Bai Juyi (juga dikenali sebagai Bo Juyi atau Po Chü-i; Bahasa Cina: 白居易, Bǎi Jūyì; 772–846), nama timangan Letian (樂天), merupakan seorang pemuzik, penyair, dan ahli politik Cina pada zaman Dinasti Tang. Banyak puisinya mengandungi kisah kerjayanya atau pemerhatian terhadap kehidupan seharian, termasuk sewaktu beliau menjadi gabenor di tiga wilayah yang berbeza. Beliau terkenal sebagai penulis syair dengan gaya santai dan hampir menyerupai bahasa pasar yang amat popular di seluruh Asia Timur pada zaman pertengahan.[1]
Bai turut memberi pengaruh besar dalam perkembangan sejarah Sastera Jepun, di mana beliau lebih dikenali dengan sebutan on'yomi bagi nama timangannya, Haku Rakuten (白楽天).[2] Adik lelakinya, Bai Xingjian, merupakan seorang penulis cerita pendek.
Antara karya terkenalnya termasuk puisi naratif panjang "Chang Hen Ge" ("Lagu Dukacita Abadi"), yang mengisahkan tentang Yang Guifei, dan "Pipa xing" ("Lagu Pipa").
Kehidupan
Bai Juyi hidup pada zaman Tang Tengah, iaitu satu era pemulihan dan pembinaan semula Empayar Tang selepas Pemberontakan An Lushan, dan selepas zaman kegemilangan puisi yang terkenal dengan tokoh seperti Li Bai (701－762), Wang Wei (701－761), dan Du Fu (712－770). Bai Juyi hidup sepanjang pemerintahan lapan atau sembilan orang maharaja, dan dilahirkan pada zaman pemerintahan Dali (766–779) semasa era Maharaja Daizong dari Tang.
Beliau menikmati kerjaya panjang dan berjaya sebagai pegawai kerajaan serta penyair, meskipun kedua-dua aspek ini kadang-kadang bertembung. Bai Juyi juga merupakan seorang penganut setia ajaran Zen Buddha.[3]
Kelahiran
Bai Juyi dilahirkan pada tahun 772 di Taiyuan, Shanxi, beberapa batu dari bandar moden sekarang, walaupun beliau membesar di Zhengyang, Henan. Keluarganya miskin tetapi berpendidikan; bapanya merupakan Penolong Majistret Jabatan kelas kedua.[4] Pada usia sepuluh tahun, beliau dihantar jauh dari keluarganya untuk mengelakkan peperangan di utara China. Beliau tinggal bersama saudara mara di wilayah Jiangnan, khususnya di Xuzhou. Kematian bapanya pada tahun 794 membawa kepada zaman sukar bagi keluarganya.[5]
Permulaan kerjaya
Pendidikan Bai Juyi tergendala selama tujuh tahun akibat kematian bapanya.[6] Namun begitu, beliau berjaya lulus dalam peperiksaan jinshi pada tahun 800. Tidak lama kemudian, beliau dipercayai menetap di ibu kota barat, Chang'an, sekitar tahun 801. Di situ, beliau membina persahabatan jangka panjang dengan seorang sarjana, Yuan Zhen. Pada tahun 806, iaitu tahun pertama pemerintahan penuh Maharaja Xianzong dari Tang, Bai dilantik ke jawatan kecil sebagai pegawai kerajaan di Daerah Zhouzhi, yang terletak berhampiran Chang’an di Shaanxi. Pada tahun 807, beliau dilantik sebagai ahli Akademi Hanlin, dan menyandang jawatan "Peringat Kiri" dari tahun 807 hingga 815, kecuali pada tahun 811 apabila ibunya meninggal dunia. Ketika itu, beliau menjalani tempoh berkabung tradisional selama tiga tahun di tebing Sungai Wei sebelum kembali ke istana pada musim sejuk tahun 814, dengan jawatan Setiausaha Pembantu kepada Guru Putera Mahkota.[7]
Jawatan itu tidaklah berpangkat tinggi, namun ia adalah langkah awal penting dalam kerjaya istananya walaupun beliau akan kehilangannya tidak lama kemudian.
