Dalam kemudahan penjagaan kesihatan, pengasingan merupakan satu daripada beberapa langkah yang boleh diambil untuk melaksanakan kawalan jangkitan: pencegahan penyakit berjangkit daripada merebak dari seorang pesakit ke pesakit yang lain, pekerja penjagaan kesihatan, dan pelawat, atau dari orang luar ke pesakit tertentu (pengasingan songsang). Pelbagai bentuk pengasingan wujud, dalam beberapa pengasingan tertentu tatacara sentuhan diubah suai, dan lain-lain dalam itu pesakit dijauhkan daripada semua orang yang lain. Dalam sistem yang direka, dan disemak berkala, oleh Pusat Kawalan Penyakit dan Pencegahan A.S. (CDC), berbagai-bagai peringkat pengasingan pesakit terdiri daripada aplikasi satu atau lebih "pengawasan" yang dihuraikan secara rasmi.
Pengasingan paling biasa digunakan apabila seorang pesakit diketahui mempunyai penyakit virus atau bakteria berjangkit (boleh tular dari orang ke orang).[1] Kelengkapan khas digunakan dalam pengurusan pesakit dalam berbagai-bagai bentuk pengasingan. Paling umum termasuk barang kelengkapan perlindungan peribadi (gaun, topeng, dan sarung tangan) dan kawalan kejuteraan (bilik tekanan positif, bilik tekanan negatif, kelengkapan aliran udara lamina, dan berbagai-bagai sekatan mekanikal dan berstruktur).[2] Wad pengasingan khusus boleh di prabina ke dalam hospital, atau unit pengasingan boleh ditetapkan sementara di tengah-tengah kecemasan wabak.
Lihat juga
Rujukan
- ^ Lawrence J; May D (2003). Infection control in the community. Elsevier Health Sciences. m/s. 136. ISBN 978-0-443-06406-7.
- ^ Uys LR (1999). Fundamental nursing. Pearson South Africa. m/s. 249. ISBN 978-0-636-04208-7.