| Seokguram | |
|---|---|
 | |
| Info asas | |
| Lokasi | Gyeongju, Korea Selatan |
| Koordinat geografi | 35°47′42″N 129°20′57″E / 35.79500°N 129.34917°E |
| Agama | Buddhisme Korea |
| Negara | Korea Selatan |
| Kriteria | Kebudayaan: i, iv |
| Tarikh dimasukkan | 1995 |
| Penyenarai utama | Seokguram Grotto dan Kuil Bulguksa |
| No. Rujukan | 736 |
Penetapan tidak sah | |
| Tarikh dimasukkan: | 1962-12-20 |
| No. Rujukan | 24 |
Seokguram (Korea: 석굴암; Hanja: 石窟庵) merupakan sebuah pertapaan dan sebahagian daripada kompleks kuil Bulguksa di Gyeongju, Korea Selatan. Seokguram dan Bulguksa terletak di Gunung Tohamsan, namun kedua-duanya dipisahkan oleh jarak kira-kira 3 kilometer (1.9 batu). Gua ini menghadap Laut Timur dan berada pada ketinggian 750 meter dari paras laut. Pada tahun 1962, ia diiktiraf sebagai Khazanah Negara Korea Selatan ke-24. Pada tahun 1995, Seokguram disenaraikan sebagai Tapak Warisan Dunia UNESCO bersama-sama Kuil Bulguksa.[1] Ia dianggap mewakili antara hasil seni arca Buddha terbaik di dunia.[2]
Gua Seokguram dikatakan dibina oleh Kim Daeseong dan pada asalnya dikenali sebagai Seokbulsa (석불사; harfiahnya "Kuil Buddha Batu"). Pembinaannya bermula sama ada pada tahun 742 atau 751, ketika kemuncak budaya kerajaan Silla Bersatu. Gua ini disiapkan oleh istana Silla pada tahun 774, tidak lama selepas kematian Kim.
Pada masa kini, gua ini merupakan salah satu destinasi budaya paling terkenal di Korea Selatan. Pemandangan matahari terbit dari kawasan berhampiran tempat duduk arca Buddha yang menghadap laut merupakan tarikan yang sangat popular.[3]
Seni bina
Tradisi mengukir imej Buddha, imej suci, dan stupa pada dinding tebing dan gua semula jadi bermula di India, sebagai cara untuk menggambarkan dewa mereka dalam batu untuk dijadikan arca. Amalan ini kemudian dibawa ke China dan seterusnya ke Korea.[3] Geologi Semenanjung Korea yang kaya dengan granit keras tidak begitu sesuai untuk mengukir imej batu pada dinding tebing.[4]
Susun atur asas gua ini termasuk pintu masuk berkubah yang membawa ke bilik antara berbentuk segi empat, kemudian koridor sempit yang dilapisi dengan timbulan bes, dan akhirnya menghala ke rotunda utama. Elemen utama dalam ruang suci granit ini ialah arca Buddha yang duduk di ruang utama. Identiti Buddha tersebut masih diperdebatkan. Buddha ini duduk di atas takhta teratai dengan kaki bersilang.[5] Buddha ini dikelilingi oleh lima belas panel bodhisattva, arhat, dan dewa-dewa India purba dalam rotunda, serta disertai oleh sepuluh arca dalam niche sepanjang dinding rotunda.[6] Empat puluh figura yang berbeza mewakili prinsip dan ajaran Buddha terdapat di dalam gua.[7] Gua ini dibina mengelilingi arca-arca tersebut bagi melindunginya daripada hakisan. Siling Gua Seokguram dihias dengan bentuk bulan separa; bahagian atas dihias dengan bunga teratai. Arkitek Silla menggunakan simetri dan dipercayai menerapkan konsep segi tiga emas.[3]
Gua ini dibentuk daripada ratusan batu granit yang berbeza. Tiada mortar digunakan dalam pembinaannya.[3] Struktur ini diikat bersama menggunakan paku batu.[8] Pembinaan gua ini juga memanfaatkan sistem pengudaraan semula jadi.[9] Kubah rotunda mempunyai diameter antara 6.84 meter hingga 6.58 meter.
