Ferdinand de Saussure | |
|---|---|
 | |
| Kelahiran | 26 November 1857 Geneva, Switzerland |
| Meninggal dunia | 22 Februari 1913 (umur 55) Vufflens-le-Château, Vaud, Switzerland |
| Era | Falsafah abad ke-19 |
| Falsafah | Falsafah Barat |
| Sekolah | Strukturalisme, peralihan linguistik,[1] semiotik |
| Institusi | |
Kepentingan utama | Linguistik |
Idea cemerlang | Linguistik struktural Semiologi Langue dan parole Penanda dan petanda Diakroni dan sinkroni Tanda linguistik Kearbitrarian semiotik Teori laringeal |
| Tandatangan | |
 | |
Ferdinand de Saussure (26 November 1857 – 22 Februari 1913) ialah seorang ahli bahasa, ahli semiotik dan ahli falsafah dari Switzerland. Idea-idea beliau menjadi asas kepada perkembangan penting dalam linguistik dan semiotik pada abad ke-20.[2][3] Beliau dianggap sebagai tokoh utama yang merintis linguistik moden.[4][5][6][7] Bersama Charles Sanders Peirce, Saussure merupakan pengasas utama dalam bidang semiotik atau semiologi (seperti yang beliau namakan).[8]
Menurut Roy Harris, salah seorang penterjemah karyanya, sumbangan Saussure dalam linguistik memberi kesan besar kepada pelbagai cabang sains kemanusiaan. Pengaruhnya jelas dalam bidang linguistik, falsafah, psikoanalisis, psikologi, sosiologi dan antropologi.[9] Walaupun idea-idea beliau terus berkembang dan dikritik, kerangka organisasi yang diperkenalkannya masih mempengaruhi pendekatan moden terhadap kajian bahasa. Selepas meneliti Cours de Linguistique Générale, Leonard Bloomfield menyatakan bahawa Saussure telah menyediakan asas teori bagi sains pertuturan manusia.[10]
Biografi
Ferdinand de Saussure dilahirkan di Geneva pada tahun 1857. Bapanya, Henri Louis Frédéric de Saussure, merupakan seorang ahli mineralogi, entomologi dan taksonomi. Sejak usia empat belas tahun, Saussure telah menunjukkan bakat dan kebolehan intelektual yang luar biasa.[11] Pada musim luruh tahun 1870, beliau mula bersekolah di Institusi Martine, sebuah sekolah swasta yang sebelum ini dikenali sebagai Institusi Lecoultre sehingga tahun 1969.[12] Semasa bersekolah di sana, beliau tinggal bersama keluarga rakannya, Elie David.[13] Selepas menamatkan pengajian dengan pencapaian terbaik dalam kelasnya,[12] Saussure bercadang untuk menyambung pelajaran di Gymnase de Genève. Namun, bapanya berpendapat bahawa beliau masih belum cukup matang pada usia empat belas setengah tahun, lalu menghantarnya ke Collège de Genève. Kolej tersebut turut menempatkan Gymnase de Genève dan sebilangan gurunya juga mengajar di sana.[14] Walau bagaimanapun, Saussure berasa tidak puas hati dan mengadu bahawa beliau telah membazirkan satu tahun di sana dengan sia-sia.[15]
Pada tahun tersebut, beliau mempelajari bahasa Latin, Yunani Kuno, dan Sanskrit serta mengambil pelbagai kursus di Universiti Geneva. Beliau juga sengaja mengelak daripada mengikuti kursus linguistik umum kerana reputasinya yang kurang baik, lalu memilih untuk mempelajari asas linguistik perbandingan-sejarah bersama Louis Morel, seorang pensyarah persendirian.[16] Saussure kemudiannya menyambung pengajian di Universiti Leipzig dan tiba di sana pada Oktober 1876.[16]
Dua tahun kemudian, ketika berusia 21 tahun, Saussure menerbitkan sebuah buku bertajuk Mémoire sur le système primitif des voyelles dans les langues indo-européennes (Disertasi mengenai Sistem Vokal Primitif dalam Bahasa Indo-Eropah). Selepas itu, beliau menghabiskan setahun di Universiti Berlin, di mana beliau mempelajari bahasa Celtic di bawah bimbingan Heinrich Zimmer dan meneruskan pengajian bahasa Sanskrit bersama Hermann Oldenberg.[17] Beliau kembali ke Leipzig untuk mempertahankan disertasi kedoktorannya bertajuk De l'emploi du génitif absolu en Sanscrit dan dianugerahkan ijazah kedoktoran pada Februari 1880. Tidak lama kemudian, Saussure berpindah ke Universiti Paris dan mengajar bahasa Sanskrit, Gothic, dan Jerman Kuno serta beberapa mata pelajaran lain.
