Tidak ada referer, pengunjung mungkin datang langsung atau referer diblokir.ls. Li Bai
Lifestyle Khazanah Profil Baru Dram Lists Ensiklopedia
Technopedia Center
PMB University Brochure
Faculty of Engineering and Computer Science
S1 Informatics S1 Information Systems S1 Information Technology S1 Computer Engineering S1 Electrical Engineering S1 Civil Engineering

faculty of Economics and Business
S1 Management S1 Accountancy

Faculty of Letters and Educational Sciences
S1 English literature S1 English language education S1 Mathematics education S1 Sports Education
teknopedia

teknopedia

teknopedia

teknopedia

teknopedia

teknopedia
teknopedia
teknopedia
teknopedia
teknopedia
teknopedia
  2. Ensiklopedia Bebas
  3. Li Bai
Li Bai
Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Nama ini merupakan nama orang dalam bahasa Cina; nama keluarganya ialah 李 (Lǐ​).
Li Bai
Li Bai Strolling, oleh Liang Kai (1140–1210)
Li Bai Strolling, oleh Liang Kai (1140–1210)
Nama asal
李白
Lahir701
Jiangyou, Sichuan, China Tang[1]
atau
Suiye, China Tang (kini Wilayah Chüy, Kyrgyzstan)
Meninggal dunia762 (berumur 60–61)
Dangtu, China Tang (kini Ma'anshan, Anhui, China)
PekerjaanPenyair
WarganegaraChina
Pergerakan sasteraPuisi Tang
Nama Bahasa Cina
Bahasa Cina李白
Taibai
Bahasa Cina太白
Qinglian Jushi
Tulisan Cina Tradisional青蓮居士
Tulisan Cina Ringkas青莲居士
Maksud harfiahPengamal awam Lotus
Vietnamese name
VietnameseLý Bạch
Korean name
Hangul이백
Hanja李白
Nama Jepun
Kanji李白
Hiraganaりはく

Li Bai (Bahasa Cina: 李白; pinyin: Lǐ Bái), juga dikenali sebagai Taibai (太白) ialah seorang penyair China yang diiktiraf sebagai antara penyair terbaik dan terpenting pada zaman Dinasti Tang, malah sepanjang sejarah puisi Cina. Beliau dan rakan-rakannya seperti Du Fu (712–770) merupakan tokoh utama dalam kegemilangan puisi Cina semasa Dinasti Tang, yang sering digelar "Zaman Keemasan Puisi Cina". Ungkapan "Tiga Keajaiban" merujuk kepada puisi Li Bai, permainan pedang Pei Min, dan kaligrafi Zhang Xu[2].

Kira-kira 1,000 puisi yang dikaitkan dengan Li masih wujud. Puisinya telah dihimpunkan dalam koleksi terpenting zaman Tang, Heyue yingling ji[3], yang disusun pada tahun 753 oleh Yin Fan. Tiga puluh empat puisi Li Bai dimasukkan dalam antologi Tiga Ratus Puisi Tang, yang diterbitkan kali pertama pada abad ke-18.[4] Pada masa yang sama, terjemahan puisinya mula muncul di Eropah. Dalam karya terkenal oleh Ezra Pound Cathay (1915), puisi Li Bai menguasai sebahagian besar (11 daripada 19 puisi).[5]

Puisi-puisi Li Bai menjadi contoh dalam meraikan keseronokan persahabatan, kedalaman alam semula jadi, kesunyian. Antara yang paling terkenal ialah "Bangun dari Kelapangan Jiwa di Hari Musim Bunga" (Cina: 春日醉起言志) , "Jalan Sukar ke Shu" (Cina: 蜀道难),[6] "Persembahkan Minuman" (Cina: 将进酒),[7] dan "Renungan Malam Sunyi" (Cina: 静夜思), yang masih diajar di sekolah-sekolah di China. Di Barat, terjemahan dalam pelbagai bahasa terhadap puisi Li terus dihasilkan. Kehidupannya malah menjadi legenda, termasuk kisah keterbuaiannya dalam ketenangan dan keberaniannya, serta kisah terkenal bahawa Li lemas apabila cuba mencapai bayangan bulan di permukaan sungai ketika dibuai keasyikan

Sebahagian besar kehidupan Li digambarkan dalam puisinya, yang merangkumi tempat-tempat yang dilawatinya; sahabat-sahabat yang diiringinya dalam perjalanan jauh, mungkin tidak akan bertemu semula; imaginasi mimpinya yang dihiasi unsur-unsur shamanik; peristiwa semasa yang didengarnya; serta gambaran alam semula jadi yang dirasakan dalam detik abadi. Namun, yang paling penting ialah perubahan di China semasa hayatnya. Puisi-puisi awalnya ditulis dalam "zaman keemasan" keamanan dalaman dan kemakmuran, di bawah seorang maharaja yang aktif menggalakkan dan menyertai seni. Ini berakhir dengan bermulanya Pemberontakan An Lushan oleh jeneral An Lushan, yang akhirnya menghancurkan kebanyakan kawasan utara China akibat perang dan kebuluran. Puisi-puisi Li dalam tempoh ini berubah nada dan kualitinya. Tidak seperti sahabat mudanya Du Fu, Li tidak sempat menyaksikan pengakhiran kekacauan tersebut. Li Bai digambarkan dalam Wu Shuang Pu (無雙譜, Senarai Wira Tiada Bandingan) oleh Jin Guliang.

Nama

[sunting | sunting sumber]
Nama-nama
Cina: 李白
Pinyin: Lǐbái atau Li Bo
Zi (字): Taìbaí (Tai-pai; 太白)
Hao (號): Qinglian Jushi (Ch'ing-lien Chu-shih; Cina tradisional: 青蓮居士; Cina ringkas: 青莲居士; )
juga dikenali sebagai: Shixian (Cina tradisional: 詩仙; Cina ringkas: 诗仙; Wade-Giles: Shih-hsien)

Penyair Suci Penyair Abadi

Nama Li Bai telah diromanisasikan sebagai Li Bai, Li Po, Li Bo (romanisasi daripada sebutan dalam Bahasa Cina Piawai), dan Ri Haku (romanisasi sebutan Jepun).[8] Pelbagai romanisasi Cina ini disebabkan oleh fakta bahawa nama sebenarnya (白) mempunyai dua sebutan dalam Bahasa Cina Piawai: sebutan kesusasteraan bó dan sebutan percakapan bái; dan penulis terdahulu menggunakan sistem Wade–Giles manakala penulis moden lebih suka sistem pinyin. Sebutan yang dibina semula mengikut kemungkinan sewaktu Dinasti Tang ialah Bhæk. Nama lain ialah Taibai (太白), yang secara harfiah bermaksud "Putih Besar", merujuk kepada planet Zuhrah pada masa itu; menurut biografinya dalam New Book of Tang, ini kerana ibunya bermimpi tentang Zuhrah semasa melahirkannya.[9] Nama kehormatnya juga telah diromanisasikan sebagai Li Taibo, Li Taibai, Li Tai-po, antara lain. Dalam bahasa Jepun, nama beliau dan nama kehormatnya mungkin diromanisasikan sebagai "Ri Haku" dan "Ri Taihaku" masing-masing.

Beliau juga dikenali dengan nama penanya (hao) Qīnglián Jūshì (青蓮居士), yang bermaksud Pengamal Awam Lotus Biru, serta dengan gelaran seperti "Penyair Abadi" (Penyair Transenden), "Transenden Buangan" (Cina tradisional: 謫仙人; pinyin: Zhéxiānrén; Wade-Giles: Che2-hsien1-jen2), dan "Penyair-Ksatria" (Cina tradisional: 詩俠; Cina ringkas: 诗侠; pinyin: Shīxiá; Wade-Giles: Shih1-hsia2, atau "Penyair-Wira").

Kehidupan

[sunting | sunting sumber]
Li Bai, seperti yang digambarkan dalam Nanling Wushuang Pu oleh Jin Guliang, Dinasti Ming

Dua "Kitab Tang", iaitu Kitab Lama Tang dan Kitab Baharu Tang, kekal sebagai sumber utama maklumat bibliografi mengenai Li Bai.[10] Sumber lain termasuk bukti dalaman daripada puisi oleh atau mengenai Li Bai, dan sumber-sumber lain tertentu seperti prakata kepada koleksi puisinya oleh saudara dan pelaksana sasteranya, Li Yangbin.

