Not muzik

Dalam muzik, suatu not ialah bunyi muzik.

Not boleh mewakili pic dan tempoh bunyi dalam notasi muzik. Not juga boleh mewakili kelas pic.

Not ialah bahan binaan bagi banyak muzik bertulis: pendiskretan fenomena muzik yang memudahkan prestasi, pemahaman dan analisis.^[1]

Dalam teori muzik Eropah, kebanyakan negara menggunakan konvensyen penamaan solfège do–re–mi–fa–sol–la–si, termasuk contohnya Itali, Portugal, Sepanyol, Perancis, Romania, kebanyakan negara Amerika Latin, Greece, Albania, Bulgaria, Turki, Rusia, negara berbahasa Arab dan berbahasa Parsi. Walau bagaimanapun, dalam wilayah berbahasa Inggeris dan Belanda, kelas nada lazimnya diwakili oleh tujuh huruf pertama abjad Latin (A, B, C, D, E, F dan G). Beberapa negara Eropah, termasuk Jerman, menggunakan tatatanda yang hampir sama, di mana H digantikan untuk B. Byzantium menggunakan nama Pa–Vu–Ga–Di–Ke–Zo–Ni (Πα–Βου–Γα–Δι–Κε–Ζω–Νη). ^[2]

Dalam muzik tradisional India, nota muzik dipanggil svara dan biasanya diwakili menggunakan tujuh not, Sa, Re, Ga, Ma, Pa, Dha dan Ni.

Not kelapan, atau oktaf, diberi nama yang sama seperti yang pertama, tetapi mempunyai frekuensi dua kali ganda. Nama oktaf juga digunakan untuk menunjukkan julat antara nota dan nota lain dengan frekuensi berganda. Untuk membezakan dua not yang mempunyai kelas pic yang sama tetapi jatuh ke dalam oktaf yang berbeza, sistem tatatanda pic saintifik menggabungkan nama huruf dengan angka Arab yang menetapkan oktaf tertentu. Contohnya, nada penalaan standard sekarang untuk kebanyakan muzik Barat, 440 Hz, dinamakan a′ atau A₄.

Tanda kromat

Nama huruf diubah suai oleh tanda kromat. Tanda syap (♯) menaikkan nota sebanyak satu semiton atau separuh langkah, dan flat (♭) menurunkan not dengan jumlah yang sama. Dalam penalaan moden, semiton mempunyai nisbah frekuensi ¹²√2, lebih kurang 1.0595. Tanda kromat ditulis selepas nama nota: jadi, sebagai contoh, F♯ mewakili F-syap, B♭ ialah B-flat, dan C♮ ialah C natural (atau sekadar C).

Tanda kromata tambahan termasuk syap ganda dua , meningkatkan frekeunsi sebanyak dua semiton, dan flat ganda dua , menurunkannya dengan jumlah sama.

Nota bertulis

Nota bertulis juga boleh mempunyai nilai not, kod yang menentukan tempoh relatif nota itu. Dalam susunan tempoh separuh, ia adalah: nota ganda dua (brif); not penuh (semibrif) ; not separuh (minim); not suku (krocet); not perlapan (kuaver) ; not perenam belas (semikuaver); not per-32 (demisemikuaver), not per-64 (hemidemisemikuaver), dan not per-128.

Dalam skor, setiap not diberikan kedudukan menegak tertentu pada kedudukan staf (garisan atau ruang) pada staf, seperti yang ditentukan oleh klef. Setiap baris atau ruang diberikan nama not. Nama-nama ini dihafal oleh pemuzik dan membolehkan mereka mengetahui pic yang sesuai untuk dimainkan pada instrumen mereka secara sepintas lalu.

$\relative c' { c1 d1 e1 f1 g1 a1 b1 c1 b1 a1 g1 f1 e1 d1 c1 } \layout { \context { \Staff \remove Time_signature_engraver \remove Bar_engraver } } \midi { \tempo 1 = 120 }$

Staf di atas menunjukkan nota C, D, E, F, G, A, B, C dan kemudian dalam susunan terbalik, tanpa tanda kromat atau nada.