Pembuangan
Pada tahun 814, sewaktu berkhidmat sebagai pegawai istana berpangkat rendah, Bai Juyi terlibat dalam masalah politik. Beliau menimbulkan kemarahan pihak-pihak tertentu di istana dan pihak luar melalui karya-karya tulisannya. Antaranya termasuk dua surat panjang yang diterjemahkan oleh Arthur Waley sebagai "Tentang Menghentikan Perang", yang mengkritik kempen ketenteraan panjang terhadap kumpulan Tatar kecil, serta beberapa puisi yang menyindir pegawai tamak dan menonjolkan penderitaan rakyat.
Dalam waktu yang sama, seorang panglima perang pasca An Lushan, Wu Yuanji, telah merampas kuasa ke atas wilayah Zhangyi di Zhumadian, dan cuba mendapatkan pengampunan dari kerajaan. Namun, rayuannya ditolak, lalu beliau bertindak membunuh Perdana Menteri Wu Yuanheng dan mencetuskan kekacauan di istana.
Dalam keadaan genting ini, Bai Juyi menulis memorial mengkritik situasi, tindakan yang melampaui bidang kuasanya sebagai Setiausaha Pembantu kepada Guru Putera Mahkota. Selain itu, dua puisinya "Pujian Kepada Bunga" dan "Perigi Baru" digunakan oleh musuh politiknya untuk menuduh beliau tidak menghormati ibunya, yang dikatakan meninggal dunia setelah terjatuh ke dalam perigi semasa melihat bunga.
Akibatnya, beliau dibuang ke jawatan Sub-Prefek dan diasingkan ke Jiujiang, yang ketika itu dikenali sebagai Xun Yang, terletak di tebing selatan Sungai Yangtze, wilayah Jiangxi. Selepas tiga tahun, beliau dilantik menjadi Gabenor di sebuah wilayah terpencil di Sichuan.[8] Untuk ke sana, beliau perlu merentasi Sungai Yangtze, dan sempat melawat sahabat lamanya Yuan Zhen di Yichang, di mana mereka bersama-sama menelusuri gua-gua batu di kawasan tersebut. Bai Juyi amat terpesona dengan kecantikan flora di tempat barunya. Pada tahun 819, beliau dipanggil pulang ke ibu kota dan pembuangannya berakhir.[9]
Kembali ke ibu kota dan maharaja baharu
Tahun 819 menyaksikan Bai Juyi kembali ke istana dan diberi jawatan sebagai Setiausaha Pembantu kelas kedua.[10] Dua tahun kemudian, pada 821, takhta diwarisi oleh Maharaja Muzong dari Tang, yang gemar berpesta dan mengabaikan tugasnya. Ketika itu, para gabenor tentera wilayah (jiedushi) yang sebelum ini ditundukkan oleh Maharaja Xianzong kembali bermaharajalela, dan tiga wilayah di utara Sungai Kuning mula bertindak secara autonomi. Pentadbiran Muzong terkenal dengan rasuah besar-besaran. Bai Juyi sekali lagi menulis beberapa memorial sebagai teguran keras terhadap kerajaan pusat.
Sebagai Gabenor Hangzhou
Sekali lagi, Bai Juyi dihantar keluar dari istana pada tahun 822, tetapi kali ini ke jawatan penting sebagai Gabenor Hangzhou, sebuah bandar pelabuhan makmur di hujung selatan Terusan Besar dan berdekatan dengan Tasik Barat. Sahabatnya Yuan Zhen ketika itu juga bertugas di Ningbo, dan mereka berpeluang bertemu dari semasa ke semasa.[11]
Sebagai gabenor, Bai menyedari kawasan sawah sekitar bergantung pada air dari Tasik Barat. Namun, kerana kegagalan penyelenggaraan oleh pentadbir sebelumnya, empangan lama telah runtuh dan tasik itu hampir kering, menyebabkan kemarau serius. Beliau mengarahkan pembinaan semula empangan yang lebih kukuh dan tinggi, serta membina empangan pengawal air bagi tujuan pengairan. Langkah ini berjaya mengatasi kemarau dan meningkatkan hasil pertanian penduduk tempatan. Bai Juyi juga menghabiskan masa lapangnya menikmati pemandangan tasik dan mengarahkan pembinaan tambak kecil untuk berjalan kaki.