Saussure merupakan salah seorang ahli linguistik yang paling banyak dipetik di dunia walaupun beliau jarang menerbitkan hasil kajiannya semasa hayatnya. Bahkan, beberapa artikelnya yang sedikit juga mengundang perdebatan. Sebagai contoh, penerbitannya mengenai fonetik bahasa Lithuania[18] banyak dipengaruhi oleh kajian Friedrich Kurschat, seorang penyelidik Lithuania. Pada Ogos 1880, Saussure mengembara ke Lithuania bersama Kurschat selama dua minggu dan membaca buku-buku Kurschat dalam bahasa Jerman.[19] Saussure, yang pernah mempelajari asas tatabahasa bahasa Lithuania di Leipzig selama satu semester tetapi tidak dapat bertutur dalam bahasa tersebut, bergantung sepenuhnya kepada Kurschat.
Saussure mengajar di École pratique des hautes études selama sebelas tahun dan dianugerahkan gelaran Chevalier de la Légion d'Honneur (Kesatria Legion of Honor).[20] Pada tahun 1892, beliau menerima tawaran jawatan profesor di Geneva dan kembali ke Switzerland. Di Universiti Geneva, beliau mengajar bahasa Sanskrit dan linguistik Indo-Eropah sehingga akhir hayatnya. Pada tahun 1907, Saussure mula mengajar kursus Linguistik Umum, yang ditawarkan sebanyak tiga kali sehingga musim panas tahun 1911. Beliau meninggal dunia pada tahun 1913 di Vufflens-le-Château, Vaud, Switzerland. Saudaranya, René de Saussure, ialah seorang ahli linguistik dan pendukung Esperanto, manakala Léopold de Saussure ialah seorang sarjana dalam bidang astronomi Cina kuno. Anaknya, Raymond de Saussure, ialah seorang pakar psikoanalisis yang pernah mendapat latihan langsung daripada Sigmund Freud.[21]
Saussure pernah berusaha menulis sebuah buku mengenai linguistik umum pada tahun 1880-an dan 1890-an. Walau bagaimanapun, kuliahnya mengenai prinsip asas deskripsi bahasa di Geneva antara tahun 1907 hingga 1911 telah dikumpulkan dan diterbitkan oleh para pelajarnya secara anumerta dalam buku terkenal Cours de linguistique générale pada tahun 1916. Sepanjang hayatnya, Saussure hanya menerbitkan dua monograf dan beberapa puluh makalah serta nota yang kemudian dikumpulkan dalam sebuah buku setebal 600 halaman yang diterbitkan pada tahun 1922.[22] Saussure juga mengumpulkan lebih daripada seratus buku nota mengenai puisi kuno tetapi tidak pernah menerbitkannya. Jean Starobinski telah menyunting dan menerbitkan sebahagian daripadanya pada tahun 1970-an,[23] dan lebih banyak bahan diterbitkan selepas itu.[24] Beberapa manuskripnya, termasuk esei yang tidak lengkap yang ditemui pada tahun 1996, telah diterbitkan dalam Writings in General Linguistics. Namun, kebanyakan kandungannya telah pun dimasukkan dalam edisi kritikal Cours yang disunting oleh Rudolf Engler pada tahun 1967 dan 1974.[25] Kini, jelas bahawa Cours banyak dipengaruhi oleh editor-editor seperti Charles Bally dan Albert Sèchehaye, dan beberapa butiran sukar untuk dikaitkan secara langsung dengan Saussure atau manuskrip asalnya.[26]
Karya dan pengaruh
Saussure membina semula sistem vokal Proto-Indo-Eropah secara teori, terutamanya teori laringealnya, yang pada waktu itu masih belum terbukti. Namun, teori tersebut akhirnya mendapat pengesahan selepas penemuan bahasa Het dalam kajian oleh generasi ahli linguistik seterusnya, seperti Émile Benveniste dan Walter Couvreur, yang kedua-duanya mendapat inspirasi secara langsung daripada pembacaan mereka terhadap Mémoire tahun 1878.[27]
Saussure memberi kesan besar terhadap perkembangan teori linguistik pada separuh pertama abad ke-20, di mana konsep-konsepnya menjadi sebahagian daripada asas linguistik struktural. Sumbangan utamanya dalam strukturalisme termasuk konsep kearbitrarian tanda linguistik.[28] Selain itu, beliau juga mengemukakan teori tentang realiti bahasa yang terdiri daripada dua lapisan. Lapisan pertama ialah langue, iaitu struktur bahasa yang abstrak dan tidak dapat dilihat, manakala lapisan kedua ialah parole, iaitu pertuturan sebenar yang dapat didengar dalam kehidupan seharian.[29] Model dua lapisan ini kemudian diterapkan oleh Claude Lévi-Strauss dalam kajiannya mengenai mitos. Beliau berpendapat bahawa semua mitos mempunyai corak asas tertentu yang membentuk struktur yang menjadikannya sebuah mitos.[29]
Di Eropah, karya paling penting selepas kematian Saussure dilakukan oleh Mazhab Prague. Nikolay Trubetzkoy dan Roman Jakobson memainkan peranan utama dalam usaha Mazhab Prague untuk menentukan hala tuju teori fonologi dari tahun 1940-an. Teori fonologi struktur-fungsional sejagat oleh Jakobson, yang berdasarkan hierarki pertandaan ciri-ciri tersendiri, merupakan penyelesaian pertama yang berjaya dalam bidang analisis linguistik menurut hipotesis Saussure. Sementara itu, Louis Hjelmslev dan Mazhab Copenhagen mencadangkan tafsiran baharu dalam linguistik berdasarkan kerangka teori strukturalis.