Frekuensi not

Muzik boleh terdiri daripada nota pada sebarang frekuensi fizikal. Oleh kerana punca fizikal muzik ialah getaran, ia sering diukur dalam hertz (Hz), dengan 1 Hz bermaksud satu getaran sesaat. Atas sebab sejarah dan lain-lain, terutamanya dalam muzik Barat, hanya 12 nota frekuensi tetap yang digunakan. Frekuensi tetap ini berkait secara matematik antara satu sama lain, dan ditakrifkan di sekitar not tengah, A₄. "pic piawai" atau "pic konsert" moden semasa bagi nota ini ialah 440 Hz, walaupun ini berbeza dalam amalan sebenar.

Konvensyen penamaan nota menentukan huruf, sebarang kromat dan oktaf. Setiap not ialah nombor integer dalam suatu bilangan semiton dari konsert A (A₄). Andaikan jarak ini sebagai n. Jika not berada di atas A₄, maka n adalah positif; dan jika ia di bawah A₄, maka n adalah negatif. Frekuensi nota (f) (dengan mengandaikan perangai sama) ialah:

f=2^{\frac {n}{12}}\times 440{\text{ Hz}}\,

Sebagai contoh, seseorang boleh mencari kekerapan C₅, C pertama di atas A₄. Terdapat 3 semiton antara A₄ dan C₅ (A₄ → A♯₄ → B₄ → C₅), dan not ini berada di atas A ₄, jadi n = 3. Maka, frekuensi not ialah:

f=2^{\frac {3}{12}}\times 440{\text{ Hz}}\approx 523.2{\text{ Hz}}

Akhir sekali, boleh lihat daripada formula ini bahawa oktaf secara automatik menghasilkan kuasa terhadap dua kali frekuensi asal, kerana n ialah gandaan 12 (12k, dengan k ialah bilangan oktaf ke atas atau ke bawah), dan oleh itu formula dapat diringkaskan menjadi:

f=2^{\frac {12k}{12}}\times 440{\text{ Hz}}=2^{k}\times 440{\text{ Hz}}

menghasilkan faktor 2. Sebenarnya, ini adalah cara formula ini diperoleh, digabungkan dengan tanggapan selang jarak yang sama.

Jarak semiton perangai sama dibahagikan kepada 100 sen. Jadi, 1200 sen adalah sama dengan satu oktaf – nisbah frekuensi 2:1. Ini bermakna satu sen adalah sama tepat dengan ¹²⁰⁰√2, iaitu lebih kurang 7000100057800000000♠1.000578.

Bagi pengunaan MIDI, pemetaan frekuensi ditakrifkan oleh:

p=69+12\times \log _{2}{\frac {f}{440{\text{ Hz}}}}

dengan p ialah nombor not MIDI (dan 69 ialah bilangan semiton antara C₋₁ (nota 0) dan A₄). Dan dalam arah yang bertentangan, untuk mendapatkan frekuensi daripada nota MIDI p, formula ditakrifkan sebagai:

f=2^{\frac {p-69}{12}}\times 440{\text{ Hz}}

Untuk nota dalam perangai sama A440, formula ini menyampaikan nombor nota MIDI standard p). Sebarang frekuensi lain mengisi ruang antara nombor bulat secara sama rata. Ini membolehkan instrumen MIDI ditala dengan tepat dalam mana-mana skala penalaan mikro, termasuk penalaan tradisional bukan Barat.

Rujukan

^ Nattiez 1990.
^ Savas I. Savas (1965). Byzantine Music in Theory and in Practice. Diterjemahkan oleh Nicholas Dufault. Hercules Press.

[FOOTNOTENattiez1990-1] Nattiez 1990.

[2] Savas I. Savas (1965). Byzantine Music in Theory and in Practice. Diterjemahkan oleh Nicholas Dufault. Hercules Press.

[1]

[2]