Latar belakang dan kelahiran

[sunting | sunting sumber]

Li Bai secara umumnya dipercayai dilahirkan pada tahun 701, di Suyab (碎葉) dalam wilayah Asia Tengah China purba (kini Kyrgyzstan),[11] di mana keluarganya berjaya dalam perniagaan di kawasan sempadan.[12] Selepas itu, keluarganya dipimpin oleh bapanya, Li Ke (李客), berpindah ke Jiangyou (江油), berhampiran Chengdu, di Sichuan, ketika Li masih kecil, sekitar usia lima tahun. Terdapat sedikit misteri atau ketidakpastian mengenai sebab-sebab pemindahan keluarga ini, kerana kekurangan kelulusan sah yang lazimnya diperlukan untuk berpindah keluar dari kawasan sempadan, terutamanya jika keluarga seseorang telah ditugaskan atau dibuang ke sana.

Latar belakang

[sunting | sunting sumber]

Dua catatan oleh tokoh sezamannya Li Yangbing (saudara keluarga) dan Fan Chuanzheng menyatakan bahawa keluarga Li berasal dari kawasan yang kini terletak di barat daya Daerah Jingning, Gansu. Salasilah keluarga Li secara tradisional dikaitkan dengan Li Gao, pengasas negara Liang Barat.[13] Ini menyokong dakwaan Li bahawa beliau mempunyai pertalian darah dengan keluarga diraja Dinasti Tang: maharaja Tang juga mendakwa keturunan daripada pemerintah Li di Liang Barat. Keluarga ini dikenali sebagai keturunan Li dari Longxi (隴西李氏). Bukti menunjukkan bahawa semasa Dinasti Sui, nenek moyang Li sendiri, yang ketika itu diklasifikasikan sebagai rakyat biasa, telah dihalau dari tanah asal mereka (kini Gansu) ke lokasi lebih barat.[14] Semasa buangan mereka di barat jauh, keluarga Li tinggal di kota purba Laluan Sutera iaitu Suiye (Suyab, kini tapak arkeologi di Kyrgyzstan), dan mungkin juga di Tiaozhi (Cina ringkas: 条枝; Cina tradisional: 條枝; pinyin: Tiáozhī), sebuah negeri berhampiran Ghazni, Afghanistan.[15] Kawasan ini terletak di sepanjang Laluan Sutera kuno, dan keluarga Li dipercayai merupakan pedagang.[16] Perniagaan mereka cukup berjaya.[17]

Tahun-tahun awal

[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 705, ketika Li Bai berusia empat tahun, bapanya secara diam-diam memindahkan keluarganya ke Sichuan, berhampiran Chengdu, tempat beliau membesar.[18] Kini terdapat tugu memperingati perkara ini di Bandar Zhongba, Jiangyou, wilayah Sichuan (kawasan yang kini dikenali sebagai wilayah moden, tetapi ketika itu dikenali sebagai Shu, sempena sebuah negara merdeka terdahulu yang telah ditakluk oleh Dinasti Sui dan kemudiannya dimasukkan ke dalam wilayah Dinasti Tang). Li muda menghabiskan kebanyakan masa membesarnya di Qinglian (青莲; bermaksud "Teratai Biru" [juga diterjemahkan sebagai 'hijau', 'azur', atau 'berwarna semula jadi']), sebuah pekan di Daerah Chang-ming, Sichuan, China.[19] Kini kawasan ini dikenali secara nominal sebagai Bandar Qinglian (青蓮鎮) dalam Jiangyou, sebuah bandar peringkat daerah di Sichuan.

Li muda banyak membaca, termasuk karya-karya klasik Konfusianisme seperti Shijing dan Kitab Sejarah (Shujing), serta pelbagai bahan astrologi dan metafizik yang biasanya dielakkan oleh para Konfusianis, meskipun beliau enggan mengambil peperiksaan kenegaraan.[18] Membaca "Seratus Penulis" adalah sebahagian daripada tradisi sastera keluarganya, dan beliau juga sudah boleh menulis puisi sebelum usia sepuluh tahun.[19] Li muda juga terlibat dalam aktiviti lain, seperti menjinakkan burung liar dan bermain pedang.[18] Aktiviti lain termasuk menunggang kuda, memburu, mengembara, dan membantu golongan miskin atau tertindas, sama ada melalui wang mahupun senjata.[19] Akhirnya, Li muda tampaknya telah menjadi cukup mahir dalam ilmu pedang; seperti yang dibuktikan oleh petikan autobiografi Li sendiri yang turut menggambarkan gaya hidup liar yang dijalaninya di Sichuan semasa zaman mudanya:

"Ketika aku berumur lima belas tahun, aku meminati permainan pedang, dan dengan seni itu aku mencabar ramai lelaki hebat."[20]

Sebelum usia dua puluh tahun, Li telah bertarung dan membunuh beberapa orang lelaki, dipercayai atas nama kesatria dan prinsip moral, selaras dengan tradisi youxia (pengembara adil yang membantu yang tertindas).[18]

Pada tahun 720, beliau ditemu duga oleh Gabenor Su Ting, yang menganggapnya seorang genius. Walaupun Li menyatakan hasrat untuk menjadi pegawai kerajaan, beliau tidak pernah mengambil Peperiksaan perkhidmatan awam China.

Perkahwinan dan keluarga

[sunting | sunting sumber]

Li diketahui telah berkahwin sebanyak empat kali. Perkahwinan pertamanya berlaku pada tahun 727 di Anlu, Hubei, dengan cucu kepada bekas menteri kerajaan.[21] Isterinya berasal daripada keluarga Xu (许) yang berpengaruh. Li Bai menjadikan tempat itu sebagai rumahnya selama lebih kurang sepuluh tahun, tinggal di rumah milik keluarga isterinya di Gunung Bishan (碧山). Pada tahun 744, beliau berkahwin buat kali kedua di kawasan yang kini merupakan Daerah Liangyuan di Henan. Isteri keduanya ialah seorang penyair juga, yang bernama keluarga Zong (宗), dengan siapa beliau mempunyai anak[22] dan bertukar-tukar puisi, termasuk banyak ungkapan kasih sayang terhadapnya dan anak-anak mereka. Isterinya, Zong, merupakan cucu kepada Zong Chuke (宗楚客, meninggal dunia 710), seorang pegawai kanan kerajaan semasa Dinasti Tang dan zaman peralihan semasa pemerintahan Wu Zetian.

Dalam perjalanan ke Chang'an

[sunting | sunting sumber]
Peta bandar-bandar pedalaman timur China seperti Luoyang, Chang'an, Qinzhou, Chengdu, Kuizhou, dan Tanzhou
China pada zaman Li Bai dan Du Fu

Meninggalkan Sichuan

[sunting | sunting sumber]

Sekitar usia pertengahan dua puluhan, sekitar tahun 725, Li Bai meninggalkan Sichuan, belayar menyusuri Sungai Yangzi melalui Tasik Dongting ke Nanjing, memulakan kehidupan pengembaraannya. Beliau kemudiannya kembali ke hulu sungai ke Yunmeng, kawasan yang kini dikenali sebagai Hubei, di mana perkahwinannya dengan cucu kepada bekas perdana menteri, Xu Yushi, tampaknya hanya satu selingan ringkas.[23] Pada tahun pertama perjalanannya, beliau bertemu dengan tokoh-tokoh terkenal dan memberikan sebahagian besar hartanya kepada rakan-rakan yang memerlukan.

