Orang Cina di Johor - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Orang Cina Johor
Kawasan ramai penduduk
	Johor Bahru, Batu Pahat, Kulai, Kluang, Muar, Segamat, Ledang, Pontian
Bahasa
	Bahasa Hokkien (di daerah Johor Bahru, Batu Pahat, Muar, Segamat dan Kluang), Bahasa Hakka (di daerah Kulai, Kluang dan Segamat) Bahasa Kantonis (di daerah Mersing), Bahasa Teochew (di daerah Johor Bahru, Pontian, Batu Pahat dan Muar), Bahasa Hokchiu (di daerah Batu Pahat), Bahasa Hainan (di daerah Johor Bahru), Bahasa Mandarin sebagai dialek perantaraan, Bahasa Malaysia, dan Bahasa Inggeris
Agama
	Buddha, Taoisme, Konfusianisme, Kristian serta minoriti mualaf Islam
Kumpulan etnik berkaitan
	Peranakan

Johor merupakan antara negeri yang maju dimana terdiri daripada pelbagai jenis kaum. Sehubungan itu, Orang Cina Johor adalah salah satu suku Bangsa Johor adalah golongan minoriti besar dengan populasi pada tahun 2010 adalah seramai 1,208,652 orang, iaitu sebanyak 32.8% daripada jumlah keseluruhan penduduk negeri ini. Kebanyakan orang Cina di Johor menetap di bandar-bandar besar terutamanya Johor Bahru, iaitu di ibu negerinya dan juga di daerah-daerah lain.

Kawasan yang paling ketara populasi kaum Cina mengikut daerah

Johor Bahru - Pusat bandaraya, Iskandar Puteri, Skudai, Tebrau, Ulu Tiram dan Masai.
Batu Pahat - Pusat bandar, Yong Peng, Ayer Hitam dan Senggarang.
Kulai - Kulai, Senai dan Kelapa Sawit.
Kluang - Pusat bandar Kluang, Simpang Renggam dan Layang-Layang.
Segamat - Pusat bandar Segamat, Batu Anam, Jementah, Labis, Chaah dan Bekok.
Muar - Bandar Maharani, Parit Jawa dan Bakri.
Tangkak - Tangkak dan Bukit Gambir.
Pontian - Pontian Kechil dan Pekan Nanas.
Kota Tinggi - Sungai Rengit, Teluk Sengat dan Teluk Ramunia
Mersing - Pekan Mersing dan Jemaluang.

Kawasan kepadatan penduduk Cina

Antara kawasan yang padat dengan populasi kaum Cina di Johor adalah seperti Johor Bahru, Batu Pahat, Kulai, Kluang, Muar, Segamat, Tangkak dan Pontian. Berikut merupakan bancian kaum cina di Johor dari tahun 1931 sehingga tahun 2010:

Tahun	Jumlah penduduk	Melayu	Peratus	Cina	Peratus
1931^[2]	505,311		46.4%		41.4%
1947^[3]	738,251		43.8%		48.1%
2000	2,740,625		57.1%		35.4%
2010	3,348,283	1,811,139	58.9%	1,034,713	33.6%
2020	4,009,670	2,219,174	60.1%	1,208,652	32.8%

Sejarah

Kehadiran orang Cina ke Tanah Melayu sudah bermula pada awal abad ke-15 iaitu semasa zaman Kerajaan Melayu Melaka telah menjalinkan hubungan perdagangan dan persahabatan dengan negara China. Penghijrahan orang Cina ke Tanah Melayu khususnya di Negeri-negeri Selat semakin pesat pada awal abad ke-19, berikutan dengan perkembangan perdagangan di Pulau Pinang dan Singapura.