Salah satu tambak di Tasik Barat (Tambak Baisha, 白沙堤) kemudiannya dikenali sebagai Tambak Bai (Baidi 白堤) sebagai penghormatan kepadanya. Walau bagaimanapun, tambak asal yang dibina oleh Bai dan dikenali sebagai Tambak Baigong (白公堤) kini sudah tidak wujud.
Semasa dalam buangan
Semasa bertugas sebagai pegawai istana kecil pada tahun 814, Bai Juyi menghadapi masalah dalam urusan rasmi. Beliau mendapat musuh dalam kalangan pegawai istana dan individu berkedudukan lain. Karya tulisannyalah antara punca utama yang menyebabkan beliau terlibat dalam kesulitan ini. Beliau menulis dua pengisytiharan panjang, yang diterjemahkan oleh Arthur Waley sebagai "Tentang Menghentikan Perang", berkaitan kempen ketenteraan yang menurutnya terlalu panjang terhadap satu puak Tatar yang kecil. Beliau juga menulis beberapa puisi sindiran yang mengkritik tindakan pegawai yang tamak dan menggambarkan penderitaan rakyat biasa.[1]
Pada masa itu, salah seorang panglima perang pasca pemberontakan An Lushan, iaitu Wu Yuanji di Henan, telah merampas kuasa ke atas Litar Zhangyi (berpusat di Zhumadian), dan cuba mendapatkan pengampunan daripada kerajaan pusat. Walaupun beliau mempunyai rakan yang berpengaruh, Wu tidak diberikan pengampunan, menyebabkan statusnya secara rasmi menjadi pemberontak. Sebagai usaha terakhir, Wu menggunakan taktik pembunuhan, menyasarkan Perdana Menteri Tang, Wu Yuanheng, dan pegawai lain.
Pada 13 Julai 815, sebelum subuh, Wu Yuanheng keluar dari rumah untuk menghadiri mesyuarat istana. Sekumpulan penyerang memanah pengiringnya, membunuh Wu dan memenggal kepalanya. Mereka juga menyerang seorang lagi pegawai kanan, Pei Du, namun gagal membunuhnya. Kejadian itu mengejutkan ibu kota, dan menyebabkan ramai pegawai takut keluar rumah sebelum siang.
Dalam suasana ini, Bai Juyi menghantar memorandumnya kepada maharaja, walaupun sebagai Pembantu Setiausaha kepada Guru Putera, tindakan itu melanggar protokol kerana beliau sepatutnya menunggu pegawai penyiasat rasmi menyuarakan isu tersebut dahulu. Tambahan pula, puisi beliau "Memuji Bunga" dan "Perigi Baru" dikaitkan dengan kematian ibunya yang terjatuh ke dalam perigi yang dianggap sebagai tanda tidak menunjukkan kesetiaan anak kepada ibu bapa menurut ajaran Konfusianisme.
Akibatnya, Bai Juyi dihukum buang daerah, diturunkan pangkat sebagai Timbalan Pegawai Daerah dan dihantar ke Jiujiang (ketika itu dikenali sebagai Xun Yang) di tebing selatan Sungai Yangtze, barat laut Jiangxi. Selepas tiga tahun, beliau dilantik sebagai Gabenor di kawasan terpencil di Sichuan.[2] Dalam perjalanan ke sana melalui Sungai Yangtze, beliau sempat melawat sahabat karibnya Yuan Zhen, yang turut dalam buangan. Bersama-sama mereka melawat gua batu di Yichang. Bai Juyi sangat terpesona dengan keindahan flora tempatan. Pada tahun 819, beliau dipanggil semula ke istana, menamatkan tempoh buangannya.[3]
Kembali ke ibu kota dan pemerintahan maharaja baharu
Pada tahun 819, Bai Juyi dipanggil kembali ke ibu kota dan dilantik sebagai Pembantu Setiausaha kelas kedua.[4] Pada tahun 821, takhta dinasti Tang diwarisi oleh Muzong. Selepas menaiki takhta, Maharaja Muzong dikenali kerana berfoya-foya, gemar berpesta dan mabuk, serta mengabaikan tugas-tugas kenegaraan.
