar dan papan layar merupakan bahaya khusus kerana sistem dorongannya yang senyap mungkin tidak menyedarkan penyelam permukaan tentang kehadirannya. Penyelam permukaan mungkin muncul ke permukaan di bawah kapal dan/atau dilanggar olehnya. Beberapa lokasi memisahkan kawasan kapal kecil daripada kawasan selam permukaan melalui tanda boya, tidak seperti yang dilakukan untuk mandi-manda di pantai biasa. Oleh itu, penyelam permukaan boleh memilih untuk memakai pakaian dengan warna terang atau sangat reflektif dan/atau menunda bendera isyarat penyelam pada pelampung untuk membolehkan pengemudi bot dan orang lain mengesan mereka dengan mudah.[perlu rujukan]
Bahagian belakang, buku lali, dan belakang paha penyelam permukaan boleh terdedah kepada matahari untuk tempoh yang lama, dan boleh mengalami selaran teruk (walaupun tenggelam sedikit), tanpa disedari tepat pada masanya. Pemakaian pelindung yang sesuai seperti "pelindung ruam" dengan SPF (dalam air yang lebih panas), kemeja-T, baju selam, dan terutamanya pelindung matahari "kalis air" akan mengurangkan risiko ini.
Dehidrasi adalah satu lagi kebimbangan. Minum air secukupnya sebelum memasuki air amat disyorkan, terutamanya jika seseorang berhasrat untuk melakukan selam permukaan selama beberapa jam. Penghidratan yang betul juga menghalang kekejangan. Penyelam permukaan yang melakukan hiperventilasi untuk memanjangkan masa di bawah permukaan boleh mengalami hipokapnia jika mereka melakukan hiperventilasi sebelum menyelam. Ini seterusnya boleh membawa kepada "pitam air cetek". Menyelam permukaan bersama rakan dan sentiasa peka dengan keadaan rakan pada setiap masa boleh membantu mengelakkan kesukaran ini.[33]
Apabila melakukan selam permukaan di atau berhampiran terumbu karang, langkah berhati-hati mesti diambil untuk mengelakkan sentuhan dengan karang yang halus (dan kadangkala tajam atau menyengat), serta penghuninya yang berbisa, biasanya dengan memakai sarung tangan pelindung dan berhati-hati dengan persekitaran. Luka calar dan luka karang sering memerlukan rawatan pertolongan cemas khusus dan berpotensi memerlukan rawatan perubatan kecemasan untuk mengelakkan jangkitan. But kecil (booties) dan kasut luncur air sangat berguna kerana ia membolehkan perjalanan merentasi terumbu yang terdedah semasa air surut untuk mengakses kawasan curam atau perairan yang lebih dalam di terumbu luar, amalan yang bagaimanapun dianggap tidak bertanggungjawab dari segi ekologi.[34]
Sentuhan dengan karang harus sentiasa dielakkan, kerana karang bongkah sekalipun adalah rapuh. Sentuhan sirip renang adalah punca utama kemerosotan terumbu karang.
Satu lagi kebimbangan keselamatan ialah interaksi dan sentuhan dengan hidupan marin semasa pertemuan. Walaupun anjing laut dan penyu boleh kelihatan tidak berbahaya dan jinak, ia boleh menjadi cemas jika didekati atau berasa terancam. Sesetengah makhluk, seperti belut laut, boleh bersembunyi di dalam celah dan lubang karang serta mungkin menggigit jari sebagai tindak balas terhadap gangguan. Atas sebab-sebab ini, laman web selam permukaan sering mengesyorkan etika "perhati tetapi jangan sentuh".[35]
Lokasi menyelam permukaan
Selam permukaan boleh dilakukan di hampir mana-mana jasad air, tetapi penyelam permukaan lebih kerap ditemui di lokasi yang airnya hangat, ombaknya kecil dan terdapat sesuatu yang menarik untuk dilihat berhampiran permukaan seperti terumbu atau bangkai kapal.
Umumnya terumbu cetek antara 1 hingga 4 meter (3 hingga 13 kaki) menjadi pilihan penyelam permukaan. Litupan air yang mencukupi untuk berenang di atas tanpa menendang dasar adalah diperlukan, tetapi struktur cetek yang terpencil boleh didekati dari sisi. Terumbu yang lebih dalam juga boleh diterokai, tetapi penahanan nafas secara berulang untuk menyelam ke kedalaman tersebut mengehadkan jumlah pengamal, serta meningkatkan tahap kecergasan dan kemahiran yang diperlukan. Risiko meningkat dengan peningkatan kedalaman dan tempoh selaman tahan nafas dari permukaan.
Beberapa jasad air yang kurang biasa untuk selam permukaan termasuk lubang benam, tasik dan sungai.