Di Amerika, istilah 'strukturalisme' menjadi sangat kabur, tetapi idea-idea Saussure mempengaruhi aliran distribusionalisme yang diperkenalkan oleh Leonard Bloomfield, walaupun pengaruhnya di sana agak terhad.[30][31] Linguistik fungsional sistemik ialah satu teori yang dianggap berasaskan prinsip-prinsip tanda Saussure, dengan beberapa pengubahsuaian. Ruqaiya Hasan menggambarkan linguistik fungsional sistemik sebagai teori linguistik 'pasca-Saussurean'. Michael Halliday pula berpendapat bahawa:
Saussure menjadikan tanda sebagai konsep utama dalam struktur bahasa, menggunakan konsep tersebut untuk menegaskan sifat konvensional bahasa dalam frasa l'arbitraire du signe (kearbitrarian tanda). Hal ini menonjolkan satu-satunya unsur arbitrari dalam sistem bahasa, iaitu bentuk fonologi sesuatu perkataan. Justeru, ia membolehkan unsur-unsur bahasa lain yang bersifat tidak arbitrari menjadi lebih jelas. Contohnya, cara pelbagai jenis makna dalam bahasa diekspresikan melalui struktur tatabahasa yang berbeza adalah sesuatu yang tidak arbitrari, sebagaimana yang dapat dilihat apabila struktur bahasa ditafsirkan dalam konteks fungsional.[32]
Course in General Linguistics
Karya Saussure yang paling berpengaruh, Course in General Linguistics (Cours de linguistique générale), diterbitkan secara anumerta pada tahun 1916 oleh bekas pelajarnya, Charles Bally dan Albert Sechehaye. Buku ini disusun berdasarkan nota kuliah Saussure di Geneva.[33] Course in General Linguistics menjadi salah satu karya linguistik yang penting pada abad ke-20, bukan semata-mata kerana kandungannya (kerana banyak idea di dalamnya telah dijangkakan oleh ahli linguistik lain pada abad ke-20), tetapi kerana pendekatan inovatif yang digunakan oleh Saussure dalam membincangkan fenomena linguistik.
Konsep utama dalam buku ini ialah bahasa boleh dianalisis sebagai suatu sistem formal yang terdiri daripada unsur-unsur perbezaan, terpisah daripada dialektik yang kompleks dalam penghasilan dan pemahaman bahasa secara masa nyata. Contoh unsur ini termasuk konsep tanda linguistik (linguistic sign) yang terdiri daripada penanda (signifier) dan petanda (signified). Walaupun tanda juga mungkin mempunyai referen, Saussure menganggap bahawa hal tersebut berada di luar bidang kajian ahli linguistik.[34]
Dalam buku ini, Saussure menyatakan bahawa ahli linguistik boleh membangunkan analisis diakronik terhadap sesuatu teks atau teori bahasa. Namun, mereka juga perlu mempelajari bahasa atau teks tersebut sebagaimana ia wujud pada satu-satu masa tertentu, iaitu secara sinkronik. Menurutnya, "Bahasa ialah satu sistem tanda yang menyampaikan idea." Beliau berpendapat bahawa semiotik mengkaji kehidupan tanda dalam masyarakat dan merupakan sebahagian daripada psikologi sosial dan umum. Saussure percaya bahawa semiotik berkaitan dengan segala sesuatu yang boleh diambil sebagai tanda, dan beliau menamakannya sebagai semiologi.[35]
Teori laringeal
Semasa menjadi pelajar, Saussure menerbitkan sebuah karya penting mengenai Proto-Indo-Eropah yang menjelaskan bentuk luar biasa bagi akar kata dalam istilah fonem yang hilang yang beliau namakan sebagai koefisien sonan. Sarjana dari Scandinavia, Hermann Möller, mencadangkan bahawa fonem tersebut mungkin merupakan konsonan laringeal, yang kemudiannya membawa kepada teori yang kini dikenali sebagai teori laringeal. Selepas teks Hittite ditemui dan ditafsirkan, ahli linguistik dari Poland, Jerzy Kuryłowicz, mendapati bahawa terdapat satu konsonan dalam bahasa Hittite yang muncul pada kedudukan di mana Saussure telah menghipotesiskan kewujudan fonem yang hilang kira-kira 48 tahun lebih awal, sekali gus mengesahkan teori tersebut. Telah dikemukakan hujah bahawa karya Saussure dalam menyusun bentuk kata yang tidak teratur dengan menghipotesiskan fonem yang tidak diketahui ketika itu telah merangsang perkembangan strukturalisme dalam linguistik.