Gua Seokguram melambangkan perjalanan rohani menuju Nirvana. Para peziarah dijangka memulakan perjalanan mereka dari Bulguksa atau dari kaki Gunung Tohamsan, sebuah gunung suci bagi kerajaan Silla.[10]
Arca dalam gua
Arca Buddha utama di gua ini dianggap sebagai karya seni Buddha yang sangat dihargai.[11] Arca ini setinggi 3.5 meter dan duduk di atas takhta teratai setinggi 1.34 meter. Bentuk Buddha ini realistik dan kemungkinan mewakili Buddha Seokgamoni (Shakyamuni); kedudukan tangan Buddha melambangkan pencerahan. Buddha mempunyai usnisa, simbol kebijaksanaan. Draperi pada Buddha, seperti lipatan berbentuk kipas di kaki bersilang, menunjukkan interpretasi Korea terhadap prototaip India. Berbeza dengan Buddha lain yang mempunyai halo di belakang kepala, Buddha di Seokguram mencipta ilusi halo dengan meletakkan bulatan granit yang diukir dengan kelopak teratai pada dinding belakang rotunda. Takhta arca terdiri daripada tiga bahagian; bahagian atas dan bawah diukir dengan kelopak teratai manakala batang tengah terdiri daripada lapan tiang.
Mengiringi Buddha utama, dalam bentuk timbulan, terdapat tiga bodhisattva, sepuluh murid, dan dua dewa Hindu di sepanjang dinding rotunda. Sepuluh arca bodhisattva, orang suci, dan orang beriman ditempatkan dalam niche di atas timbulan bas. Sepuluh murid tersebut ialah pengikut Seokgamoni dan disusun lima di setiap sisi Avalokitesvara. Ciri-ciri mereka menunjukkan pengaruh Yunani. Dua bodhisattva tersebut ialah Manjusri dan Samantabhadra, manakala dua dewa Hindu ialah Brahma dan Indra.
Empat Raja Langit menjaga koridor. Terdapat juga imej Vajrapani, figura penjaga yang berada di dinding pintu masuk koridor dalam bilik antara. Lapan Dewa Penjaga menghiasi bilik antara.
Satu lagi figura penting ialah Avalokitesvara Sebelas Wajah, Bodhisattva Belas Kasihan. Ia terletak di dinding belakang rotunda dan setinggi 2.18 meter. Figura ini merupakan satu-satunya dalam timbulan bas yang menghadap ke depan; yang lain menghadap ke sisi. Avalokitesvara memakai mahkota, berbaju jubah dan perhiasan, serta memegang pasu yang mengandungi bunga teratai.
Pembinaan semula
Oleh kerana tempoh panjang pengabaian dan banyaknya penaiktarafan, banyak butiran dipertikaikan dalam kalangan sarjana seperti susun atur asal gua, bangunan di Bulguksa, atau bentuk aliran air yang kini tidak wujud di hadapan kuil.