Lokasi selam permukaan sering disenaraikan dan diterangkan dalam penerbitan yang mempromosikan kedua-dua selaman dan selam permukaan di rantau tertentu. Lonely Planet telah menerbitkan banyak panduan ini, termasuk beberapa yang memfokuskan kepada negara-negara di Karibia. Terumbu Karang Besar, Mexico, Belize, Bonaire, Bahamas, Kepulauan Galápagos, Kepulauan Hawaii dan Indonesia adalah antara destinasi selam permukaan yang paling digemari di dunia.
Varian dan aktiviti berkaitan
- Selam permukaan paya (Bog snorkelling): Sukan individu yang popular di United Kingdom dan Australia.
- Renang sirip (Finswimming): Sukan kepantasan dan daya tahan kompetitif individu, sukan kompetitif CMAS yang paling popular, dan satu-satunya sukan daripada persekutuan ini yang dipertandingkan dalam Sukan Dunia. Perenang sirip menggunakan snorkel yang sedikit berbeza, disesuaikan untuk hidrodinamik dan kelajuan.
- Penyelaman bebas (Free-diving): Sebarang bentuk selaman tanpa alat pernafasan, tetapi sering merujuk kepada apnea kompetitif sebagai sukan.
- Penyelaman skuba (Scuba diving): Suatu bentuk selaman tanpa tambatan menggunakan alat pernafasan mudah alih serba lengkap, sering dilakukan sebagai hobi.
- Menombak ikan (Spearfishing): Menangkap ikan dengan serampang yang sering menggunakan peralatan selam permukaan, sama ada untuk sukan kompetitif atau untuk mendapatkan makanan.[36]
- Hoki bawah air (Underwater hockey): Sukan berpasukan kompetitif yang dimainkan di dalam kolam renang menggunakan peralatan selam permukaan, kayu pemukul dan puck.
- Ragbi bawah air (Underwater rugby): Sukan berpasukan kompetitif yang dimainkan di dalam kolam renang yang lebih dalam menggunakan peralatan selam permukaan, bakul dan bola.
Lihat juga
- Snorkel kapal selam – Peranti yang membolehkan kapal selam menyedut udara.
- Snorkel kenderaan – Saluran masuk udara yang ditinggikan untuk enjin pembakaran dalaman bagi membolehkan keupayaan meredah air.
Rujukan
- ^ "CMAS Finswimming Rules" (dalam bahasa Inggeris). Confédération Mondiale des Activités Subaquatiques. Diarkibkan daripada yang asal pada 2013-11-03. Dicapai pada 2025-12-26.
- ^ Blount, Steve; Taylor, Herb (1984). The Joy of Snorkeling. New York, NY: Pisces Book Company. m/s. 21. ISBN 978-0866360340.
- ^ "Маски (полумаски, очки), дыхательные трубки, ласты" [Topeng (separuh topeng, gogal), tiub pernafasan, sirip renang]. ILoveDiving.ru (dalam bahasa Rusia). Diarkibkan daripada yang asal pada 2019-03-06. Dicapai pada 2025-12-26.
- ^ "Skin Diving History – US Divers No.43 – Mfg & Retailers". skindivinghistory.com (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-03-15.
- ^ "Full-Face Snorkeling Masks: Pros And Cons" (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada July 18, 2022.
- ^ Newton, Herbert B. (2001-06-01). "Medical Problems of Recreational Scuba Diving". American Family Physician (dalam bahasa Inggeris). 63 (11): 2225. ISSN 0002-838X.
- ^ "Full Face Snorkel Mask Dangers [UPDATED 2019]: What's all the Hub Bub, Bub? – Let's Go To Maui" (dalam bahasa Inggeris). 2020-09-28. Diarkibkan daripada yang asal pada 2020-09-28. Dicapai pada 2021-03-15.
- ^ "Increasingly popular full-face snorkel masks raise safety concerns". cbsnews.com (dalam bahasa Inggeris). March 14, 2018. Dicapai pada 2021-03-15.
- ^ Opoczynski, David (2020-03-23). "Coronavirus : quand les inventeurs viennent à la rescousse des hôpitaux". Le Parisien (dalam bahasa Perancis). Dicapai pada 2022-07-18.
- ^ Fracassi, Cristian (2020-03-21). Charlotte valve [Injap Charlotte] (dalam bahasa Itali). YouTube. Dicapai pada 2025-12-26.
- ^ "Easy COVID". Isinnova (dalam bahasa Italian). 29 January 2021. Dicapai pada 2022-07-18.CS1 maint: unrecognized language (link)
- ^ BFMTV (2020-03-31). Pourquoi ne pas distribuer des masques de plongée Décathlon? BFMTV répond à vos questions [Mengapa tidak mengedarkan topeng selam Decathlon? BFMTV menjawab soalan anda] (dalam bahasa Perancis). YouTube. Dicapai pada 2025-12-26.
- ^ Perrier, Alain (2008). 250 réponses aux questions du plongeur curieux (dalam bahasa Perancis). Paris: Éditions du Gerfaut. m/s. 65. ISBN 978-2-35191-033-7.