Pengaruh di luar bidang linguistik
Prinsip dan kaedah yang digunakan oleh strukturalisme kemudiannya disesuaikan dalam pelbagai bidang oleh intelektual Perancis seperti Roland Barthes, Jacques Lacan, Jacques Derrida, Michel Foucault dan Claude Lévi-Strauss. Para sarjana ini dipengaruhi oleh idea-idea Saussure dalam bidang kajian mereka, seperti kajian sastera/falsafah, psikoanalisis dan antropologi.
Pandangan terhadap bahasa
Saussure mendekati teori bahasa dari dua perspektif berbeza. Pertama, bahasa merupakan suatu sistem tanda, iaitu sistem semiotik atau seperti yang disebutnya, sistem semiologi. Kedua, bahasa juga merupakan fenomena sosial, iaitu hasil daripada komuniti bahasa.
Bahasa sebagai semiologi
Tanda bersifat dwipihak
Salah satu sumbangan utama Ferdinand de Saussure dalam bidang semiotik ialah konsep semiologi, iaitu tanda bersifat dwipihak yang terdiri daripada 'penanda' (bentuk linguistik, seperti perkataan) dan 'yang ditandakan' (makna bagi bentuk tersebut). Saussure menyokong hujah tentang kearbitrarian tanda, namun beliau tidak menafikan kewujudan kata onomatopoeia atau mendakwa bahawa simbol yang menyerupai gambar adalah sepenuhnya arbitrari. Selain itu, beliau tidak menganggap tanda linguistik sebagai sesuatu yang rawak, sebaliknya sebagai hasil yang telah dimantapkan secara sejarah. Secara keseluruhannya, beliau bukan pencipta falsafah kearbitrarian, tetapi menyumbang secara signifikan kepada perkembangannya.
Kearbitrarian perkataan dalam pelbagai bahasa merupakan konsep asas dalam pemikiran Barat tentang bahasa dan telah dibincangkan sejak zaman ahli falsafah Yunani Purba. Persoalan sama ada perkataan bersifat semula jadi atau dicipta secara arbitrari oleh manusia kembali menjadi perdebatan hangat pada Zaman Pencerahan. Ketika itu, dogma skolastik abad pertengahan yang menyatakan bahawa bahasa dicipta oleh Tuhan mula dipertikaikan oleh golongan yang menyokong falsafah humanisme. Terdapat usaha untuk membina 'bahasa universal' berdasarkan bahasa Adam yang dikatakan telah hilang, dengan pelbagai percubaan untuk menemukan perkataan atau aksara sejagat yang dapat difahami oleh semua manusia tanpa mengira bangsa. Namun, John Locke termasuk dalam kalangan mereka yang berpendapat bahawa bahasa merupakan inovasi rasional manusia dan menyokong konsep kearbitrarian perkataan.
Saussure berpandangan bahawa prinsip kearbitrarian tanda tidak dipersoalkan pada zamannya. Namun, beliau menolak tanggapan umum bahawa setiap perkataan secara langsung merujuk kepada objek yang dinamakan (referen). Misalnya, dalam pandangan Saussure, perkataan 'pokok' tidak merujuk kepada objek fizikal pokok itu sendiri, tetapi kepada konsep psikologi tentang pokok. Oleh itu, tanda linguistik terhasil daripada hubungan psikologi antara penanda (imej bunyi) dan yang ditandakan (konsep). Maka, tiada ekspresi linguistik tanpa makna, dan tiada makna tanpa ekspresi linguistik.