Pada masa yang sama, para jiedushi, gabenor ketenteraan wilayah yang sebelum ini tunduk kepada kerajaan pusat, mula memberontak semula. Tiga litar ketenteraan di utara Sungai Kuning kembali menjadi wilayah autonomi secara de facto, mengabaikan kuasa istana Tang. Tambahan pula, pentadbiran Muzong dicemari rasuah besar-besaran.
Dalam suasana ini, Bai Juyi sekali lagi mengutus beberapa pengisytiharan mengkritik pemerintahan yang lemah dan tidak beretika.
Sebagai Gabenor Hangzhou
Sekali lagi, Bai Juyi dihantar keluar dari istana pada tahun 822, tetapi kali ini ke jawatan penting sebagai Gabenor Hangzhou, sebuah bandar perdagangan utama yang terletak di hujung selatan Terusan Besar China. Hangzhou juga terkenal dengan keindahan semula jadi kawasan Tasik Barat.
Pada masa itu, sahabat karibnya Yuan Zhen bertugas di Ningbo, tidak jauh dari Hangzhou, membolehkan mereka bertemu dari semasa ke semasa.[4]
Sebagai gabenor, Bai Juyi menyedari bahawa kawasan pertanian di sekitar bergantung pada air dari Tasik Barat. Namun, akibat pengabaian pentadbiran terdahulu, empangan lama telah runtuh dan tasik mulai kering, menyebabkan kemarau dan penderitaan petani. Beliau memerintahkan pembinaan semula empangan yang lebih kukuh serta bendungan untuk mengawal aliran air. Usaha ini berjaya memulihkan sistem pengairan, seterusnya membantu meningkatkan kehidupan penduduk.
Dalam masa lapang, Bai Juyi sering berjalan-jalan menikmati keindahan Tasik Barat, dan membina sebuah tambak kecil supaya orang ramai dapat berjalan kaki ke seberang tanpa memerlukan perahu. Tambak asal yang dibina beliau dikenali sebagai Tambak Baigong (白公堤), tetapi kini tidak lagi wujud. Sebuah tambak moden di Tasik Barat dikenali sebagai Tambak Bai bagi memperingati jasa beliau.
Kehidupan di sekitar Luoyang
Pada tahun 824, tempoh perkhidmatan Bai Juyi sebagai gabenor tamat, dan beliau menerima gelaran kehormat "Guru Diraja", yang lebih bersifat nominal dan hanya menyediakan gaji rasmi tanpa banyak tugas. Beliau kemudian berpindah ke pinggir kota "ibu kota timur", Luoyang.[5] Pada waktu itu, Luoyang dikenali sebagai ibu kota timur empayar dan merupakan sebuah metropolis utama dengan populasi sekitar satu juta penduduk, serta reputasi sebagai "ibu kota kebudayaan", berbeza dengan Chang'an yang lebih berperanan sebagai pusat politik.
Gabenor Suzhou
Pada tahun 825, ketika berusia 53 tahun, Bai Juyi dilantik sebagai Gabenor (Prefek) Suzhou, yang terletak di bahagian hilir Sungai Yangtze dan di tepi Tasik Tai. Selama dua tahun pertama, beliau menikmati kehidupannya dengan jamuan dan berkelah, tetapi selepas beberapa tahun beliau jatuh sakit dan terpaksa bersara sementara.[6]
Kerjaya lewat
Selepas berkhidmat sebagai Gabenor Hangzhou (822–824) dan kemudian Suzhou (825–827), Bai Juyi kembali ke ibu kota dan berkhidmat dalam pelbagai jawatan rasmi. Beliau kemudiannya dilantik sekali lagi sebagai prefek/gabenor, kali ini di Henan, wilayah tempat terletaknya Luoyang. Di Henan inilah anak lelaki pertamanya dilahirkan, namun meninggal dunia setahun kemudian. Pada tahun 831, sahabat rapatnya Yuan Zhen meninggal dunia.[6] Selama tiga belas tahun berikutnya, Bai Juyi memegang jawatan nominal tetapi sebenarnya hidup dalam persaraan.