Pada tahun 730, Li Bai tinggal di Gunung Zhongnan berhampiran ibu kota Chang'an (kini Xi'an), dan cuba tetapi gagal mendapatkan jawatan. Beliau kemudian belayar menyusuri Sungai Kuning, singgah di Luoyang, dan melawat Taiyuan sebelum pulang. Pada tahun 735, Li Bai berada di Shanxi, di mana beliau campur tangan dalam perbicaraan tentera terhadap Guo Ziyi, yang kemudian, selepas menjadi salah seorang jeneral utama Dinasti Tang, membalas budi tersebut semasa huru-hara An Shi.[24] Menjelang sekitar tahun 740, beliau telah berpindah ke Shandong. Di Shandong pada masa ini, beliau menjadi salah seorang kumpulan yang dikenali sebagai "Enam Pemalas Alur Buluh" atau Tujuh Orang Bijaksana Alur Buluh (Rong Qiqi termasuk secara anakronistik), satu kumpulan tidak rasmi yang berdedikasi kepada sastera.[24] Beliau mengembara ke kawasan Zhejiang dan Jiangsu, akhirnya bersahabat dengan seorang paderi Tao terkenal, Wu Yun.[24] Pada tahun 742, Wu Yun dipanggil oleh Maharaja untuk menghadiri istana, di mana pujiannya terhadap Li Bai sangat tinggi.[24]

Di Chang'an

[sunting | sunting sumber]

Pujian Wu Yun terhadap Li Bai menyebabkan Maharaja Xuanzong (nama lahir Li Longji, juga dikenali sebagai Maharaja Minghuang) memanggil Li ke istana di Chang'an. Personaliti Li yang menarik memikat golongan bangsawan dan rakyat biasa, termasuk seorang lagi pengikut Tao (dan juga penyair), He Zhizhang, yang memberinya gelaran "Abadi Dibuang dari Syurga".[25] Malah, selepas pertemuan awal di mana Li Bai ditanya tentang pandangan politiknya, Maharaja sangat terkesan sehingga mengadakan satu jamuan besar untuk menghormatinya. Dalam jamuan itu, dikatakan bahawa Maharaja menunjukkan penghargaan sehingga secara peribadi membubuh perasa ke dalam sup Li Bai.[25][26]

Maharaja Xuanzong mengambilnya sebagai penterjemah, kerana Li Bai diketahui menguasai sekurang-kurangnya satu bahasa bukan Cina.[25] Minghuang akhirnya memberinya jawatan di Akademi Hanlin, yang berfungsi menyediakan kepakaran ilmiah dan puisi untuk Maharaja.

Maharaja Minghuang di atas teres memerhati Li Bai menulis puisi sambil kasutnya ditanggalkan (ilustrasi Dinasti Qing).

Apabila Maharaja memanggil Li Bai ke istana, beliau sering dalam keadaan terlena dalam keasyikan, tetapi masih mampu berkarya serta-merta.

Li Bai menulis beberapa puisi mengenai Yang Guifei, permaisuri kegemaran Maharaja yang cantik dan disayangi.[27] Satu kisah, barangkali rekaan, tersebar tentang Li Bai pada waktu ini. Suatu ketika, ketika dibuai kelalaian, kasut Li Bai menjadi berlumpur, dan Gao Lishi, sida-sida paling berkuasa dalam istana, diminta membantu menanggalkannya di hadapan Maharaja. Gao tersinggung diminta melakukan tugas hina ini, dan kemudiannya berjaya memujuk Yang Guifei supaya tersinggung terhadap puisi-puisi Li yang menyentuh tentang dirinya.[27] Atas desakan Yang Guifei dan Gao Lishi, Maharaja Xuanzong dengan berat hati, tetapi secara sopan, serta disertai hadiah emas dan perak, menghantar Li Bai meninggalkan istana.[28] Selepas meninggalkan istana, Li Bai secara rasmi menjadi penganut Taoisme, menetap di Shandong, namun mengembara ke merata tempat selama kira-kira sepuluh tahun berikutnya, menulis puisi.[28] Li Bai tinggal dan menulis puisi di Bishan (atau Gunung Bi (碧山), kini Gunung Baizhao (白兆山)) di Yandian, Hubei. Gunung Bi (碧山) yang disebut dalam puisi Soal Jawab di Gunung (山中问答 Shanzhong Wenda) merujuk kepada gunung ini.[29]

Pertemuan dengan Du Fu

[sunting | sunting sumber]
Maklumat selanjutnya: Du Fu

Beliau bertemu dengan Du Fu pada musim luruh tahun 744, apabila mereka berkongsi sebuah bilik dan menjalankan pelbagai aktiviti bersama, seperti mengembara, memburu, minum arak, dan menulis puisi, lalu menjalin persahabatan yang erat dan berkekalan.[30] Mereka bertemu sekali lagi pada tahun berikutnya. Hanya inilah dua pertemuan mereka secara bersemuka, walaupun hubungan mereka diteruskan melalui puisi. Hal ini tercermin dalam belasan puisi oleh Du Fu kepada atau mengenai Li Bai yang masih wujud, dan satu puisi dari Li Bai yang ditujukan kepada Du Fu.

Surat memohon naungan politik

[sunting | sunting sumber]

Satu aspek kehidupan Li Bai yang kurang dikenali ialah surat-surat yang ditulisnya kepada pelbagai pegawai kerajaan. Dalam kebanyakan surat itu, tujuannya ialah untuk mendapatkan naungan politik. Surat terkenal kepada Han Jing Zhou (韩荆州) barangkali merupakan contoh paling dikenali dari segi gaya penulisan beliau. Gaya Li Bai dalam surat-surat ini sangat bersifat berlebih-lebihan, malah kadang kala angkuh. Berbeza dengan kebiasaan pada waktu itu, yakni menggunakan nada merendah diri untuk diri sendiri dan nada memuji untuk calon penaung, Li Bai sebaliknya menggambarkan dirinya secara amat berwarna-warni. Victor H. Mair telah menterjemahkan beberapa surat penting Li Bai. Petikan daripada surat kepada Han Jing Zhou (与韩荆州书, yǔ hán jīng zhōu shū), yang bertarikh sekitar tahun 734 M, menggambarkan persepsi Li terhadap dirinya sendiri:[31]

"Pada usia lima belas tahun, aku meminati permainan pedang dan merantau luas mencari pekerjaan [131] dengan pelbagai penguasa. Pada usia tiga puluh tahun, aku menjadi sasterawan yang mahir dan bertemu ramai pegawai tinggi. Walaupun tubuhku tidak mencapai enam kaki, aku lebih berani daripada sepuluh ribu lelaki. Putera, adipati, dan menteri tinggi mengakui bahawa aku memiliki keberanian moral dan prinsip tinggi. Maka inilah riwayat rohani masa laluku. Bagaimana mungkin aku tidak menjelaskannya sepenuhnya kepada Tuan?"

Perang dan buangan

[sunting | sunting sumber]
Penunggang berkuda, Dinasti Qi Utara, kawasan yang kemudian menjadi pusat pemberontakan, walaupun lebih awal masanya.

Pada penghujung tahun 755, Pemberontakan An Lushan yang dicetuskan oleh jeneral pemberontak An Lushan melanda seluruh negeri. Maharaja akhirnya melarikan diri ke Sichuan dan turun takhta. Dalam kekacauan itu, Putera Mahkota segera mengisytiharkan dirinya sebagai Maharaja dan ketua kerajaan. Gangguan An Shi berterusan (nama ini muncul kemudian kerana gangguan ini berlanjutan selepas kematian An Lushan dan diteruskan oleh Shi Siming dan lain-lain). Li Bai menjadi penasihat staf kepada Putera Yong, salah seorang anak Ming Huang (Maharaja Xuanzong), yang bukanlah waris utama tetapi dinamakan untuk berkongsi kuasa empayar sebagai jeneral selepas Xuanzong turun takhta pada tahun 756.

