Said bin Taimur | |
---|---|
Sultan Oman | |
Pemerintahan | 10 Februari 1932 – 23 Julai 1970 |
Didahului oleh | Taimur bin Feisal |
Diikuti oleh | Qaboos bin Said |
Keputeraan | 13 August 1910 Muscat, Muscat dan Oman |
Kemangkatan | 19 Oktober 1972 London, England | (umur 62)
Pemakaman | Tanah Perkuburan Brookwood, Woking, England Makam Diraja, Muscat |
Pasangan | Fatima bint Ali Al Mashani Mazoon bint Ahmad Al Mashani |
Anakanda | Qaboos bin Said Khadija bint Said Umaima bint Said |
Kerabat | Al Said |
Ayahanda | Taimur bin Feisal |
Bonda | Sheikha Fatima bint 'Ali Al-Sa'id |
Agama | Islam Ibadi |
Said bin Taimur (Arab: سعيد بن تيمور ; 13 Ogos 1910 – 19 Oktober 1972) ialah Sultan Muscat dan Oman ke-13 dari 10 Februari 1932 sehingga baginda digulingkan pada 23 Julai 1970 oleh anaknya Qaboos bin Said.
Beliau adalah ahli Dewan Al Said yang pada tahun 1932 menjadi Sultan Muscat dan Oman, menggantikan bapanya Taimur bin Feisal yang telah turun takhta atas sebab kewangan. Said yang berusia 21 tahun mewarisi pentadbiran yang berhutang. Dia menyatukan kuasa, dengan bantuan British, dan menguasai semula kawasan pedalaman puak, membawa bersama Muscat dan Oman. Setelah negara bersatu, Said meninggalkan ibu kota Muscat dan menetap di sebuah bandar pantai di Dhofar. Muscat dan Oman menjadi negara berdaulat dan merdeka sepenuhnya pada tahun 1951 dengan beliau sebagai pemerintah.
Kehidupan awal dan pendidikan
Said dilahirkan pada tahun 1910.[1] Beliau menghadiri Kolej Mayo di Ajmer di Rajputana, India, dari 1922–1927 di mana beliau menguasai bahasa Inggeris dan Urdu. Sekembalinya ke Muscat pada Mei 1927, dicadangkan beliau menghadiri Beirut untuk melanjutkan pelajaran. Ayahnya, Sultan Taimur bin Feisal, khuatir dengan menghantarnya ke Beirut, baginda akan terpengaruh dengan agama Kristian.[2]
Bapa Said sangat menentangnya mempelajari cara dunia Barat dan berbahasa Inggeris. Semasa Said masih kecil, bapanya mendapati Sa'id dan abangnya Nadir memiliki buku asas bahasa Inggeris, dan dia mengarahkan semua buku mereka dibakar. Daripada menghantar Said ke Beirut, bapanya menghantarnya ke Baghdad untuk belajar kesusasteraan dan sejarah Arab selama setahun.[2]
Kerjaya politik awal
Selepas menamatkan pengajiannya selama setahun di Baghdad, Said menyertai kerajaan Oman sekembalinya ke tanah air. Beliau menjadi presiden Majlis Menteri pada Ogos 1929. Ketidakupayaan Sultan Taimur untuk mentadbir hal ehwal negeri Oman mencipta peluang untuk pemimpin baharu. British sangat menyayangi Said dan pada bulan Februari 1932, pada usia 21 tahun, Said menjadi Sultan yang baru ditabalkan.[3] Sultan Said mewarisi sebuah negara yang banyak berhutang kepada Britain dan British India. Untuk melepaskan diri dari Britain dan mengekalkan autonomi, negaranya perlu mendapatkan semula kemerdekaan ekonomi. Oleh itu, mulai tahun 1933, beliau mengawal belanjawan negeri sehingga digulingkan pada tahun 1970.[3]
Perkahwinan dan anak
Pada tahun 1933, Said berkahwin dengan isteri pertamanya, Fatima binti Ali Al Mashani, dan kemudiannya bercerai.[4][5]
- Sayyida Umaima bint Said bin Taimur Al Said
Pada tahun 1936, Said berkahwin dengan isteri keduanya, Mazoon binti Ahmad Al Mashani, yang merupakan sepupu kepada isteri pertamanya..[4]
- Sultan Qaboos bin Said bin Taimur Al Said (lahir 18 November 1940)
Dia juga mempunyai seorang anak perempuan daripada seorang gundik hamba.[4]
- Sayyida Khadija bint Said bin Taimur Al Said
Pemerintahan
Kesertaan
Pada kenaikan pangkatnya, dia mewarisi sisa-sisa Empayar Oman, yang termasuk wilayah jiran Oman dan Dhofar, serta sisa-sisa terakhir empayar luar negara, termasuk Gwadar di Laut Arab. Namun begitu, negaranya yang kaya dengan petroleum juga telah lama menjalin hubungan dengan United Kingdom, berdasarkan Perjanjian Persahabatan 1798, dan telah menjadi negeri naungan British sejak 1891. Beliau juga mewarisi pentadbiran yang berhutang.