Persaraan
Pada tahun 832, Bai Juyi membaiki bahagian biara Xiangshan yang telah lama tidak digunakan, terletak di kawasan Longmen, kira-kira 7.5 batu dari selatan Luoyang. Bai Juyi berpindah ke sana dan mula merujuk dirinya sebagai "Pertapa Xiangshan". Kawasan ini, yang kini merupakan Tapak Warisan Dunia UNESCO, terkenal dengan puluhan ribu patung Buddha dan muridnya yang diukir pada batu. Pada tahun 839, beliau mengalami serangan lumpuh dan hilang keupayaan kaki kiri, menjadikan beliau terbaring sakit selama beberapa bulan. Setelah pulih sebahagian, beliau menghabiskan tahun-tahun terakhirnya menyusun karya tulisnya untuk dijadikan koleksi, yang kemudiannya dihadiahkan kepada biara utama di tempat-tempat yang pernah beliau duduki.[7]
Kematian
Pada tahun 846, Bai Juyi meninggal dunia. Beliau meninggalkan wasiat supaya dikebumikan secara sederhana di sebuah kubur di biara tersebut, dengan upacara pengebumian yang ringkas dan tanpa gelaran anumerta. Makamnya terletak di Longmen, di atas Bukit Xiangshan, bertentangan dengan Gua Longmen di seberang Sungai Yi berhampiran Luoyang, Henan. Ia merupakan sebuah bukit bulat setinggi 4 meter (13 ka), dengan lilitan 52 meter (171 ka), dan batu nisan setinggi 2.8 meter (9 ka 2 in) yang tertera nama "Bai Juyi".
Karya
Bai Juyi terkenal dengan gaya puisinya yang ringkas, terus terang, dan mudah difahami, serta kritikan sosial dan politiknya. Selain puisi-puisinya yang masih kekal, beberapa surat dan esei beliau juga wujud hingga kini.
Beliau mengumpulkan penulisannya dalam antologi yang dipanggil Bai Shi Wen Ji (白氏文集).[8]
Sejarah
Sebagai salah seorang penyair Dinasti Tang yang paling prolifik, Bai Juyi menulis lebih daripada 2,800 puisi, yang beliau salin dan edarkan bagi memastikan ia bertahan. Puisinya terkenal dengan keterbukaannya: dikatakan beliau akan menulis semula mana-mana bahagian puisi sekiranya salah seorang pembantunya tidak memahaminya. Aksesibiliti puisinya menjadikannya sangat popular pada zamannya, di China mahupun Jepun, dan ia masih dibaca hingga ke hari ini di kedua-dua negara tersebut. Karya beliau juga popular di Korea dan Vietnam.
Puisi terkenal
Salah satu puisi Bai yang paling terkenal ialah "Chang hen ge" ("Lagu Kesedihan Abadi"), sebuah puisi naratif panjang yang menceritakan kisah gundik terkenal Dinasti Tang, Yang Guifei, dan hubungannya dengan Maharaja Xuanzong dari Tang.
Maharaja Han menghargai kecantikan, dia mendambakan keindahan yang mampu meruntuhkan negara; |
漢皇重色思傾國， |
| —"Lagu Kesedihan Abadi" (Chang hen ge 長恨歌), baris pembukaan (Stephen Owen, terj.)[9] |
Puisi terkenal Bai yang lain ialah "Lagu Pemain Pipa". Seperti Du Fu, Bai mempunyai rasa tanggungjawab sosial yang kuat dan terkenal dengan puisi sindirannya, seperti Penjual Arang Tua. Beliau juga menulis tentang konflik ketenteraan pada zaman Dinasti Tang. Puisi seperti "Lagu Kesedihan Abadi" adalah contoh kesengsaraan di China semasa pemberontakan An Lushan.
Bai Juyi turut menulis puisi romantik mendalam untuk rakan-rakan pegawai dengan siapa beliau belajar dan mengembara. Puisi-puisi ini berbicara tentang berkongsi minuman, tidur bersama, dan menikmati bulan serta gunung-ganang. Seorang rakannya, Yu Shunzhi, pernah menghadiahkan sehelai kain kepadanya dari penempatan jauh, dan Bai Juyi mempertimbangkan cara terbaik menggunakan kain berharga itu:
Hampir ku gunting untuk dijadikan alas,
namun kasihan pada corak daunnya;
hampir ku gunting untuk dijadikan beg,
namun kasihan pada corak bunganya.