Namun, sebelum musuh luar empayar dikalahkan, dua beradik itu bertempur sesama sendiri dengan tentera masing-masing. Setelah pasukan Putera tewas kepada saudaranya yang kini menjadi Maharaja pada tahun 757, Li Bai melarikan diri, tetapi kemudian ditangkap, dipenjarakan di Jiujiang, dan dijatuhi hukuman mati. Jeneral tentera terkenal Guo Ziyi dan lain-lain campur tangan; Guo Ziyi ialah orang yang pernah diselamatkan Li Bai daripada mahkamah tentera beberapa dekad sebelumnya.[32] Isterinya, wanita Zong, serta tokoh-tokoh lain (seperti Song Ruosi) menulis petisyen pengampunan.[33] Setelah Guo Ziyi menawarkan pertukaran pangkat rasminya untuk nyawa Li Bai, hukuman mati tersebut ditukar kepada buangan: beliau dihantar ke Yelang.[32] Yelang (kini terletak di Guizhou) merupakan kawasan terpencil di barat daya empayar, dan dianggap di luar lingkungan utama tamadun dan budaya China. Li Bai menuju ke Yelang tanpa tergesa-gesa, singgah untuk lawatan sosial yang panjang (kadangkala selama beberapa bulan), dan menulis puisi sepanjang jalan, meninggalkan catatan perjalanan yang terperinci untuk generasi akan datang. Berita pengampunan empayar sampai kepadanya sebelum beliau tiba di Yelang.[32] Beliau hanya sampai sejauh Wushan, dalam perjalanan santai, seperti yang direkodkan dalam puisi "Bertarung Mendaki Tiga Ngarai", yang menyatakan bahawa perjalanan itu mengambil masa begitu lama sehingga rambutnya menjadi putih. Kemudian, berita pengampunan mengejarnya pada tahun 759.[34]

Kepulangan dan pengembaraan lain

[sunting | sunting sumber]

Apabila Li menerima berita tentang pengampunan diraja, beliau kembali menyusuri sungai ke Jiangxi, melalui Baidicheng di Wilayah Kuizhou, sambil terus menikmati hidangan, pertemanan, dan menulis puisi; puisinya "Berangkat dari Baidi pada Waktu Pagi" merakamkan peringkat ini dalam pengembaraannya, dan juga menyindir musuh-musuh serta pengkritiknya secara puitis, tersirat dalam penggunaan imejan monyet. Walaupun Li tidak berhenti menjalani gaya hidup mengembara, beliau kemudiannya banyak menghadkan pergerakannya ke Nanjing serta dua bandar Anhui iaitu Xuancheng dan Li Yang (kini Daerah Zhao).[35] Puisinya pada masa ini merangkumi puisi tentang alam semula jadi dan juga protes sosio-politik.[36] Akhirnya, pada tahun 762, saudara Li, Li Yangbing menjadi majistret di Dangtu, dan Li Bai pergi tinggal bersamanya di sana.[35] Dalam pada itu, Suzong dan Xuanzong kedua-duanya mangkat dalam tempoh singkat, dan China mendapat seorang maharaja baharu. China juga sedang berusaha menumpaskan pemberontakan baru yang berpunca daripada Pemberontakan Anshi, dan Li menawarkan diri untuk berkhidmat dalam staf am bagi komander tentera China Li Guangbi. Namun, pada usia 61 tahun, Li jatuh sakit tenat dan keadaan kesihatannya tidak mengizinkan beliau meneruskan rancangan itu.[37]

Kematian

[sunting | sunting sumber]
Dewan Peringatan Li Bai di Jiangyou, Sichuan

Maharaja Daizong yang baharu telah melantik Li Bai sebagai penasihat istana pada Januari 764, tetapi apabila titah rasmi itu tiba di Dangtu, Anhui, Li Bai telah dilaporkan meninggal dunia lebih setahun sebelumnya. Namun pihak berkuasa tempatan hanya dapat mengesahkan bahawa beliau meninggal dunia sekitar tahun 762, dan tarikh serta punca kematiannya tidak diketahui oleh sejarah.[38]

Penulis-penulis kemudian berspekulasi tentang punca kematiannya. Penyair Dinasti Tang abad ke-9, Pi Rixiu mencadangkan dalam puisinya bahawa Li meninggal dunia akibat pengumpulan nanah kronik dalam rongga toraks (nanah memasuki rongga dada).[38] Menurut sumber lain, Li Bai lemas selepas terjatuh dari bot dalam keadaan dibuai keasyikan semasa cuba merangkul bayangan bulan di Sungai Yangtze. [35]

Kaligrafi

[sunting | sunting sumber]
Satu-satunya hasil kaligrafi tulisan tangan Li Bai yang masih wujud, bertajuk Shangyangtai (Ke Kuil Yangtai), disimpan di Muzium Istana di Beijing, China.[39]

Li Bai ialah seorang kaligrafer Cina yang mahir. Satu-satunya karya kaligrafinya yang masih wujud dalam tulisan tangannya tersimpan hingga kini.[39] Karya tersebut bertajuk Shàng yáng tái (Ke Teres Matahari), sebuah skrol sepanjang 38.1 kali 28.5 sentimeter (15.0 in × 11.2 in), yang kemudiannya ditambah tajuk oleh Maharaja Huizong dari Song dan catatan pasca oleh Maharaja Qianlong; kaligrafi ini kini tersimpan di Muzium Istana di Beijing, China.[40]

Teks yang masih wujud dan penyuntingan

[sunting | sunting sumber]

Walaupun Li Bai dan Du Fu ialah dua penyair Dinasti Tang paling terkenal dan paling banyak disunting, mereka tetap terkesan oleh kemusnahan perpustakaan diraja Tang dan kehilangan banyak koleksi peribadi semasa zaman huru-hara (Pemberontakan An Lushan dan Pemberontakan Huang Chao). Walaupun banyak puisi Li Bai masih wujud, lebih banyak lagi yang telah hilang, dan terdapat kesukaran berkaitan variasi teks. Antara usaha terawal dalam menyunting karya Li Bai dilakukan oleh saudaranya sendiri Li Yangbing, majistret Dangtu, tempat Li tinggal pada tahun-tahun akhir hayatnya dan tempat beliau menyerahkan manuskripnya. Namun begitu, teks yang paling boleh dipercayai tidak semestinya berada dalam edisi terawal. Sarjana Dinasti Song menghasilkan pelbagai edisi puisi beliau, tetapi hanya pada zaman Dinasti Qing barulah koleksi seperti Puisi Lengkap Dinasti Tang benar-benar mengkaji secara menyeluruh semua teks yang masih wujud ketika itu.[41]

Tema

[sunting | sunting sumber]

Pengkritik sastera memberi tumpuan kepada kepekaan Li Bai terhadap kesinambungan tradisi puisi, pengagungan terhadap keseronokan minuman dan ketenangan batin (termasuk sambutan terbuka terhadap keadaan keterlenaan), penggunaan persona, imaginasi melampau dalam puisinya, penguasaan terhadap bentuk puisi formal, serta keupayaannya untuk menggabungkan semua unsur ini dengan kepakaran yang tampak mudah tetapi tiada tandingan.

Tema lain dalam puisi Li, terutamanya yang diketengahkan pada abad ke-20, termasuk simpati terhadap rakyat jelata dan penentangan terhadap peperangan yang tidak perlu (termasuk yang dilancarkan oleh maharaja sendiri).[42]

Tradisi puisi

[sunting | sunting sumber]
Lukisan Li Bai dengan puisinya tertera

Li Bai mempunyai kesedaran yang mendalam tentang dirinya sebagai sebahagian daripada tradisi puisi. "Kehebatan" Li Bai, kata satu analisis baru-baru ini, "terletak pada penguasaannya sepenuhnya terhadap tradisi sastera sebelum zamannya dan kecerdasannya dalam melentur (tanpa mematahkan) tradisi itu untuk menemukan gaya peribadi yang unik..."[43] Burton Watson, dalam perbandingannya dengan Du Fu, menyatakan bahawa puisi Li "pada asasnya berpandangan ke belakang, ia lebih merupakan kebangkitan dan pemenuhan janji serta kemuliaan masa silam daripada satu penerokaan ke masa depan."[44] Watson menambah bahawa daripada semua puisi yang dikaitkan dengan Li Bai, kira-kira satu perenam berbentuk yuefu, iaitu lirik rakyat tradisional yang telah diolah semula.[45] Sebagai bukti lanjut, Watson menyebut koleksi 59 puisi oleh Li Bai bertajuk Gu Feng (Dalam Gaya Lama), yang sebahagiannya merupakan penghormatan kepada puisi Dinasti Han dan Wei.[46] Kekaguman beliau terhadap penyair tertentu juga ditunjukkan melalui rujukan khusus, misalnya terhadap Qu Yuan atau Tao Yuanming, dan kadang-kadang dengan menyebut nama mereka, seperti terhadap Du Fu.