Strukturalisme Saussure, yang kemudiannya menjadi aliran utama dalam linguistik, membawa implikasi terhadap konsep relativiti linguistik. Namun, pandangan beliau lebih cenderung kepada holisme semantik, yang mengakui bahawa hubungan antara istilah dalam sesuatu bahasa tidak sepenuhnya arbitrari. Beliau secara metodologi mengecualikan hubungan antara istilah linguistik dengan dunia fizikal.
Penamaan warna spektrum merupakan contoh bagaimana makna dan ekspresi wujud serentak melalui hubungan antara keduanya. Frekuensi warna yang berbeza secara semula jadi tidak mempunyai makna; ia hanyalah potensi makna. Begitu juga, kombinasi fonem yang tidak dikaitkan dengan sebarang kandungan hanyalah potensi ekspresi yang tidak bermakna, dan oleh itu tidak dianggap sebagai tanda. Sesuatu tanda hanya wujud apabila sebahagian daripada spektrum itu diberi sempadan dan nama secara arbitrari, contohnya 'biru'. Dalam kes ini, tanda terdiri daripada penanda ('biru') dan yang ditandakan (bahagian warna dalam spektrum), serta hubungan asosiatif yang menghubungkan kedua-duanya. Oleh kerana tanda lahir daripada persempadanan makna yang arbitrari, yang ditandakan bukanlah ciri dunia fizikal. Dalam konsep Saussure, bahasa bukanlah fungsi realiti, tetapi merupakan satu sistem yang berdiri sendiri.
Konsep yang sama boleh diterapkan dalam mana-mana kategori lain. Misalnya, hukum semula jadi tidak menentukan secara mutlak tumbuhan mana yang dianggap sebagai 'pokok' dan mana yang dikategorikan sebagai 'renek' atau jenis tumbuhan berkayu yang lain. Sama seperti warna biru, setiap tanda memperoleh nilai semantik melalui pertentangannya dengan tanda lain dalam sistem bahasa (misalnya, merah, tidak berwarna). Sekiranya lebih banyak tanda muncul (contohnya, 'biru laut'), medan semantik perkataan asal mungkin menjadi lebih khusus. Sebaliknya, perkataan yang tidak lagi digunakan boleh menjadi usang, mengurangkan persaingan dalam medan semantik. Selain itu, makna sesuatu perkataan juga boleh berubah sepenuhnya.
Selepas kematian Saussure, ahli linguistik struktural dan fungsional menggunakan konsep beliau untuk menganalisis bentuk linguistik sebagai sesuatu yang dimotivasikan oleh makna. Sebaliknya, aliran pasca Perang Dunia Kedua menjadikan konsep Saussure sebagai asas kepada strukturalisme dalam semua bidang sains kemanusiaan dan sosial. Kajian mereka menumpukan kepada bagaimana bahasa membentuk konsep kita tentang dunia. Oleh itu, model Saussure bukan sahaja penting dalam linguistik, tetapi turut memberi pengaruh besar dalam kajian kemanusiaan dan sains sosial secara keseluruhannya.
Teori penentangan
Sumbangan kedua yang penting daripada Saussure ialah konsep pengorganisasian bahasa berdasarkan prinsip pertentangan. Saussure membezakan antara makna (signifikans) dan nilai. Dari segi semantik, sesuatu konsep memperoleh nilai melalui perbandingan dengan konsep lain yang berkaitan, membentuk satu sistem konseptual yang dalam istilah moden boleh digambarkan sebagai rangkaian semantik. Pada peringkat imej bunyi, fonem dan morfem memperoleh nilai melalui perbandingan dengan fonem dan morfem lain yang berkaitan. Manakala dalam tatabahasa, golongan kata memperoleh nilai melalui pertentangan antara satu sama lain.
Setiap unsur dalam sistem bahasa akhirnya dibandingkan dengan semua unsur lain dalam pelbagai jenis hubungan, memastikan tiada dua unsur yang mempunyai nilai yang sama. Saussure menerangkan konsep ini dengan menyatakan:
"Dalam bahasa yang sama, semua perkataan yang digunakan untuk menyatakan idea yang berkaitan saling mengehadkan antara satu sama lain; sinonim seperti redouter ('gentar'), craindre ('takut'), dan avoir peur ('berasa takut') dalam bahasa Perancis hanya memperoleh nilai melalui pertentangan: jika redouter tidak wujud, maknanya akan diserap oleh perkataan lain yang bersaing dengannya."