Hal Ehwal Luar Negeri
Sebaik menjadi Sultan, Said mengekalkan hubungan mesra dengan Amerika Syarikat. Pada tahun 1938, Presiden Franklin Delano Roosevelt menjemput Said dan bapanya melawat Amerika Syarikat. Said mendarat di San Francisco dan memulakan lawatan dari California ke Washington, D.C. Semasa lawatannya ke Rumah Putih, Roosevelt menghadiahkannya dua buah buku yang telah ditulisnya. Said melawat Ibu Pejabat FBI, dan meletakkan kalungan bunga di atas makam George Washington, di Mount Vernon.[2]
Semasa Perang Dunia II, Sultan sedia bekerjasama dengan British; beberapa medan pendaratan Tentera Udara Diraja telah dibina antara Salalah di Dhofar dan Mascat. Ini membolehkan saluran bekalan kekal terbuka antara Britain dan Sekutu.[2]
Kepimpinan
Kekayaan minyak akan membolehkan Said memodenkan negaranya. Beliau mendapat pengiktirafan British terhadap kemerdekaannya pada tahun 1951. Namun begitu, beliau juga menghadapi tentangan dalaman yang serius, daripada Imam Ghalib bin Ali, seorang pemimpin agama Oman, yang mendakwa kuasa dalam kesultanan untuk dirinya sendiri. Pemberontakan Imam di Jebel Akhdar telah ditindas pada tahun 1955, dengan bantuan British, tetapi ini seterusnya menimbulkan permusuhan Said Arab Saudi, yang menyokong Imam, dan Mesir, yang menganggap penglibatan British dalam menyekat pemberontakan itu sebagai tidak kondusif untuk tujuan itu. nasionalisme Arab. Pada tahun 1957, kedua-dua negara ini menyokong pemberontakan baru oleh Imam, yang juga telah ditindas pada tahun 1959.
Pada tahun 1958 Said menjual Gwadar kepada Pakistan dengan harga $1 juta, manakala pada tahun 1967 Britain mengembalikan Kepulauan Khuriya Muriya.
Said semakin menyendiri daripada rakyat dan negaranya. Pada tahun 1965, selepas membuat konsesi untuk mengeksport minyak dengan Iraq, Iran dan Britain, beliau tidak berbuat banyak untuk memperbaiki kehidupan rakyatnya. Faedah perjanjian ini tidak akan membuahkan hasil sehingga dia digulingkan pada tahun 1970 dalam rampasan kuasa istana.
Pada tahun 1965, wilayah Dhofar memberontak, kali ini dengan sokongan Republik Rakyat China dan beberapa negara Arab nasionalis, diikuti dengan percubaan pembunuhan pada tahun 1966. Ia mempunyai kesan yang ketara kepada Said, menyebabkan dia menjadi lebih tidak menentu dalam mentadbir negara. Dilarang merokok di khalayak ramai, bermain bola sepak, memakai cermin mata hitam atau bercakap dengan sesiapa sahaja selama lebih daripada 15 minit.[6] Tiada siapa yang selamat daripada paranoia sultan, malah anaknya sendiri, Qaboos, yang ditahan di bawah tahanan rumah maya di Istana Al Hosn di Salalah.