- ^ Pendergast, DR; Mollendorf, J; Logue, C; Samimy, S (2003). "Evaluation of fins used in underwater swimming". Undersea and Hyperbaric Medicine. Undersea and Hyperbaric Medical Society. 30 (1): 57–73. PMID 12841609. Diarkibkan daripada yang asal pada July 9, 2009. Dicapai pada 11 February 2010.CS1 maint: unfit URL (link)
- ^ Pendergast D, Mollendorf J, Zamparo P, Termin A, Bushnell D, Paschke D (2005). "The influence of drag on human locomotion in water". Undersea Hyperb Med. 32 (1): 45–57. PMID 15796314. Diarkibkan daripada yang asal pada July 9, 2009. Dicapai pada 2008-08-25.CS1 maint: unfit URL (link)
- ^ Pendergast DR, Tedesco M, Nawrocki DM, Fisher NM (May 1996). "Energetics of underwater swimming with SCUBA". Med Sci Sports Exerc. 28 (5): 573–80. doi:10.1097/00005768-199605000-00006. PMID 9148086.
- ^ "For Warmer Clamming, Abalone Picking", The Santa Cruz Sentinel, 23 February 1961, p.8.
- ^ "University of Montana fisheries students check out trout", Billings Gazette, 14 October 2021, p. A10.
- ^ "Explore these emerald pools via 'wilderness snorkeling'", Statesman Journal, 28 August 2019, p. 2T.
- ^ "What Is The Difference Between Stinger Suit, Dive Skin, Wetsuit, Drysuit and Dive Suit". Ecostinger blog. EcoStinger. 19 August 2014. Dicapai pada 25 November 2016.
- ^ "Scuba diving air Regulators, buoyancy compensators scuba diving equipment, information advice help with scuba gear products safety". Philadelphia Area Dive Shops (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 2007-06-21. Dicapai pada 2022-07-18.
- ^ "Unit 3- Diving Skills" (PDF). Underwater World (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2019-03-01. Dicapai pada 2022-07-18.
- ^ "Full Face Snorkel Mask Reviews – Tribord EasyBreathe Alternatives and Best Prices". The Snorkel Store (dalam bahasa Inggeris). August 2015. Dicapai pada 2022-07-18.
- ^ "Splash-guard for snorkel tubes" (PDF). US patent 5,404,872 (dalam bahasa Inggeris). April 11, 1995. Dicapai pada 2022-07-18.
- ^ "Finswimming Snorkels". Monofin (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2022-07-18.
- ^ "Snorkel Care". The Scuba Doctor (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-03-15.
- ^ NOAA Diving Program (U.S.) (December 1979). "4 – Diving equipment". Dalam Miller, James W. (penyunting). NOAA Diving Manual, Diving for Science and Technology (ed. 2nd). Silver Spring, Maryland: US Department of Commerce: National Oceanic and Atmospheric Administration, Office of Ocean Engineering. m/s. 24.
- ^ Gayle Jennings (2 April 2007). Water-Based Tourism, Sport, Leisure, and Recreation Experiences. Routledge. m/s. 130–. ISBN 978-1-136-34928-7.
- ^ Fodor's (1988). Fodor's 89 Cancun, Cozumel, Merida, the Yucatan. Fodor's Travel Publications. ISBN 978-0-679-01610-6.
- ^ "Snorkeling Safety". The Snorkel Store. Dicapai pada 5 January 2017.
- ^ "New to scuba diving?". British Sub-Aqua Club (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2025-01-27.
- ^ Bourjon, Philippe; Ducarme, Frédéric; Quod, Jean-Pascal; Sweet, Michael (2018). "Involving recreational snorkelers in inventory improvement or creation: a case study in the Indian Ocean". Cahiers de Biologie Marine. 59: 451–460. doi:10.21411/CBM.A.B05FC714.
- ^ "Dive-Tech: TDI Nitrox, Helitrox, Trimix and technical diver training courses with instructor Mark Powell". dive-tech.co.uk (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2022-09-29.
- ^ "Snorkel Etiquette". Reef Mask (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-03-15.
- ^ The 5 Commandments of Snorkeling Etiquette, 2015
- ^ "Carian Umum". prpm.dbp.gov.my. Dicapai pada 2025-12-27.
Sumber
- The British Sub-Aqua Club; Holbrook, Mike (2001). Snorkelling for all. London: Ebury. ISBN 978-0-09-188304-1.
Pautan luar
Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Selam permukaan 
Maklumat perjalanan Snorkeling di Wikikembara- Tapak kelab British Sub-Aqua mengenai selam permukaan
- Halaman Persatuan Pemuliharaan Taman Negara mengenai selam permukaan. Diarkibkan daripada yang asal
- Paten AS 1901219, Joseph L. Belcher, "Alat pernafasan", dikeluarkan pada 30 Julai 1932. Paten terawal yang diketahui untuk snorkel.