Saussure mentakrifkan teorinya dalam bentuk pertentangan dwikutub (binary opposition), termasuk pasangan seperti tanda—yang ditandakan, makna—nilai, bahasa—pertuturan, sinkronik—diakronik, serta linguistik dalaman—linguistik luaran. Istilah berkaitan, iaitu markedness, merujuk kepada penilaian nilai antara pertentangan dwikutub ini. Konsep ini kemudian dikembangkan secara meluas oleh ahli strukturalisme pasca perang seperti Claude Lévi-Strauss untuk menerangkan bagaimana konsep sosial disusun, dan kemudiannya dikritik oleh ahli pasca-strukturalisme. Sementara itu, semantik kognitif berbeza daripada pendekatan Saussure dalam hal ini, dengan menekankan kepentingan persamaan dalam menentukan kategori dalam minda, selain pertentangan.
Berdasarkan teori markedness, Lingkaran Linguistik Prague mencapai kemajuan besar dalam kajian fonetik dengan merombaknya menjadi kajian sistematik tentang fonologi. Walaupun istilah pertentangan dan markedness sering dikaitkan dengan konsep bahasa sebagai sistem semiologi yang diperkenalkan oleh Saussure, beliau bukanlah pencipta istilah dan konsep ini, kerana ia telah dibincangkan oleh ahli tatabahasa abad ke-19 sebelum zamannya.
Bahasa sebagai fenomena sosial
Dalam menganggap bahasa sebagai 'fakta sosial', Saussure membincangkan topik yang kontroversial pada zamannya, dan yang terus menimbulkan perbezaan pendapat dalam gerakan strukturalisme pasca perang. Hubungan Saussure dengan teori bahasa abad ke-19 bersifat ambivalen. Teori-teori ini termasuk Darwinisme sosial dan Völkerpsychologie atau pemikiran Volksgeist, yang dianggap oleh ramai intelektual sebagai pseudosains nasionalis dan berunsur perkauman.
Namun, Saussure menganggap idea-idea tersebut berguna jika digunakan dengan sewajarnya. Daripada menolak sepenuhnya organicism yang diperkenalkan oleh August Schleicher atau konsep "semangat bangsa" oleh Heymann Steinthal, beliau menghadkan skopnya dengan cara yang bertujuan menghalang sebarang tafsiran bersifat chauvinistik.
Analogi organik
Saussure memanfaatkan konsep sosiobiologi yang melihat bahasa sebagai organisma hidup. Beliau mengkritik idea August Schleicher dan Max Müller yang menggambarkan bahasa sebagai organisma yang bersaing untuk ruang hidup. Namun, beliau tetap menyokong gagasan linguistik sebagai sains semula jadi, dengan syarat kajian tentang 'organisma' bahasa tidak melibatkan penyesuaiannya terhadap wilayah tertentu. Konsep ini kemudian diubah suai dalam linguistik pasca-Saussure oleh ahli Lingkaran Prague seperti Roman Jakobson dan Nikolai Trubetzkoy, sebelum akhirnya semakin berkurangan pengaruhnya.
Speech circuit
Mungkin idea Saussure yang paling terkenal ialah perbezaan antara bahasa dan pertuturan (langue et parole). ‘Pertuturan’ merujuk kepada penggunaan bahasa secara individu, yang membentuk dua daripada tiga bahagian dalam speech circuit (circuit de parole) Saussure. Bahagian ketiga ialah otak, iaitu minda individu dalam komuniti bahasa.
Idea ini pada asasnya dipinjam daripada Heymann Steinthal, menjadikan konsep bahasa sebagai fakta sosial menurut Saussure seiring dengan konsep Volksgeist. Namun, beliau berhati-hati agar tidak membawa sebarang tafsiran berunsur nasionalisme. Dalam pemikiran Saussure dan Émile Durkheim, fakta dan norma sosial bukanlah sesuatu yang mengangkat individu, sebaliknya mengikat mereka dalam satu sistem yang konvensional.
"Dalam kalangan semua individu yang dihubungkan melalui pertuturan, suatu bentuk purata akan terbentuk: semuanya akan menghasilkan semula—bukan dengan tepat, tetapi secara anggaran—tanda yang sama yang disatukan dengan konsep yang sama."
Saussure berhujah bahawa bahasa ialah ‘fakta sosial’, iaitu satu set peraturan atau norma yang telah dikonvensikan berkaitan dengan pertuturan. Apabila sekurang-kurangnya dua individu berkomunikasi, satu litar komunikasi terbentuk antara minda mereka. Menurut Saussure, bahasa sebagai sistem sosial tidak terletak dalam pertuturan mahupun minda individu. Ia hanya wujud di antara kedua-duanya, sebagai hasil kolektif daripada kumpulan linguistik. Oleh itu, individu perlu mempelajari peraturan bahasa yang normatif tetapi tidak dapat mengawal peraturan tersebut sepenuhnya.
