Victor Aveyron | |
|---|---|
 Potrait Victor dari muka hadapan sebuah buku berkaitannya | |
| Kelahiran | c. 1788 |
| Meninggal dunia | 1828 (umur 40) Paris, Perancis |
| Nama lain | Kanak-kanak lar Aveyron |
| Terkenal kerana | Kanak-kanak liar |
Victor Aveyron ( Perancis: Victor de l'Aveyron ; c. 1788 - 1828) merupakan kanak- kanak liar Perancis yang ditemui ketika berusia sekitar 9 tahun. Beliau bukan sahaja dianggap sebagai kanak-kanak liar yang paling terkenal, tetapi kesnya juga merupakan kes kanak-kanak liar yang paling banyak didokumentasikan. [1] Selepas penemuannya, beliau telah ditangkap beberapa kali, melarikan diri dari tamadun kira-kira lapan kali. Akhirnya kesnya diambil oleh seorang doktor muda, Jean Marc Gaspard Itard, yang bekerja dengan budak lelaki itu selama lima tahun dan memberinya namanya, Victor . Itard berminat untuk menentukan apa yang Victor boleh pelajari. Doktor muda tersebut merangka prosedur untuk mengajar budak lelaki itu perkataan dan merekod kemajuannya.
Kehidupan awal
Victor dianggarkan dilahirkan sekitar tahun 1788. Menurut Jean-Marc Gaspard Itard, Victor adalah kanak-kanak normal semasa dilahirkan tetapi diabaikan sejak kecil oleh ibu bapanya yang ketagihan alkohol. Selepas itu, beliau kemudian meninggalkan tamadun dan tinggal di alam liar. Victor belum baligh apabila beliau ditangkap pada tahun 1800, tetapi mengalami akil baligh dalam masa satu atau dua tahun kemudian. Tidak diketahui bila atau bagaimana beliau datang untuk tinggal di hutan berhampiran Saint-Sernin-sur-Rance, walaupun beliau dilaporkan dilihat di sana sekitar tahun 1794. Pada tahun 1797, Victor telah dikesan oleh tiga orang pemburu kemudian bertindak lari daripada mereka tetapi berjaya ditangkap apabila beliau cuba memanjat pokok. Mereka membawanya ke sebuah bandar berdekatan di mana beliau dijaga oleh seorang balu. Bagaimanapun, beliau segera melarikan diri dan kembali ke hutan; beliau secara berkala dikesan pada tahun 1798 dan 1799. Pada 8 Januari 1800, beliau keluar dari hutan dengan sendirinya. Umurnya tidak diketahui, tetapi penduduk kampung menganggarkan umurnya kira-kira 12 tahun. Kekurangan pertuturannya, serta makanan pilihannyaya dan banyak parut di badannya, menunjukkan kepada beberapa orang bahawa beliau telah berada di alam liar sepanjang hayatnya. [2]
Penemuan
Pada tahun 1797, seorang kanak-kanak berumur sekitar sembilan atau sepuluh tahun telah dilihat di Tarn . Dua tahun kemudian, beliau telah ditangkap oleh beberapa lelaki dan anjing, diiringi ke kampung Lacaune dan dibawa masuk oleh seorang balu. Beliau tidak makan apa-apa kecuali sayur mentah atau sayur yang dimasak sendiri. [3] Beliau bertindak melarikan diri selepas seminggu.