Pada tahun 1866, Temenggung Abu Bakar, anakanda Temenggung Ibrahim, dilantik menjadi Sultan Johor secara rasmi dan menamakan Bandar Tanjung Puteri sebagai Johor Bahru. Sultan Abu Bakar memperkenalkan sebuah perlembagaan dan menubuhkan sebuah sistem pentadbiran yang cekap dan berkesan. Dibawahnya, Johor menikmati pembangunan ekonomi yang cemerlang. Permintaan lada hitam dan gambir yang tinggi pada abad ke-19 menyebabkan pembukaan ladang-ladang baru dan kemasukan buruh Cina secara beramai-ramai. Sultan Abu Bakar kemudiannya dikenali sebagai "Bapa Johor Moden". Orang Cina dibawa masuk melalui Sistem Kangchu untuk bekerja sebagai buruh di ladang lada hitam dan gambir.

Kebanyakan imigran Cina yang tiba di Tanah Melayu berasal dari Selatan China iaitu dari wilayah Kwangtung, Kwangsi, Hainan dan Fukien. Mereka terdiri daripada suku Hakka, Kantonis, Teochew, Hailam dan Hokkien. Sebelum Perang Dunia Kedua pada tahun 1941, orang Cina hanya menjadikan Tanah Melayu sebagai petempatan sementara untuk mencari kekayaan dan mereka pasti akan kembali ke negara asal. Namum, selepas Perang Dunia Kedua tamat keinginan orang Cina mulai berubah dan mereka mula ingin menetap di Tanah Melayu.

Cara kemasukan orang Cina

Sistem tiket kredit

Melalui sistem tiket kredit, kedatangan orang Cina dibiayai secara hutang oleh seorang ejen. Mereka akan bekerja dengan ejen tersebut dalam tempoh masa tertentu sehingga hutang mereka selesai. Selepas tempoh tersebut, mereka akan dibebaskan untuk memilih untuk mencari pekerjaan lain dengan majikan lain atau terus kekal dengan majikan asal. Buruh Cina ini dikenali sebagai “Singkheh”.

Sistem Kangchu

Melalui Sistem Kangchu, orang Cina digalakkan berpindah dari Singapura dan menetap di Johor serta membuka ladang lada hitam dan gambir di bawah pengawasan seorang Kangchu iaitu ketua puak-puak orang Cina. Setiap Kangchu dipertanggungjawabkan mengawal, membayar sewa bagi kawasan yang dibuka serta menyelesaikan segala masalah yang dihadapi oleh buruh Cina di bawah pengelolaannya. Pada tahun 1860-an, seramai 15,000 orang Cina telah dibawa masuk ke Johor melalui sistem Kangchu ini.

Cara Persendirian

Orang Cina berhijrah ke Tanah Melayu bagi mengatasi kesempitan hidup di China melalui bantuan rakan, ahli keluarga ataupun dengan perbelanjaan sendiri.^[4] ^[5]

Populasi mengikut daerah

Daerah	Populasi cina
Johor Bahru	473,584
Batu Pahat	124,009
Kluang	89,805
Muar	88,657
Kulai	84,058
Segamat	60,678
Tangkak	45,445
Pontian	41,723
Kota Tinggi	19,536
Mersing	7,218

Pendidikan

Rujukan

^ Bancian 2020
^ http://www.sabrizain.org/malaya/library/construction2.pdf
^ http://www.sabrizain.org/malaya/library/construction2.pdf
^ "Migrasi Orang Cina ke Tanah Melayu". Diarkibkan daripada yang asal pada 2014-12-24. Dicapai pada 2014-11-07.
^ http://studentsrepo.um.edu.my/100/5/BAB2.pdf
^ Taburan Penduduk dan Ciri-ciri Asas Demografi Bancian tahun 2010

[1] Bancian 2020

[2] ttp://www.sabrizain.org/malaya/library/construction2.pdf

[3] ttp://www.sabrizain.org/malaya/library/construction2.pdf

[4] "Migrasi Orang Cina ke Tanah Melayu". Diarkibkan daripada yang asal pada 2014-12-24. Dicapai pada 2014-11-07.

[5] ttp://studentsrepo.um.edu.my/100/5/BAB2.pdf

[6] Taburan Penduduk dan Ciri-ciri Asas Demografi Bancian tahun 2010

[2]

[3]

[4]

[5]