Tugas ahli linguistik adalah mengkaji bahasa dengan menganalisis sampel pertuturan. Atas sebab praktikal, analisis ini biasanya dilakukan melalui teks bertulis. Hakikat bahawa bahasa dikaji menerusi teks bukanlah sesuatu yang revolusioner kerana ia telah menjadi amalan biasa sejak permulaan bidang linguistik. Saussure tidak menolak introspeksi dan sering menggunakan contoh linguistik tanpa merujuk kepada sumber dalam korpus teks.
Namun, idea bahawa linguistik bukanlah kajian tentang minda bercanggah dengan Völkerpsychologie Wilhelm Wundt dalam konteks sezaman dengan Saussure, serta bertentangan dengan tatabahasa generatif dan linguistik kognitif dalam konteks yang lebih moden.
Rujukan
- ^ David Kreps, Bergson, Complexity and Creative Emergence, Springer, 2015, hlm. 92.
- ^ Robins, R. H. 1979. A Short History of Linguistics, Edisi ke-2. Longman Linguistics Library. London dan New York. hlm. 201: Robins menulis bahawa pernyataan Saussure mengenai "pendekatan struktural terhadap bahasa menjadi asas hampir keseluruhan linguistik moden".
- ^ Harris, R. dan T. J. Taylor. 1989. Landmarks in Linguistic Thought: The Western Tradition from Socrates to Saussure. Edisi ke-2. Bab 16.
- ^ Justin Wintle, Makers of Modern Culture, Routledge, 2002, hlm. 467.
- ^ David Lodge, Nigel Wood, Modern Criticism and Theory: A Reader, Pearson Education, 2008, hlm. 42.
- ^ Thomas, Margaret. 2011. Fifty Key Thinkers on Language and Linguistics. Routledge: London dan New York. hlm. 145 dan seterusnya.
- ^ Chapman, S. dan C. Routledge. 2005. Key Thinkers in Linguistics and the Philosophy of Language. Edinburgh University Press. hlm. 241 dan seterusnya.
- ^ Winfried Nöth, Handbook of Semiotics, Bloomington, Indiana University Press, 1990.
- ^ Harris, R. 1988. Language, Saussure dan Wittgenstein. Routledge. hlm.
- ^ Bloomfield L., Cours de Linguistique Générale oleh Ferdinand de Saussure, Charles Bally dan Albert Sechehaye, The Modern Language Journal, Feb. 1924, Vol. 8, No. 5 hlm. 317-19
- ^ Slyusareva, Natalya Alexandrovna: Некоторые полузабытые страницы из истории языкознания – Ф. де Соссюр и У. Уитней. (Linguistik Umum dan Roman: Sempena Ulang Tahun ke-60 R.A. Budagov). Moscow 1972.
- ^ a b Joseph, John E. (2012). Saussure (dalam bahasa Inggeris). Oxford: Oxford University Press. m/s. 120. ISBN 978-0-19-969565-2.
- ^ Joseph, John E. (22 Mac 2012). Saussure (dalam bahasa Inggeris). OUP Oxford. ISBN 9780199695652.
- ^ Leer, Martin; Puskás, Genoveva (2016). Economies of English (dalam bahasa Inggeris). Tubingen: Narr Francke Attempto Verlag. m/s. 40. ISBN 978-3-8233-8067-2.
- ^ Joseph, John E. (22 Mac 2012). Saussure (dalam bahasa Inggeris). OUP Oxford. ISBN 9780191636974.
- ^ a b Chang, Ku-Ming; Rocke, Alan (2021). History of Universities: Volume XXXIV/1 (dalam bahasa Inggeris). Oxford, UK: Oxford University Press. m/s. 161. ISBN 978-0-19-284477-4.
- ^ Joseph (2012:253)
- ^ Ferdinand de Saussure, ‘Accentuation lituanienne’, Indogermanische Forschungen, vol. 6 (1896): 157–66.
- ^ Kurschat, Friedrich (1858) [1843]. Beiträge zur Kunde der littauischen Sprache. Erstes Heft: Deutsch-littauische Phraseologie der Präpositionen. Königsberg 1843, Zweites Heft: Laut- und Tonlehre der littauischen Sprache. Königsberg 1849.
- ^ Culler (1976:23)
- ^ H. Vermorel, 'Raymond de Saussure. First president of the European Psychoanalytical Federation', International Journal of Psychoanalysis 79:1 (February 1998), hlm. 73–81
- ^ Recueil des publications scientifiques de F. de Saussure (1922), disunting oleh C. Bally dan L. Gautier, Lausanne dan Geneva: Payot.