Pada musim sejuk 1799, Victor telah pergi dari Tarn ke Aveyron. Pada 6 atau 8 Januari 1800 beliau telah dikesan berbogel, bongkok dengan rambut kusut oleh tiga tukang kasut, yang membawanya keluar dari hutan. [4] Beliau melarikan diri, meninggalkan hutan dan ditemui seminggu kemudian di rumah pencuci kering di Saint-Sernin-sur-Rance . Victor tidak bercakap dan pergerakannya kalut. Menurut ahli falsafah François Dagognet, 'beliau berjalan dengan empat kaki, makan tumbuhan, berbulu, pekak dan bisu.' [5] Beliau dihantar ke rumah anak yatim di Saint-Affrique tiga hari kemudian, kemudian ke rumah anak yatim lain di Rodez pada 4 Februari. [6] Pakar psikiatri Philippe Pinel, doktor di Hospital Bicêtre, menulis laporan mengenai Victor dan menganggapnya sebagai sakit mental dan bodoh sejak lahir. [7]
Belajar
Tidak lama selepas Victor ditemui, seorang abbot tempatan dan profesor biologi, Pierre Joseph Bonnaterre, memeriksanya. Bonnaterremenanggalkan pakaian budak lelaki itu dan membawanya keluar ke dalam salji, di mana, jauh daripada kecewa, Victor mula bermain-main dalam keadaan bogel, menunjukkan kepada Bonnaterre bahawa beliau jelas terbiasa dengan pendedahan dan kesejukan. Pesuruhjaya kerajaan tempatan, Constans-Saint-Esteve, juga memerhati budak lelaki itu dan menulis "sesuatu yang luar biasa dalam tingkah lakunya, yang membuatkan beliau kelihatan hampir sama dengan keadaan haiwan liar". [8] :9Kanak-kanak itu akhirnya dibawa ke Rodez, di mana dua orang lelaki mengembara setiap seorang untuk mengetahui sama ada beliau adalah anak mereka yang hilang atau tidak. Kedua-dua lelaki itu telah kehilangan anak lelaki mereka semasa Revolusi Perancis, tetapi tiada dakwaan bahawa kanak-kanak itu anak mereka. Terdapat khabar angin lain mengenai asal usul kanak-kanak itu. Sebagai contoh, satu khabar angin menegaskan Victor adalah anak luar nikah kepada seorang notari yang ditinggalkan pada usia muda kerana bisu. [8] :17Itard percaya Victor telah "hidup dalam kesunyian mutlak dari usia empat atau lima hingga hampir tahun kedua belasnya, iaitu usia yang mungkin dialaminya ketika beliau dibawa ke dalam hutan Caune." Ini bermakna beliau mungkin tinggal selama tujuh tahun di hutan. [9] :10
Jelas sekali bahawa Victor boleh mendengar, tetapi beliau dibawa ke Institut Orang Pekak Kebangsaan di Paris untuk tujuan dipelajari oleh Roch-Ambroise Cucurron Sicard yang terkenal. Sicard dan ahli Persatuan Pemerhati Manusia yang lain percaya bahawa dengan mengkaji, serta mendidik kanak-kanak lelaki itu, mereka akan mendapat bukti yang mereka perlukan untuk teori pengetahuan empiris yang dipopularkan baru-baru ini. [8] :5Dalam konteks Pencerahan, ketika ramai yang membahaskan apa sebenarnya yang membezakan manusia daripada haiwan, salah satu faktor yang paling penting ialah keupayaan untuk mempelajari bahasa . Dengan mempelajari kanak-kanak itu, mereka juga akan dapat menjelaskan hubungan antara manusia dan masyarakat.
Pendidikan dan kehidupan kemudian
Dikatakan bahawa walaupun Victor telah didedahkan kepada masyarakat dan pendidikan, beliau hanya mencapai sedikit kemajuan di Institusi di bawah Sicard. Selepas Sicard berasa kecewa dengan kekurangan kemajuan yang dicapai oleh Victor, kanak-kanak itu dibiarkan berkeliaran di institusi itu sendiri, sehingga Itard memutuskan untuk membawa budak itu ke rumahnya untuk menyimpan laporan dan memantau perkembangannya.
Jean Marc Gaspard Itard
Jean Marc Gaspard Itard, seorang pelajar perubatan muda, secara berkesan mengambil Victor ke rumahnya dan menerbitkan laporan tentang kemajuannya. Itard percaya dua perkara memisahkan manusia daripada haiwan: empati dan bahasa. Beliau mahu membudayakan Victor dengan objektif untuk mengajarnya bercakap dan menyampaikan emosi manusia. Victor menunjukkan kemajuan awal yang ketara dalam memahami bahasa dan membaca perkataan mudah, tetapi gagal mencapai tahap asas. Itard menulis, "Dalam keadaan ini telinganya bukanlah organ untuk menghargai bunyi, artikulasinya dan gabungannya; ia tidak lain hanyalah cara pemeliharaan diri yang mudah yang memberi amaran tentang pendekatan haiwan berbahaya atau kejatuhan buah-buahan liar." [9] :26
Dua frasa yang Victor belajar untuk mengeja ialah lait (' susu ') dan Oh, Dieu ('Oh, Tuhan'). [10]
Itard telah diiktiraf sebagai pengasas "pendidikan lisan orang pekak; bidang otolaryngologi ; penggunaan pengubahsuaian tingkah laku dengan kanak-kanak cacat teruk; dan pendidikan khas untuk cacat mental dan fizikal." [11]
Walaupun Victor tidak belajar bercakap bahasa yang cuba diajarkan Itard kepadanya, namun Victor telah membuat kemajuan dalam tingkah lakunya terhadap orang lain. Di rumah Itard, pembantu rumah Madame Guérin yang sedang menyiapkan meja pada suatu petang sambil menangis kerana kehilangan suaminya. Victor telah berhenti melakukan apa yang sedang dilakukannya dan menunjukkan tingkah laku menghentikan apa yang lakukan dan menunjukkan tingkah laku memujuk kepada pembantu rumah tersebut. Ini merupakan kemajuan yang telah dilaporkan oleh Itard. [12]
Kematian
Victor meninggal dunia akibat radang paru-paru di Paris pada tahun 1828 di rumah Madame Guérin.