Penghargaan umum terhadap sejarah turut ditunjukkan oleh Li Bai dalam puisi genre huaigu,[47] atau renungan tentang masa lalu, di mana, mengikuti "salah satu tema kekal puisi Cina", "penyair merenung runtuhan kegemilangan silam".[48]

Terbuai dengan Ketenteraman dan Bulan

[sunting | sunting sumber]
Lukisan Li Taibai dalam Keterlenaan, oleh pelukis Dinasti Qing, Su Liupeng pada tahun 1884

John C. H. Wu menyatakan bahawa "walaupun mungkin ada yang lebih banyak menikmati minuman daripada Li [Bai], tiada siapa yang menulis lebih banyak puisi mengenainya."[49] Para penyair klasik Cina sering dikaitkan dengan minuman dalam suasana santai dan renungan, dan Li Bai merupakan sebahagian daripada kumpulan cendekiawan di Chang'an yang digelar oleh rakan penyairnya Du Fu sebagai "Lapan Abadi Cawan".

Masyarakat Cina secara amnya tidak menganggap penggunaan minuman dalam kadar sederhana sebagai sesuatu yang tidak bermoral. James J. Y Liu menyatakan bahawa perkataan zui dalam puisi "tidak bermaksud semata-mata 'mabuk' atau 'intoksikasi', tetapi lebih kepada keadaan terbuai daripada keprihatinan duniawi biasa ..." Liu menterjemah zui sebagai "asyik dalam ketenangan".[50]

Namun begitu, kumpulan "Lapan Abadi" terkenal dengan gaya hidup yang bersahaja dan suka berhibur, walaupun masih dilihat sebagai eksentrik yang menyenangkan.[51]

Burton Watson menyimpulkan bahawa "hampir semua penyair Cina memuji keindahan bersantai dengan minuman, tetapi tiada yang melakukannya dengan ketekunan dan keikhlasan yang begitu nyata seperti Li [Bai]".[52]

Dua puisi berikut iaitu "Bangkit dalam Keheningan Musim Bunga, Menyatakan Hasrat" dan "Bersendiri di Bawah Cahaya Bulan" merupakan antara karya Li Bai yang paling terkenal dan memperlihatkan aspek berbeza tentang hubungan batin antara insan, ketenangan jiwa, dan alam.

Bangkit dari Kesenangan Musim Bunga, Menyatakan Hasrat (春日醉起言志)

[sunting | sunting sumber]

Terjemahan:

Kita menghuni dunia ini seumpama dalam mimpi besar;
Mengapa harus kita membebani hidup tanpa sebab?
Maka kuhabiskan hari dalam kelapangan fikiran,
Tersandar tenang di tiang hadapan rumah.

Saat tersedar, aku menjenguk ke halaman,
Seekor burung bernyanyi di celah bunga berkembang.
Aku bertanya, apakah musim ini kini?
Angin musim bunga menjawab lewat kicauan burung oriol.

Hatiku tersentuh hingga hampir berkeluh kesah,
Lantas menuang secawan untuk diriku sendiri.
Aku bernyanyi dengan sepenuh rasa, menunggu cahaya bulan,
Tatkala lagu berakhir, segalanya sirna tanpa beban.

Teks asal Cina:

處世若大夢，
胡爲勞其生。
所以終日醉，
頹然臥前楹。

覺來盼庭前，
一鳥花間鳴。
借問此何時，
春風語流鶯。

感之欲嘆息，
對酒還自傾。
浩歌待明月，
曲盡已忘情。

Menikmati Malam Sendirian di Bawah Cahaya Bulan (月下獨酌)

[sunting | sunting sumber]

Terjemahan disunting:

Di celah bunga, seguci minuman,
Tiada sahabat, aku menikmati sendirian.
Kupanjatkan cawan kepada bulan terang,
Menghadap bayangku, kami jadi bertiga.

Bulan tidak tahu merasai rasa,
Bayanganku hanya setia mengikuti.
Namun bulan dan bayang jadi teman seketika,
Kegembiraan ini harus diraih selagi musim bunga bersama kita.

Aku bernyanyi, bulan pun terpaku,
Aku menari, bayangku menari sama.
Saat sedar, kami berkongsi rasa bahagia,
Saat larut, masing-masing beredar dalam diam.

Mari bersatu mengembara melampaui dunia,
Berjanji bertemu jauh di sungai bintang.

Teks asal (Bahasa Cina):

花間一壺酒。
獨酌無相親。
舉杯邀明月。
對影成三人。

月既不解飲。
影徒隨我身。
暫伴月將影。
行樂須及春。

我歌月徘徊。
我舞影零亂。
醒時同交歡。
醉後各分散。
永結無情遊。
相期邈雲漢。

Asyik dengan bulan dan ketenangan

[sunting | sunting sumber]
Lukisan Li Taibai, oleh pelukis Dinasti Qing, Su Liupeng pada tahun 1884

John C. H. Wu menyatakan bahawa "walaupun mungkin ada yang lebih banyak menikmati minuman berperisa berbanding Li [Bai], tiada siapa yang menulis lebih banyak puisi mengenainya."[53] Para penyair klasik Cina sering dikaitkan dengan minuman simbolik dalam konteks budaya, dan Li Bai merupakan sebahagian daripada kumpulan cendekiawan di Chang'an yang digelar oleh rakan penyairnya Du Fu sebagai "Lapan Abadi Cawan".

Masyarakat Cina secara amnya tidak menganggap penggunaan alkohol secara sederhana sebagai tidak bermoral atau tidak sihat. James J. Y Liu menyatakan bahawa perkataan zui dalam puisi "tidak bermaksud semata-mata 'mabuk' atau 'intoksikasi', tetapi lebih kepada keadaan terbuai dari keprihatinan duniawi biasa ..." Liu menterjemah zui sebagai "asyik dengan arak".[54] Namun begitu, kumpulan "Lapan Abadi" terkenal dengan tahap minum yang luar biasa, walaupun masih dilihat sebagai eksentrik yang menyenangkan.[55] Burton Watson menyimpulkan bahawa "sebahagian besar penyair Cina memuji nikmat arak, tetapi tiada yang melakukannya dengan ketekunan dan keikhlasan yang begitu nyata seperti Li [Bai]".[56]

Dua puisi berikut — "Bangkit dalam Keheningan Musim Bunga, Menyatakan Hasrat" dan "Bersendiri di Bawah Cahaya Bulan" merupakan antara karya paling terkenal oleh Li Bai dan menunjukkan pelbagai pendekatan terhadap pengalaman peribadi dan ketenangan jiwa dalam puisinya.

Bangkit dalam Keheningan Musim Bunga, Menyatakan Hasrat (春日醉起言志)

[sunting | sunting sumber]

Terjemahan oleh Stephen Owen:

Kita bernaung di dunia ini seolah-olah dalam mimpi besar;
Mengapa harus kita menyusahkan hidup kita?
Inilah sebabnya aku menghabiskan hari dalam keheningan,
Dan rebah, terbaring di tiang hadapan.

Apabila tersedar, aku menjenguk ke laman
Seekor burung berkicau di antara bunga.
Cuba tanyakan, apakah musim ini? —
Angin musim bunga berkata dengan kicauan burung murai.

Aku tersentuh sehingga hampir mengeluh,
Aku berpaling ke arah cawan, menuang lagi untuk diri sendiri,
Kemudian menyanyi dengan hebat, menunggu bulan,
Bila lagu tamat, segala rasa lenyap.

Teks asal (Bahasa Cina):

處世若大夢，
胡爲勞其生。
所以終日醉，
頹然臥前楹。

覺來盼庭前，
一鳥花間鳴。
借問此何時，
春風語流鶯。

感之欲嘆息，
對酒還自傾。
浩歌待明月，
曲盡已忘情。

Bersendiri di Bawah Cahaya Bulan (月下獨酌)

[sunting | sunting sumber]

Terjemahan oleh Stephen Owen:

Di antara bunga, sebotol minuman,
Tanpa sahabat rapat, aku menuangnya sendiri.
Aku angkat cawan kepada bulan yang terang, mengajaknya menemani,
Kemudian memandang bayanganku, kami jadi bertiga.

Bulan tak tahu cara menikmati,
Bayanganku cuma mengekori gerakku.
Namun dengan bulan dan bayangan sebagai teman buat seketika,
Nikmat ini mesti diraih selagi musim bunga masih ada.

Aku menyanyi, dan bulan tergantung lama;
Aku menari, dan bayanganku mengikut liar.
Saat sedar, kita berkongsi kegembiraan dan persahabatan,
Tapi bila terbuai, masing-masing beredar —
Mari bersama mengembara ke luar beban dunia
Dan janji untuk bertemu jauh di sungai bintang.