Lebih baik ku jahit,
menjadikannya selimut kegembiraan bersama;
Aku mengingatmu seolah-olah engkau di sisiku,
siang dan malam.[10]
Karya Bai juga sangat dihargai di Jepun, dan banyak puisinya dikutip serta dirujuk dalam The Tale of Genji oleh Murasaki Shikibu.[11] Zeami Motokiyo juga mengutip karya Bai dalam teater Noh, bahkan menulis sebuah drama, Haku Rakuten, tentang dewa puisi Jepun yang menolak penyair Cina ini, sebagai tentangan terhadap cabaran Bai terhadap autonomi puisi Jepun.[12]
Bentuk puisi
Bai Juyi terkenal dengan minatnya terhadap bentuk puisi lama yuefu, iaitu bentuk puisi rakyat dari zaman Dinasti Han, yang dikumpulkan atau ditulis oleh Biro Muzik.[13] Bentuk ini sering digunakan sebagai protes sosial. Malah, penulisan puisi bagi tujuan kemajuan sosial adalah antara matlamatnya.[13] Beliau juga terkenal dengan puisi-puisi dalam gaya puisi beraturan (regulated verse).
Kritikan seni
Bai ialah penyair zaman pertengahan Dinasti Tang, selepas Pemberontakan An Lushan, ketika empayar Tang dalam fasa pemulihan. Sebagai pegawai kerajaan dan sasterawan, Bai melihat persembahan muzik istana yang dipengaruhi secara besar-besaran oleh budaya Wilayah Barat (西域), dan beliau menulis beberapa karya untuk mengkritik fenomena ini. Sebagai pemimpin tidak rasmi kumpulan penyair yang menolak gaya istana pada masa itu, Bai percaya setiap karya sastera harus mengandungi moral yang sesuai dan tujuan sosial yang jelas.[14] Ini membuatkan beliau tidak puas dengan gaya persembahan budaya istana Tang.
Sebagai contoh, dalam karyanya Faqu ge (法曲歌), diterjemahkan sebagai Model Muzik, beliau menyatakan: "Semua 'faqu' kini digabungkan dengan lagu dari bangsa asing; namun muzik asing berbunyi janggal dan tidak teratur sedangkan muzik Han kedengaran harmoni!" (法曲法曲合夷歌，夷聲邪亂華聲和)[15]
Faqu ialah sejenis gaya persembahan Yanyue, sebahagian daripada muzik istana. Dalam puisi ini, Bai mengkritik Tang Daqu, yang dipengaruhi unsur muzik bukan tempatan yang tidak wujud dalam Han Daqu, bentuk asal Daqu. Budaya Tang merupakan gabungan budaya etnik Han, budaya "Wilayah Barat" (西域), dan Buddhisme.[15] Konflik antara budaya Han arus perdana dan budaya minoriti semakin ketara selepas Pemberontakan An Lushan. Budaya asing menjadi begitu popular sehingga mengancam kedudukan budaya Han.
Persembahan muzik di istana Tang terbahagi kepada dua jenis: persembahan duduk (坐部) dan persembahan berdiri (立部). Persembahan duduk dijalankan di dewan kecil dengan bilangan penari terhad, menekankan seni halus. Persembahan berdiri melibatkan ramai penari, dan biasanya diadakan di halaman atau dataran untuk tontonan besar.
Puisi Bai yang lain, Libuji (立部伎), diterjemahkan sebagai Pemain Bahagian Berdiri, mencerminkan fenomena "kemerosotan muzik istana".[16] Dalam puisi ini, Bai secara tegas menunjukkan bahawa gaya muzik persembahan duduk dan berdiri dipengaruhi budaya asing.
Persembahan duduk lebih elegan daripada persembahan berdiri. Pemain di Bahagian Duduk adalah yang paling berkelayakan, manakala tahap pemain Bahagian Berdiri agak rendah (立部賤，坐部貴). Pada zaman Bai Juyi, kedua-dua persembahan ini penuh dengan muzik asing, manakala Yayue (雅樂, bermaksud: "muzik elegan") tidak lagi dimainkan dalam kedua-dua bahagian ini. Muzik Yayue hanya dimainkan oleh pemain yang tersingkir dari kedua-dua bahagian ini (立部又退何所任，始就樂懸操雅音).[17] Puisi ini menunjukkan perubahan budaya pada zaman pertengahan Tang dan kemerosotan Yayue, bentuk muzik klasik dan tarian di istana serta kuil.
