Sistem Transit Aliran Ringan Manila - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Sistem Transit Aliran Ringan Manila
سيستم ترنسيت اليرن ريڠن مانيلا
Sistem Transit Aliran Ringan Manila; سيستم ترنسيت اليرن ريڠن مانيلا
	Kereta api tiba di stesen J. Ruiz
Umum
Nama asal	Sistema ng Magaang Riles Panlulan ng Maynila (Tagalog); Manila Light Rail Transit System (Inggeris);
Pemilik	Pihak Berkuasa Transit Aliran Ringan
Kawasan perkhidmatan	Metropolitan Manila
Lokasi	Filipina
Jenis transit	Transit Aliran
Jumlah laluan/aliran	2
Jumlah stesen	38
Bil. penumpang harian	700,000 (2015)
Operasi
Mula beroperasi	01 Disember 1984 (Laluan 1); 05 April 2003 (Laluan 2);
Pengendali	Laluan 1 (Line 1):; Perbadanan Rel Ringan Manila; Laluan 2 (Line 2):; Pihak Berkuasa Transit Aliran Ringan;
Teknikal
Panjang sistem	33.4 kilometer (20.8 bt)
Tolok landasan	1,435 mm (4 kaki 8½ in) tolok piawai
Pengelektrikan	Talian atas
Kelajuan purata	40 km/j (25 mph)
Kelajuan tertinggi	80 km/j (50 mph)
	sunting Lihat pendokumenan templat ini

Sistem Transit Aliran Ringan atau lebih dikenali sebagai LRTA sahaja adalah satu sistem kereta api bandar yang memberi khidmat di kawasan Metropolitan Manila di Republik Filipina. Walaupun sistem ini dirujuk sebagai sistem kereta api ringan kerana asalnya menggunakan kenderaan rel ringan, ciri–cirinya lebih serupa dengan sistem transit aliran (metro) seperti membawa lebih ramai penumpang, hak lalu–lalang yang eksklusif dan kemudiannya menggunakan stok kereta api metro sepenuhnya. Sistem LRT ini dikendalikan oleh Pihak Berkuasa Transit Aliran Ringan (LRTA), satu perbadanan milik pemerintah dibawah bidang kuasa Jabatan Pengangkutan. Bersama–sama dengan Sistem Transit Rel Metro (MRT–3, juga dikenali sebagai Laluan Kuning yang baru) dan laluan komuter Kereta Api Kebangsaan Filipina (PNR), sistem tersebut membentuk prasarana kereta api di Manila.

Rujukan

^ "Lrta sees 4% decline in ridership". Manila: The Manila Times. 11 Januari 2015. Dicapai pada 9 Julai 2017 – melalui manilatimes.net.

Bacaan lanjut

Allport, R. J. (1986). "Appropriate mass transit for developing cities". Transport Reviews: A Transnational Transdisciplinary Journal: 365–384. doi:10.1080/01441648608716636.
Pusat Kajian Tenaga Asia Pasifik (APERC). Institut Ekonomi Tenaga, Jepun. (2008). Urban Transport Energy Use in the APEC Region – Benefits and Costs (PDF). Tokyo: Author. ISBN 978-4-931482-39-5. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 22 Julai 2011.
Dans, Jose P. Jr. (1990). "The Metro Manila LRTA system: its future". Dalam Institusi Jurutera Awam (penyunting). Rail Mass Transit Systems for Developing Countries. London: Thomas Telford. ISBN 0-7277-1560-7.
Midgley, Peter. (31 Mac 1994). "Urban Transport in Asia : An Operational Agenda for the 1990s (Kertas teknikal Bank Dunia no. 224)" (PDF). Washington D.C.: Bank Dunia. ISBN 0-8213-2624-4..
Thomson, J.M.; R.J.; Allport and P.R. Fouracre. (1990). "Rail mass transit in developing cities – the Transport and Road Research Laboratory study". Dalam Institusi Jurutera Awam (penyunting). Rail Mass Transit Systems for Developing Countries. London: Thomas Telford. ISBN 0-7277-1560-7.
Agensi Pembangunan Antarabangsa Amerika Syarkat (Jun 2005). "Integrated Environmental Strategies – Philippines Project Report – Metropolitan Manila" (PDF). Agensi Perlindungan Alam Sekitar Amerika Syarikat, NREL, dan Manila Observatory.
Uranza, Rogelio. (2002). The Role of Traffic Engineering and Management in Metro Manila. Workshop paper presented in the Regional Workshop: Transport Planning, Demand Management and Air Quality, February 2002, Manila, Philippines. Bank Pembangunan Asia (ADB). Diarkib daripada original pada 29 Disember 2009.
Bank Dunia (23 Mei 2001). "Project Appraisal Document for the Metro Manila Urban Transport Integration Project" (PDF). Author. Cite journal requires |journal= (bantuan)

Pautan luar

Pihak Berkuasa Transit Aliran Ringan

[A1-1] "Lrta sees 4% decline in ridership". Manila: The Manila Times. 11 Januari 2015. Dicapai pada 9 Julai 2017 – melalui manilatimes.net.

[1]