Teks asal (Bahasa Cina):

花間一壺酒。
獨酌無相親。
舉杯邀明月。
對影成三人。

月既不解飲。
影徒隨我身。
暫伴月將影。
行樂須及春。

我歌月徘徊。
我舞影零亂。
醒時同交歡。
醉後各分散。
永結無情遊。
相期邈雲漢。

Imejan fantastik

[sunting | sunting sumber]

Ciri penting puisi Li Bai ialah "fantasi dan unsur keajaiban kekanak-kanakan serta sifat suka bermain yang meresapi banyak karyanya".[57] Burton Watson mengaitkan ini dengan keterpesonaan terhadap pendeta Tao, para pertapa Tao yang mengamalkan alkimia dan kehidupan sederhana di pergunungan, demi menjadi xian atau makhluk abadi.[57] Unsur Taoisme kuat dalam karya-karyanya, baik dari segi sentimen mahupun nada spontan, dan "banyak puisinya menggambarkan gunung, sering kali bermula dengan deskripsi pendakian yang kemudiannya berubah menjadi perjalanan imaginatif, dari pemandangan sebenar ke visi dewa-dewa alam, makhluk abadi, dan 'gadis jed' dalam kisah Taoisme".[57] Watson melihat ini sebagai satu lagi bukti kaitan Li Bai dengan masa silam, dan kesinambungan dengan tradisi Chuci serta awal fu.[58] Watson mendapati "unsur fantasi" ini menjadi pendorong di sebalik penggunaan hiperbola oleh Li Bai dan "perwatakan main-main" terhadap gunung dan objek langit.[58]

Nostalgia

[sunting | sunting sumber]

Pengkritik sastera James J.Y. Liu menyatakan bahawa "penyair Cina nampaknya sentiasa meratapi buangan mereka dan merindukan pulang ke kampung halaman. Ini mungkin tampak sentimental bagi pembaca Barat, tetapi perlu diingatkan keluasan China, kesukaran berkomunikasi... jurang besar antara kehidupan berbudaya tinggi di bandar utama dan keadaan keras di wilayah pedalaman, serta pentingnya keluarga..." Tidak menghairankan, katanya, bahawa nostalgia menjadi "tema tetap, dan oleh itu menjadi konvensional, dalam puisi Cina."[59]

Liu memberi contoh utama puisi Li "Renungan Malam Sunyi" (juga diterjemahkan sebagai "Merenung Cahaya Bulan"), yang sering dipelajari oleh kanak-kanak sekolah di China. Dengan hanya 20 perkataan, puisi ini menggunakan imejan terang bulan dan fros untuk menyampaikan perasaan kerinduan rumah. Terjemahan berikut adalah oleh Yang Xianyi dan Dai Naidie:[60]

Renungan Malam Sunyi (Jìngyè Sī 静夜思)

床前明月光，   Di tepi katil cahaya bulan bersinar—
疑是地上霜，   Apakah itu embun beku di atas tanah?
舉頭望明月，   Aku angkat kepala, menatap bulan terang,
低頭思故鄉。   Aku tundukkan wajah, teringat kampung halaman.

Penggunaan persona

[sunting | sunting sumber]

Li Bai juga menulis sejumlah puisi dari pelbagai sudut pandang, termasuk menggunakan persona wanita. Contohnya, beliau menulis beberapa puisi dalam gaya Zi Ye atau "Gadis Tengah Malam", serta dalam gaya balada rakyat zaman Han.

Kepakaran teknikal

[sunting | sunting sumber]

Li Bai terkenal dengan kepakaran teknikal puisinya dan penguasaan versenya yang tinggi.[61] Dari segi bentuk puisi, "pengkritik umumnya bersetuju bahawa Li Bai tidak menghasilkan inovasi besar ... Dalam tema dan kandungan juga, puisinya lebih menonjol kerana kemahiran beliau memperindah unsur lama, bukan kerana elemen baharu yang diperkenalkan."[61]

Burton Watson mengulas tentang puisi terkenal Li Bai, yang beliau terjemahkan sebagai "Bawa Wain Itu": "seperti banyak karya Li Bai yang lain, ia mempunyai keanggunan dan martabat tanpa usaha yang entah bagaimana menjadikannya lebih menarik berbanding dengan pengolahan terdahulu terhadap subjek yang sama".[62]

Puisi yuefu Li Bai telah dianggap yang terhebat sepanjang zaman oleh sarjana dan penulis zaman Dinasti Ming, Hu Yinglin.[63]

Li Bai amat menyerlah dalam bentuk Gushi, atau puisi "gaya lama", iaitu sejenis puisi yang membenarkan kebebasan besar dari segi bentuk dan isi karya. Satu contoh ialah puisinya "蜀道難", yang diterjemahkan oleh Witter Bynner sebagai "Jalan Sukar di Shu". Shu ialah istilah puitis bagi Sichuan, destinasi perlindungan yang dipertimbangkan oleh Maharaja Xuanzong untuk lari daripada serangan pasukan pemberontak Jeneral An Lushan. Watson mengulas bahawa puisi ini "menggunakan baris yang berkisar dari empat hingga sebelas aksara, bentuk baris yang mencadangkan puncak bergerigi dan jalan gunung berbonggol di Sichuan seperti yang digambarkan dalam puisi tersebut".[64]

Li Bai turut terkenal sebagai mahaguru dalam bentuk jueju, atau puisi pendek empat baris.[65] Penyair zaman Dinasti Ming, Li Pan Long, menganggap Li Bai sebagai mahaguru jueju terhebat pada zaman Dinasti Tang.[66]

Li Bai juga terkenal dengan kepakarannya dalam bentuk lüshi, atau "puisi beraturan", iaitu bentuk puisi paling mencabar secara formal pada zamannya. Watson mencatat bahawa puisi Li "Mengiringi Seorang Sahabat" adalah "luar biasa kerana melanggar peraturan bahawa dua rangkap tengah... mesti mematuhi paralelisme verbal", sambil menambah bahawa pengkritik Cina memaafkan pelanggaran seperti ini dalam kes seorang genius seperti Li.[67]

Pengaruh

[sunting | sunting sumber]
Jamuan Petang Musim Bunga di Taman Bunga Pic dan Pir dengan petikan teks oleh Li Bai, dilukis oleh Leng Mei, akhir abad ke-17 atau awal abad ke-18, Muzium Istana Nasional, Taipei

Di Timur

[sunting | sunting sumber]

Puisi Li Bai sangat berpengaruh pada zamannya, dan juga untuk generasi kemudian di China. Sejak awal, beliau dipasangkan dengan Du Fu. Sarjana terkini, Paula Varsano, memerhatikan bahawa "dalam imaginasi sastera, mereka adalah, dan kekal, dua penyair terhebat Dinasti Tang, malah seluruh China". Namun begitu, beliau turut menyedari kewujudan berterusan "apa yang boleh kita panggil sebagai 'perdebatan Li-Du', di mana perbandingan antara kedua-duanya menjadi begitu berakar dalam wacana kritikal sehingga mana-mana penggambaran seorang pasti menyindir yang lain".[68] Pengaruh Li juga terbukti dalam kawasan sekitar China yang turut menerima pengaruh budaya Cina, misalnya di Jepun di mana beliau dikenali sebagai Ri Haku. Pengaruh ini masih berterusan hingga ke hari ini, merangkumi puisi, lukisan dan kesusasteraan.

Dalam hayatnya sendiri, semasa pengembaraannya dan sewaktu beliau menghadiri istana di Chang'an, Li Bai telah bertemu dan berpisah dengan pelbagai penyair sezaman. Pertemuan dan perpisahan ini adalah situasi lazim bagi penulisan puisi dalam tradisi sastera cendekiawan Cina ketika itu, dengan hubungan beliau dengan Du Fu sebagai contoh utama.

Selepas kematiannya, pengaruh Li Bai terus berkembang. Sekitar empat abad kemudian, semasa Dinasti Song, contohnya, puisi beliau yang kadangkala diterjemahkan sebagai "Minum Sendirian Di Bawah Cahaya Bulan" telah diilhamkan oleh penyair Yang Wanli, yang menulis puisi lengkap sebagai penghormatan kepadanya (dan dua puisi lain oleh Li Bai), menggunakan bentuk puisi lama gushi yang sama.[69]

Di China, puisinya "Fikiran Malam Sunyi", yang menggambarkan kerinduan seorang pengembara terhadap rumah,[70] telah dihafal secara meluas oleh kanak-kanak sekolah dan sering dipetik oleh orang dewasa.[71]

Beliau kadangkala disembah sebagai makhluk abadi dalam agama rakyat Cina dan juga dianggap sebagai dewa dalam agama Caodaisme di Vietnam.