Rujukan
- ^ Shattuck, Roger (16 May 1976). "The Wild Boy of Aveyron". The New York Times.
- ^ Plucker, Jonathan (2007). "Jean-Marc Gaspard Itard (April 24, 1775 - July 5, 1838) French Physician". Human Intelligence. Indiana University. Diarkibkan daripada yang asal pada 2011-11-25. Dicapai pada 2011-10-30.
- ^ Michel Gardère, La Femme Sauvage, Place Des Éditeurs, 2011, p. 47.
- ^ Jean Marc Gaspard Itard, Victor de l'Aveyron, Éditions Allia, 1994, p. 7.
- ^ François Dagognet, Le docteur Itard entre l'énigme et l'échec, preface by Jean Itard, Victor de l'Aveyron, éditions Allia, Paris, 2009, p. 7.
- ^ Jean Marc Gaspard Itard, Victor de l'Aveyron, Éditions Allia, 1994, p. 8.
- ^ Natacha Grenat, Le douloureux secret des enfants sauvages, La Compagnie Littéraire, 2007, p. 102.
- ^ a b c Lane, Harlan (1976). The Wild Boy of Aveyron. Cambridge: Harvard University Press. Ralat petik: Tag
<ref>tidak sah, nama "lane" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza - ^ a b Itard, Jean-Marc-Gaspard (1962). The Wild Boy of Aveyron. New York: Meredith Company. Ralat petik: Tag
<ref>tidak sah, nama "itard" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza - ^ Ingalls, Robert P. (1978). Mental retardation: the changing outlook. New York: Wiley. m/s. 86. ISBN 0-471-42716-0.
- ^ Carrey, Normand J. (1995). "Itard's 1828 Memoir on 'Mutism Caused by a Lesion of the Intellectual Functions': a Historical Analysis". Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry. 34 (12): 1655–1661. doi:10.1097/00004583-199512000-00016. PMID 8543537.
- ^ Malson, L (1964). Les enfants sauvages. Mythe et réalité [Feral children: Myths and reality]. Collection 10/18. Paris: Union générale des éditeurs. m/s. 234. cited by Gaudreau, Jean; Canevaro, Andrea (1990). L'éducation des personnes handicapées hier et aujourd'hui [The education of handicapped people, yesterday and today]. Les publications de la faculté des sciences de l'éducation - Université de Montréal. m/s. 71. ISBN 2-920298-67-4.
Bacaan lanjut
- Bonnaterre, Pierre Joseph (1799–1800). Notice historique sur le sauvage de l'Aveyron, et sur quelques autres individus qu'on a trouvés dans les forêts, à différentes époques. Par P. J. Bonnaterre, professeur d'histoire naturelle à l'École centrale du département de l'Aveyron. la Veuve Panckoucke.
- Itard, Jean Marc Gaspard (1802). An Historical Account of the Discovery and Education of a Savage Man: Or, the First Developments, Physical and Moral, of the Young Savage Caught in the Woods Near Aveyron in the Year 1798. R. Phillips.
- Itard, Jean (1806). Mémoire Rapport sur Victor de l'Aveyron – melalui édition électronique at Universite du Quebec a Chicoutime.
- Lane, Harlan L. (1976). The Wild Boy of Aveyron. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-95282-9.
Pautan luar
- Nova: The Secret of the Wild Child di Pangkalan Data Filem Internet (IMDb), originally broadcast 18 Oct. 1994, contains a segment about Victor