- ^ Jean Starobinski, Les mots sous les mots. Les anagrammes de Ferdinand de Saussure, Paris, Gallimard, 1971.
- ^ Anagrammes homériques, edisi Pierre-Yves Testenoire, Limoges, Lambert Lucas, 2013.
- ^ Rudolf Engler, ed. Cours de linguistique générale, edisi kritikal, 2 jilid. Wiesbaden: Harrassowitz, 1968/1974 (cetak semula 1989/1990).
- ^ Jürgen Trabant, ‘Saussure contre le *Cours*’, dalam *De l'essence double du langage et le renouveau du saussurisme*, disunting oleh François Rastier (Limoges: Lambert-Lucas, 2016). ISBN 978-2-35935-160-6
- ^ E. F. K. Koerner, 'The Place of Saussure's Mémoire in the development of historical linguistics,' dalam Jacek Fisiak (ed.) Papers from the Sixth International Conference on Historical Linguistics, (Poznań, Poland, 1983) John Benjamins Publishing, 1985, hlm. 323-346, hlm. 339.
- ^ Jensen, Klaus Bruhn (2002). A Handbook of Media and Communication Research: Qualitative and Quantitative Methodologies (dalam bahasa Inggeris). London: Routledge. m/s. 25. ISBN 0-415-22514-0.
- ^ a b Fendler, Lynn (2010). Michel Foucault. London: Bloomsbury. m/s. 17. ISBN 9781472518811.
- ^ John Earl Joseph (2002). From Whitney to Chomsky: Essays in the History Of American Linguisitcs. John Benjamins Publishing. m/s. 139. ISBN 978-90-272-4592-2.
- ^ Seuren, Pieter (2008). "Early formalization tendencies in 20th-century American linguistics". Dalam Auroux, Sylvain (penyunting). History of the Language Sciences: An International Handbook on the Evolution of the Study of Language from the Beginnings to the Present. Walter de Gruyter. m/s. 2026–2034. ISBN 9783110199826. Dicapai pada 6 July 2020.
- ^ Halliday, M. A. K. (1977). Ideas About Language. Dicetak semula dalam Volume 3 of M. A. K. Halliday's Collected Works. Disunting oleh J. J. Webster. London: Continuum. hlm. 113.
- ^ Macey, D. (2009). The Penguin Dictionary of Critical Theory. Perpustakaan Crane di Universiti British Columbia.
- ^ Chandler, Daniel (2022). Semiotics: The Basics (dalam bahasa Inggeris). Oxon: Routledge. ISBN 978-1-000-56294-1.
- ^ "Semiotics for Beginners: Signs". www.cs.princeton.edu. Dicapai pada 5 Mei 2022.
Sumber
- Culler, J. (1976). Saussure. Glasgow: Fontana/Collins.
- Ducrot, O. & T. Todorov (1981). Encyclopedic Dictionary of the Sciences of Language, terj. C. Porter. Oxford: Blackwell.
- Harris, R. (1987). Reading Saussure. London: Duckworth.
- Holdcroft, D. (1991). Saussure: Signs, System, and Arbitrariness. Cambridge University Press.
- Joseph, J. E. (2012). Saussure. Oxford University Press.
- Sanders, Carol (2004). The Cambridge Companion to Saussure. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-80486-8.
- Velmezova, E. & E. Fadda, penyunting. (2022). Ferdinand de Saussure today: semiotics, history, epistemology (Sign Systems Studies, 50 1). Tartu: Tartu University Press. [1](https://ojs.utlib.ee/index.php/sss/issue/view/SSS.2022.50.1)
- Veselinov, Dimitur (2008). Българските студенти на Фердинанд дьо Сосюр (= The Bulgarian students of Ferdinand de Saussure). Sofia: Universiti Penerbitan "Sv. Kliment Okhridski" (Sofia University Press).
- Wittmann, Henri (1974). "New tools for the study of Saussure's contribution to linguistic thought", *Historiographia Linguistica* 1: 255-64.
Pautan luar
- Publikasi oleh dan mengenai Ferdinand de Saussure dalam katalog Helveticat di Perpustakaan Nasional Switzerland.
- "Penyair yang Dapat Mencium Vokal": sebuah artikel dalam The Times Literary Supplement oleh John E. Joseph, 14 November 2007.
- Teks asal dan sumber, diterbitkan oleh Texto, ISSN 1773-0120 (dalam bahasa Perancis).
- "Mendengar Heidegger dan Saussure" oleh Elmer G. Wines.
- Cercle Ferdinand de Saussure, persatuan Switzerland yang didedikasikan untuk kajian Saussurean.