Sebelum dia digulingkan pada tahun 1970, kerana dasar mundurnya, Oman mempunyai kadar kematian bawah 5 sekitar 25%.[7] Trakoma, penyakit kelamin dan kekurangan zat makanan berleluasa. Terdapat hanya tiga sekolah, kadar celik huruf ialah 5%, dan terdapat hanya 10 kilometer (6 bt) jalan berturap.[8]
Pemendapan
Qaboos kembali dari pengajian pendidikannya di United Kingdom di Akademi Tentera Diraja, dan setahun berkhidmat dalam infantri Tentera British pada tahun 1964, dan diletakkan di bawah tahanan rumah.[9] Said tidak bercakap dengan anaknya sepanjang 14 bulan terakhir sebelum rampasan kuasa, walaupun mereka tinggal di istana yang sama.
Pada 23 Julai 1970 di istana Sultan di Salalah, Qaboos melaksanakan rampasan kuasa yang berjaya terhadap bapanya dengan bantuan British dan bapa saudaranya, dan membuang bapanya ke United Kingdom. Said tinggal dua tahun terakhir di Hotel Dorchester di London.[10] Dia pada asalnya dikebumikan di Perkuburan Brookwood, Woking, Surrey, England. Jenazahnya kemudiannya dibuang dan dibawa pulang ke Oman, dan dia dikebumikan di tanah perkuburan diraja di Muscat.[11]
Penghormatan
- Yang Berhormat Knight Grand Commander of the Order of the Indian Empire (GCIE: 1 Januari 1945; Hon. KCIE: 30 Mac 1938)[12]
- Yang Berhormat Knight Grand Cross of the Order of St. Michael dan St. George (GCMG): 1965
Keturunan
Keturunan Said bin Taimur | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Gelaran pemerintah | ||
---|---|---|
Didahului oleh Taimur bin Feisal |
Sultan Oman 10 Februari 1932 – 23 Julai 1970 |
Diikuti oleh: Qaboos bin Said |
Rujukan
- ^ Michael Quentin Morton (2013). "Thesiger And The Oilmen: A Dilemma Of Oil Exploration In Southern Arabia, 1930–1955" (PDF). Oil Industry History. 14 (1): 1–14.[pautan mati]
- ^ a b c d Phillips, Wendell (1966). Unknown Oman. David McKay Company, Inc. New York. m/s. 19.
- ^ a b Rabi, Uzi (2011). The Emergence of States in a Tribal Society: Oman Under Said Bin Taymur, 1932-1970. Apollo Books. m/s. 48.
- ^ a b c Montgomery-Massingberd, Hugh, penyunting (1980). Burke's Royal Families of the World Volume II Africa & the Middle East. m/s. 107. ISBN 0850110297.
- ^ "Affairs of late ex-Sultan Said bin Taimur of Oman". Arabian Gulf Digital Archives. National Library and Archives of the UAE. 15 May 1973. m/s. 9.
- ^ Curtis, Mark (1998). The Great Deception: Anglo-American Power and World Order. London: Pluto Press. m/s. 21.
- ^ Hill A.G., Muyeed A.Z., al-Lawati J.A., (editors). The Mortality and Health Transitions in Oman: Patterns and Processes. WHO Regional Office for the Eastern Mediterranean and UNICEF, Oman. Muscat 2000.
- ^ Cleveland, Bunton, William L, Martin (2013). A History of the Modern Middle East. Boulder, CO: Westview Press. m/s. 409–410.
- ^ Jones, Ridout, Jeremy, Nicholas (2015). A History of Modern Oman. Cambridge University Press. m/s. 146.
- ^ Gold, frankincense and mirth in deepest Arabia | Travel | The Observer
- ^ Tony Jeapes: SAS Secret War. Operation Storm in the Middle East. Grennhill Books/Stakpole Books, London/Pennsylvania 2005, ISBN 1-85367-567-9, page 29.
- ^ The India Office and Burma Office List: 1947. HM Stationery Office. 1947. m/s. 96.
Sumber-sumber
- Harris M. Lentz III, Heads of States and Governments: A Worldwide Encyclopedia of Over 2,300 Leaders, 1945 through 1992. McFarland & Company, Inc., 1994, p. 604. ISBN 0-89950-926-6.
Pautan luar
Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Said bin Taimur |