Di Barat

[sunting | sunting sumber]

Komposer Austria Gustav Mahler menggunakan adaptasi puisi Li dalam bahasa Jerman sebagai teks untuk empat lagu dalam simfoni-lagu beliau, Das Lied von der Erde pada tahun 1908. Komposer Amerika Harry Partch mencipta karya Seventeen Lyrics by Li Po (1930-an awal, karya terawal beliau yang masih diiktiraf) untuk suara resitatif dan Viola Terubah Suai (alat ciptaan Partch sendiri), berdasarkan teks dalam The Works of Li Po, the Chinese Poet terjemahan oleh Shigeyoshi Obata.[72] Sekitar masa yang sama (1931), komposer Switzerland Volkmar Andreae menggubah lapan puisi sebagai Li-Tai-Pe: Eight Chinese Songs for Tenor and Orchestra, op. 37. Di Brazil, penyanyi dan penulis lagu Beto Furquim menyelitkan lagu berdasarkan puisi "Jing Ye Si" dalam album "Muito Prazer".[73]

Ezra Pound

[sunting | sunting sumber]

Li Bai turut berpengaruh di Barat melalui versi-versi puisinya oleh Ezra Pound dalam koleksi puisi Cathay,[74] (Pound melatinkan namanya mengikut cara Jepun sebagai Rihaku). Interaksi Li Bai dengan alam, persahabatan, kecintaannya terhadap wain dan pengamatan tajam terhadap kehidupan mewarnai puisi-puisi terkenalnya. Sebahagian puisinya, seperti Changgan xing (diterjemah oleh Ezra Pound sebagai "The River Merchant's Wife: A Letter"),[74] menggambarkan kesusahan dan emosi orang biasa. Terjemahan-terjemahan tersebut banyak berdasarkan versi Jepun yang dikembangkan oleh Ernest Fenollosa dan profesor Mori serta Ariga.[74]

Gustav Mahler

[sunting | sunting sumber]

Gustav Mahler mengintegrasikan empat karya Li Bai dalam kitaran lagu simfoni beliau, Das Lied von der Erde. Puisi-puisi tersebut berasal dari terjemahan bebas oleh Hans Bethge, yang diterbitkan dalam antologi Die chinesische Flöte (Seruling Cina),[75] yang pada asalnya disadur daripada koleksi Chinesische Lyrik oleh Hans Heilmann (1905). Heilmann pula berdasarkan terjemahan Perancis abad ke-19: tiga oleh Marie-Jean-Léon, Marquis d'Hervey de Saint Denys dan satu lagi oleh Judith Gautier (yang hanya secara longgar berkaitan dengan teks asal Cina). Mahler dengan bebas mengubahsuai teks Bethge.

Rujukan dalam Generasi Beat

[sunting | sunting sumber]

Puisi Li Bai juga mempengaruhi penulis Generasi Beat seperti Gary Snyder ketika beliau mempelajari budaya Asia dan Zen. Gaya penulisan deskriptif Li Bai menyumbang kepada kepelbagaian gaya penulisan Beat.[76][77]

Terjemahan

[sunting | sunting sumber]

Puisi Li Bai diperkenalkan ke Eropah oleh Jean Joseph Marie Amiot, seorang mubaligh Jesuit di Beijing, melalui karyanya Portraits des Célèbres Chinois, diterbitkan dalam siri Mémoires concernant l'histoire, les sciences, les arts, les mœurs, les usages, &c. des Chinois, par les missionnaires de Pekin. (1776–1797).[78] Terjemahan lanjut dalam bahasa Perancis diterbitkan oleh Marie-Jean-Léon, Marquis d'Hervey de Saint Denys dalam karyanya tahun 1862 Poésies de l'Époque des Thang.[79]

Joseph Edkins membentangkan kertas kerja bertajuk "On Li Tai-po" kepada Peking Oriental Society pada tahun 1888, yang kemudiannya diterbitkan dalam jurnal persatuan itu.[80] Pakar sinologi awal Herbert Allen Giles turut menterjemah puisi Li Bai dalam penerbitan tahun 1898 bertajuk Chinese Poetry in English Verse, dan sekali lagi dalam History of Chinese Literature (1901).[81] Penterjemah ketiga awal ke bahasa Inggeris ialah L. Cranmer-Byng (1872–1945). Karya beliau seperti Lute of Jade (1909) dan A Feast of Lanterns (1916) menampilkan puisi-puisi Li.

Penerjemahan ke dalam puisi Inggeris modenis dilakukan oleh Ezra Pound dalam Cathay (1915) dan Amy Lowell dalam Fir-Flower Tablets (1921). Kedua-duanya tidak bekerja langsung dari teks Cina: Pound menggunakan terjemahan literal oleh Ernest Fenollosa dan transkripsi profesor Mori serta Ariga, sementara Lowell menggunakan terjemahan oleh Florence Ayscough. Witter Bynner bersama Kiang Kang-hu menyertakan beberapa puisi Li dalam The Jade Mountain (1939). Walaupun Li bukan penyair kegemarannya, Arthur Waley turut menterjemah beberapa puisi beliau untuk Asiatic Review dan koleksi More Translations from the Chinese. Shigeyoshi Obata, dalam The Works of Li Po (1922), mendakwa ia adalah "percubaan pertama untuk memperkenalkan seorang penyair Cina tunggal secara menyeluruh kepada dunia berbahasa Inggeris".[78] Terjemahan puisi Green Moss oleh William Carlos Williams kepada penyair Cina-Amerika David Rafael Wang menunjukkan nada yang mirip Pound.[82]

Li Bai menjadi kegemaran penterjemah kerana gaya puisinya yang langsung dan kelihatan mudah. Terjemahan-terjemahan terkini amat banyak, antaranya terdapat dalam antologi Classical Chinese Literature oleh John Minford dan Joseph S. M. Lau (2000).[83] Penerbitan terkini lain ialah oleh Susan Wan Dolling dalam My China in Tang Poetry, Book 1: Superstars (2024).[84]

[sunting | sunting sumber]
  • Dilakonkan oleh Wong Wai-leung dalam siri televisyen tahun 2000 The Legend of Lady Yang
  • Seorang pelakon yang memainkan watak Li Bai menjadi narator dalam filem Wonders of China dan Reflections of China di Pavilion China di Epcot
  • Puisi Li Bai 'Hard Roads in Shu' dinyanyikan oleh penyanyi AnAn dalam treler Liu Bei untuk permainan video Total War: Three Kingdoms[85]
  • Beliau muncul sebagai "penulis agung" dalam permainan Civilization VI[86]
  • Beliau menjadi watak utama dalam filem animasi 2023 oleh Light Chaser Animation Studios, Chang'an