Dalam kedua-dua puisi ini, Bai mencerminkan keadaan politik dan budaya selepas Pemberontakan An Lushan, dan beliau khuatir populariti muzik asing boleh membawa masyarakat Tang ke arah kekacauan.
Pipa dalam puisi Bai Juyi melambangkan ungkapan cinta, komunikasi, dan terutama perasaannya ketika mendengar muzik.[18]
Penilaian
Bai Juyi dianggap salah seorang penyair China terhebat, tetapi bahkan pada abad ke-9, pendapat kritikal tentang puisinya sudah berpecah.[19] Ada penyair seperti Pi Rixiu yang sangat memuji Bai Juyi, manakala yang lain seperti Sikong Tu (司空圖) bersikap sinis, menggambarkan Bai sebagai "kuat dalam gaya, tetapi lemah dalam tenaga (qi), seperti pedagang angkuh di pasar."[19] Puisinya sangat popular pada zamannya, tetapi populariti ini, penggunaan bahasa seharian, dan kelembutan sensual dalam beberapa puisinya menyebabkan beliau dikritik sebagai "biasa" atau "murahan". Dalam inskripsi makam Li Kan (李戡), seorang pengkritik Bai, penyair Du Mu menulis, mewakili kata-kata Li Kan: "...Aku terganggu sejak Pemerintahan Yuanhe apabila kita memiliki puisi Bai Juyi dan Yuan Zhen yang kelembutan sensualnya menentang norma. Selain lelaki beradab dan berdisiplin, ramai telah rosak kerana puisi mereka. Puisi itu beredar di kalangan rakyat jelata, ditulis di dinding; ibu bapa mengajarkannya kepada anak-anak secara lisan, sepanjang musim sejuk dan panas frasa penuh nafsu serta kata-kata terlalu biasa itu telah meresap ke dalam jiwa orang ramai dan tidak dapat dihapuskan. Aku tiada kedudukan dan tidak dapat mengawal ini melalui undang-undang."[20]
Bai juga dikritik kerana "cuai dan berulang-ulang", terutamanya karya-karya lewatnya.[21] Namun, beliau ditempatkan oleh penyair Tang, Zhang Wei (張爲), dalam "Skema Guru dan Pengikut Dalam Kalangan Penyair" (詩人主客圖) di kedudukan teratas kategori pertama: "kuasa memanusiakan yang luas dan agung".[21]
Rujukan
- ^ Waley (1941), 130
- ^ Waley (1941), 130–131
- ^ Waley (1941), 130–131
- ^ a b Waley (1941), 131
- ^ Waley (1941), 131. Waley merujuk kampung ini sebagai "Li-tao-li."
- ^ a b Waley (1941), 132
- ^ Waley (1941), 132–33
- ^ Ueki et al. 1999, m/s. 123.
- ^ Owen (1996), m/s. 442.
- ^ Hinsch, 80-81
- ^ Bai Juyi (penyair Cina) dari Britannica
- ^ A Waley, The Noh Plays of Japan (1976) hlm. 185
- ^ a b Hinton, 265
- ^ "Bai Juyi | Penyair Cina". Encyclopedia Britannica (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2018-11-22.
- ^ a b Templat:Cite CiteSeerX
- ^ "BAI JUYI AND THE NEW YUEFU MOVEMENT" (PDF).
- ^ "从《七德舞》与《立部伎》看白居易的"刺雅乐之替" - 中国知网". kns.cnki.net. Dicapai pada 2018-11-22.
- ^ Yu, CHunzhe (2004). "Bai Juyi shige zhong de Tangdai pipa yishu". Jiaoxiang: Xi'an Yinyue Xueyuan Xuebao/Jiaoxiang: Journal of Xi'an Conservatory of Music.
- ^ a b Owen (2006), hlm. 45
- ^ Owen (2006), hlm. 277
- ^ a b Owen (2006), hlm. 45-47, 57