Kerja pembaikan dan penambahbaikan telah dilakukan pada tahun 1703 dan 1758 semasa zaman Joseon.[12] Walau bagaimanapun, pemerintah yang berorientasikan Konfusianisme menekan agama Buddha, dan gua gunung yang terpencil itu mengalami kerosakan serius menjelang abad ke-20. Gabenor-Jeneral Chosen telah menjalankan kerja pemulihan sebanyak tiga kali, tetapi menghadapi masalah kelembapan dan lain-lain.[13]
Jepun menjalankan pusingan pertama pembaikan dari 1913 hingga 1915. Pembaikan ini dilakukan tanpa kajian mencukupi mengenai struktur gua. Semasa usaha pembersihan oleh pihak Jepun, struktur gua hampir sepenuhnya dibongkar dan disusun semula. Kesilapan besar yang dilakukan ialah percubaan menstabilkan struktur dengan membungkusnya dalam konkrit, yang pada masa itu dianggap teknologi paling maju. Kaedah ini menyebabkan kelembapan terperangkap, kebocoran air berlaku, dan mengakibatkan hakisan pada arca kerana gua tidak lagi dapat "bernafas". Pada tahun 1917, paip saliran ditanam di atas kubah untuk mengalirkan air hujan dari gua. Walaupun begitu, kebocoran masih berlaku, menyebabkan pusingan pembaikan kedua dijalankan dari 1920 hingga 1923. Asfalt kalis air digunakan pada permukaan konkrit, namun ini hanya memburukkan masalah. Lumut dan kulat mula terbentuk, dan pada tahun 1927 kaedah yang kini dianggap tidak masuk akal, iaitu menyembur wap panas, digunakan untuk membersihkan arca.[13]
Selepas Perang Dunia Kedua, pada tahun 1960-an, Presiden Park Chung Hee memerintahkan projek pemulihan besar-besaran. Masalah kawalan suhu dan kelembapan berjaya diatasi sebahagiannya dengan menggunakan sistem mekanikal. Struktur kayu yang dibina di atas bilik antara masih menjadi bahan perdebatan bagi banyak sejarawan yang percaya Seokguram asalnya tidak mempunyai struktur sedemikian, yang menghalang pandangan matahari terbit di atas laut dan mengurangkan aliran udara ke dalam gua.[13]
Bahagian dalam gua kini hanya boleh dilihat melalui dinding kaca, yang dipasang bagi melindunginya daripada kesan ramai pelawat serta perubahan suhu.[13]
Catatan
- ^ "Seokguram Grotto [UNESCO World Heritage] (경주 석굴암)".
- ^ Behnke, Alison (January 2005). South Korea in Pictures. Twenty-First Century Books. ISBN 9780822519089.
- ^ a b c d "Seokguram: Koreas Supreme Grotto". The Korea Times (dalam bahasa Inggeris). 2010-02-25. Dicapai pada 2023-08-24.
- ^ "Buddhist Art of Silla". Google Arts & Culture (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2023-08-24.
- ^ Jinyoung, Lim; Lyong, Ryoo Seong (16 April 2014). K-architecture: Tradition Meets Modernity. 길잡이미디어. ISBN 9788973755820.
- ^ Young-ae, Lim (2017). "The Two Bodhisattva Reliefs of Sŏkkuram Grotto: Identifying the Figures of Mañjuśrī and Samantabhadra". The Eastern Buddhist. 48 (2): 69–71. ISSN 0012-8708. JSTOR 26934741.
- ^ Administration, Cultural Heritage. "Seokguram Grotto, Gyeongju - Heritage Search". Cultural Heritage Administration (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2023-08-24.
- ^ World Heritage in Korea (dalam bahasa Inggeris). 길잡이미디어. 2011-11-19. m/s. 18. ISBN 978-89-8124-177-3.
- ^ "Scholars Debate Over Preserving Seokguram Grotto". The Dong-a Ilbo (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2023-08-24.
- ^ Leece, Sharon; Nelson, Kerry; Brown, Stephanie (August 2007). Treasures of the Dragon. PPP Company. ISBN 9789881702647.
- ^ Sculptures of Unified Silla: 통일신라의 조각. National Museum of Korea. 8 July 2015. ISBN 9788981641306.
- ^ Charles, Victoria (24 November 2014). 1000 Buddhas of Genius. Parkstone International. ISBN 9781783104635.
- ^ a b c d "[TEMPLE ADVENTURES] Rare close-up access to Seokguram Grotto". The Korea Times (dalam bahasa Inggeris). 2023-07-19. Dicapai pada 2023-08-24.
Pautan luar
Kategori berkaitan Seokguram di Wikimedia Commons
- Arts of Korea, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art Libraries (fully available online as PDF), which contains material on Seokguram
|  | |