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ The Old Book of Tang: "Li Bai, nama kehormat Taibai, dilahirkan di Shandong. Beliau seorang yang berbakat besar, dengan cita-cita tinggi, dan jiwa yang melangkaui dunia. Ayahnya seorang pegawai dari Rencheng, kerana kedudukan keluarganya. Semasa muda, bersama beberapa cendekiawan seperti Kong Chaofu, Han Mian, Pei Zheng, Zhang Shuming, Tao Mian, dan lain-lain dari Lu (negara), mereka menyembunyikan diri di Gunung Tai, di mana mereka menyanyi dan minum, dikenali sebagai "enam pertapa Hutan Buluh dan Sungai"."
  2. ^ Kitab Baharu Tang 文宗時，詔以白歌詩、裴旻劍舞、張旭草書為「三絕」
  3. ^ 河岳英靈集
  4. ^ Sun, Zhu (13 Disember 2017). 300 Tang Poems. CreateSpace. ISBN 978-1-9816-4696-8. Dicapai pada 26 Mei 2022.
  5. ^ Li, Wenxin (1998). "The Li Po that Ezra Pound knew". Paideuma. 27 (1): 81–91. JSTOR 24726210.
  6. ^ "李白 蜀道難 Terjemahan: Kesukaran Jalan Shu, oleh Li Bai, East Asia Student". eastasiastudent.net (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2023-09-24.
  7. ^ "085 李白 將進酒 Terjemahan: Bawakan Arak, oleh Li Bai | East Asia Student".
  8. ^ Barnstone, Tony dan Chou Ping (2010). The Anchor Book of Chinese Poetry: From Ancient to Contemporary, The Full 3000-Year Tradition. Random House. m/s. 116. ISBN 978-0-307-48147-4.
  9. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Paris Review
  10. ^ Obata, Bahagian III
  11. ^ Beckwith, 127
  12. ^ Sun, 20
  13. ^ Obata, 8
  14. ^ Wu, 57–58
  15. ^ Elling Eide, "On Li Po", Perspectives on the T'ang (New Haven, London: Yale University Press, 1973), 388.
  16. ^ Eide (1973), 389.
  17. ^ Sun, 1982, 20 dan 21
  18. ^ a b c d Wu, 58
  19. ^ a b c Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Sun, 202
  20. ^ Wu, 58. Terjemahan oleh Wu. Perlu diingat bahawa mengikut sistem umur Asia Timur, ini bermaksud beliau sebenarnya berumur empat belas tahun.
  21. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Sun, 203
  22. ^ Sun, 24, 25, dan 166
  23. ^ Wu, 58–59
  24. ^ a b c d Wu, 59
  25. ^ a b c Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Wu, 592
  26. ^ Obata, 201
  27. ^ a b Wu, 60
  28. ^ a b Wu, 61
  29. ^ "中国安陆网–乡镇 烟店镇简介" [Anlu, China – Pengenalan Bandar Yandian]. 中国安陆网 (dalam bahasa Cina). 中共安陆市委 安陆市人民政府 中共安陆市委宣传部 安陆市互联网信息中心. Diarkibkan daripada yang asal pada 19 April 2018. Dicapai pada 19 April 2018. 烟店镇人文底蕴深厚，诗仙李白"酒隐安陆，蹉跎十年"，谪居于此。"问余何意栖碧山，笑而不答心自闲。桃花流水窅然去，别有天地非人间。"这首《山中问答》中的碧山就是位于烟店镇的白兆山，李白在白兆山居住期间，
  30. ^ Sun, 24 dan 25
  31. ^ Mair, Victor (1984). "Li Po's Letters in Pursuit of Political Patronage". Harvard Journal of Asiatic Studies. 44 (1): 130. doi:10.2307/2719096. JSTOR 2719096.
  32. ^ a b c Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Wu, 612
  33. ^ Sun, 26 dan 27
  34. ^ Sun, 26 dan 27 dan 318
  35. ^ a b c Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Wu, 613
  36. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Sun, 24 and 252
  37. ^ Sun, 26–28
  38. ^ a b Ha, Jin (23 Januari 2019). "Penyair dengan Banyak Nama—dan Banyak Kematian". The Paris Review. Dicapai pada 9 April 2024.
  39. ^ a b Belbin, Charles and T.R. Wang. "Going Up To Sun Terrace by Li Bai: An Explication, Translation & History". Flashpoint Magazine. Diarkibkan daripada yang asal pada 6 Oktober 2018. Dicapai pada 6 Ogos 2011. Ia kini disimpan di Muzium Istana di Beijing. Sarjana secara umum mengiktirafnya sebagai asli dan satu-satunya karya kaligrafi Li Bai yang masih wujud.
  40. ^ "Selected paintings and calligraphy acquired by the Palace Museum in the last fifty years". Arts of Asia. Jil. 30. 2000. m/s. 56.
  41. ^ Paul Kroll, "Puisi Dinasti Tang," dalam Victor H. Mair, ed., The Columbia History of Chinese Literature. (New York: Columbia University Press, 2001). ISBN 0-231-10984-9), hlm. 278–282, bahagian "The Sources and Their Limitations".
  42. ^ Sun, 28–35
  43. ^ Paul Kroll, "Puisi Dinasti Tang," dalam Victor H. Mair, ed., The Columbia History of Chinese Literature. (New York: Columbia University Press, 2001; ISBN 0-231-10984-9), hlm. 296.
  44. ^ Watson, 141
  45. ^ Watson, 141–142
  46. ^ Watson, 142
  47. ^ Watson, 145
  48. ^ Watson, 88
  49. ^ Wu, 66
  50. ^ James J.Y. Liu. The Art of Chinese Poetry. (Chicago: University of Chicago Press, 1962; ISBN 0-226-48686-9), hlm. 59.
  51. ^ William Hung. Tu Fu: China's Greatest Poet. (Cambridge: Harvard University Press, 1952), hlm. 22.
  52. ^ Watson, 143
  53. ^ Wu, 66
  54. ^ James J.Y. Liu. The Art of Chinese Poetry. (Chicago: University of Chicago Press, 1962; ISBN 0-226-48686-9), hlm. 59.
  55. ^ William Hung. Tu Fu: China's Greatest Poet. (Cambridge: Harvard University Press, 1952), hlm. 22.
  56. ^ Watson, 143
  57. ^ a b c Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Watson, 1422
  58. ^ a b Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Watson, 1433
  59. ^ James J.Y. Liu. The Art of Chinese Poetry. (Chicago: University of Chicago Press, 1962; ISBN 0-226-48686-9) hlm. 55.
  60. ^ "Top 10 most influential Chinese classical poems". chinawhisper.com. China whisper. 13 Januari 2013. Dicapai pada 7 Jun 2018.
  61. ^ a b Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Watson, 1412
  62. ^ Watson, 144
  63. ^ Shisou (Rumpun Kritikan Puisi)
  64. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Watson, 1413
  65. ^ Watson, 146
  66. ^ Selections of Tang Poetry
  67. ^ Watson, 147
  68. ^ Varsano (2014).
  69. ^ Frankel, 22
  70. ^ How to read Chinese poetry: a guided anthology oleh Zong-qi Cai m/s 210. Columbia University Press
  71. ^ Speaking of Chinese oleh Raymond Chang, Margaret Scrogin Chang m/s 176 WW Norton & Company
  72. ^ Obata, Shigeyoshi (1923). The Works of Li Po, the Chinese Poet (J.M. Dent & Co)
  73. ^ (2008, ISRC BR-OQQ-08-00002)
  74. ^ a b c Pound, Ezra (1915). Cathay (Elkin Mathews, London)
  75. ^ Bethge, Hans (2001). Die Chinesische Flöte (YinYang Media Verlag, Jerman). Terbitan semula edisi asal 1907 (Insel Verlag, Leipzig).
  76. ^ "Snyder". Spiritual Ecology.
  77. ^ Beat Generation
  78. ^ a b Obata, v
  79. ^ D'Hervey de Saint-Denys (1862). Poésies de l'Époque des Thang (Amyot, Paris)
  80. ^ Obata, p. v.
  81. ^ Obata, v–vi
  82. ^ "WCW's voice near the end: Green moss | Jacket2".
  83. ^ Bab 19 "Li Bo (701–762): The Banished Immortal" oleh Burton Watson, pelbagai terjemahan oleh Elling Eide, Ezra Pound, Arthur Cooper, David Young; lima puisi dalam pelbagai versi.
  84. ^ Dolling, Susan Wan (2024), Superstars: My China in Tang Poetry, Book 1, Hong Kong: Earnshaw Books, ISBN 978-988-8843-71-8.
  85. ^ Total War: THREE KINGDOMS - Liu Bei Launch Trailer (dalam bahasa Inggeris), 16 May 2019, dicapai pada 2022-08-28
  86. ^ Woodrick, Sam (2020-06-10). "Civilization 6: How to Use Great Writers". Game Rant (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2022-08-28.
Ikon tunas

Rencana berkenaan biografi ini ialah rencana tunas. Anda boleh membantu Wikipedia dengan mengembangkannya.

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Li_Bai&oldid=6710286"
Pusat Layanan

UNIVERSITAS TEKNOKRAT INDONESIA | ASEAN's Best Private University
Jl. ZA. Pagar Alam No.9 -11, Labuhan Ratu, Kec. Kedaton, Kota Bandar Lampung, Lampung 35132
Phone: (0721) 702022
Email: pmb@teknokrat.ac.id