Mesingan, Kadar tinggi, Kaliber 7.62-mm, M134 | |
---|---|
Jenis | Mesingan sederhana berputar |
Tempat asal | Amerika Syarikat |
Sejarah perkhidmatan | |
Dalam perkhidmatan | 1963–kini |
Digunakan oleh | Lihat Pengguna di bawah |
Perang | |
Sejarah pengeluaran | |
Pereka | General Electric |
Direka | 1960 |
Pengeluar |
|
Dihasilkan | 1962–kini |
Aneka | Lihat Rekabentuk dan versi di bawah |
Spesifikasi | |
Berat | 85 lb (39 kg), mod berat ringan 41 lb (19 kg). |
Panjang | 801.6 mm (31.56 in) |
Panjang laras | 558.8 mm (22.00 in) |
Kartrij | 7.62×51mm NATO |
Kaliber | 7.62 mm (0.308 in) |
Laras | 6 |
Aksi | breech putar dipacu elektrik |
Kadar tembakan | Variable, 2,000–6,000 rpm |
Halaju muncung | 2,800 ft/s (850 m/s) |
Jarak tembakan maksimum | 3,280 ka (1,000 m; 1,090 yd) |
Sistem suapan | Rantai pautan M13 atau suapan tanpa rantai; Bergantung pada pemasangan [500-5,000-butir pada setiap rantai] |
Penglihatan | Bergantung pada pemasangan; tiada pajera kekal |
Minigan M134 adalah sebuah mesingan enam laras berputar 7.62×51mm NATO dari Amerika Syarikat yang memiliki kadar tembakan yang tinggi (2,000 hingga 6,000 butir per minit).[2] Ia mempunyai pemasangan laras berputar seperti gaya Gatling dengan sumber kuasa luar, biasanya sebuah motor elektrik. "Mini" dalam namanya merujuk pada perbandingan saiz dalam rekabentuk kaliber yang lebih besar yang mana menggunakan satu rekabentuk laras putar, seperti M61 Vulcan 20 mm buatan General Electric, dan "gan" kerana mengguna amunasi raifal berbanding kelongsong meriam auto.
"Minigan" merujuk pada spesifik model senjata yang asalnya dikeluarkan oleh General Electric, tetapi istilah "minigan" menjadi popular bagi merujuk senjata berputar berkaliber raifal atau sumber kuasa luar. Istilah ini kadang kala juga digunakan untuk merujuk pada senjata yang mempunyai kadar tembakan dan konfigurasi yang sama, tidak tertakluk pada jenis sumber kuasa atau saiz kaliber.
Minigan digunakan dalam beberapa cabang angkatan tentera A.S.. Versi-versi dengan designasi seperti M134 dan XM196 digunakan oleh Tentera Darat Amerika Syarikat, GAU-2/A dan GAU-17/A pula digunakan oleh Tentera Udara Amerika Syarikat dan Tentera Laut Amerika Syarikat.
Pengguna
- Afghanistan
- Argentina
- Australia
- Austria[3]
- Brazil
- Kanada
- Chile
- Colombia
- Croatia
- Republik Czech
- Mesir
- Perancis
- Finland[4]
- Georgia[5]
- Jerman[6]
- India
- Indonesia
- Iraq
- Iran
- Israel
- Itali
- Jordan
- Malaysia
- Mexico[7]
- Maghribi
- Belanda
- Norway
- Pakistan
- Paraguay
- Peru[8]
- Filipina
- Poland[9]
- Korea Selatan
- Arab Saudi
- Serbia
- Sierra Leone
- Sepanyol
- Sweden
- Thailand
- Turki
- United Kingdom
- Amerika Syarikat
Lihat juga
- Senjata api laras berbilang
- Senarai senjata api laras berbilang
- GAU-19
- Glagolev-Shipunov-Gryazev GShG-7.62
- Meriam Komodo Armament Eli
- EX-17 Heligun
- Minigan Hua Qing
Rujukan
Nota
- ^ "M134 Minigun fun in Afghanistan". 30 March 2014. Diarkibkan daripada yang asal pada 4 November 2015. Dicapai pada 28 May 2017 – melalui YouTube.
- ^ "Dillon Aero M134D Minigun Weapon System" (Press Video). Shooting Resources. Diarkibkan daripada yang asal pada November 13, 2021.
- ^ "RAL 7013 - Bell OH-58B Kiowa". doppeladler.com (dalam bahasa Jerman). Diarkibkan daripada yang asal pada 23 September 2015. Dicapai pada 30 September 2015.
- ^ Kammonen, Teemu (3 August 2012). "Puolustusvoimien uusi ase: M134D "Minigun"". Uusi Suomi (dalam bahasa Finland). Diarkibkan daripada yang asal pada 10 January 2015. Dicapai pada 30 September 2015.
- ^ "Armament of the Georgian Army". geo-army.ge. Diarkibkan daripada yang asal pada 9 March 2012. Dicapai pada 30 September 2015.
- ^ "Der kleine Giftzwerg kann auch anders". Luftwaffe (German Air Force) (dalam bahasa Jerman). 11 April 2018. Diarkibkan daripada yang asal pada 1 August 2018. Dicapai pada 1 August 2018.
- ^ "En Enero el Ejercito Mexicano recibira 400 full Kits M-134 minigun para Hummvees y Cheyenne" (dalam bahasa Sepanyol). Todopormexico.foroactivo.com.mx. Disember 21, 2010. Diarkibkan daripada yang asal pada Ogos 16, 2011. Dicapai pada Januari 20, 2012.
- ^ "Perú inspecciona las ametralladoras M-134D adquiridas a Dillon Aero". Infodefensa.com (dalam bahasa Sepanyol). 25 April 2014. Diarkibkan daripada yang asal pada 1 October 2015. Dicapai pada 30 September 2015.
- ^ "Miniguny w końcu kupione". Altair Agencja Lotnicza (dalam bahasa Poland). 11 January 2013. Diarkibkan daripada yang asal pada 4 March 2016. Dicapai pada 30 September 2015.
Sumber
- Ballad, Jack S. Development and Employment of Fixed-Wing Gunships, 1962–1972. Washington, D.C.: Office of Air Force History, United States Air Force, 1982.
- Davis, Larry. Gunships: A Pictorial History of Spooky. TX: Squadron/Signal Publications, 1982. ISBN 0-89747-123-7.
- Gervasi, Tom. Arsenal of Democracy III: America's War Machine, the Pursuit of Global Dominance. New York: Grove Press, Inc, 1984. ISBN 0-394-54102-2.
- Gunston, Bill. The Illustrated Encyclopedia of Aircraft Armament. New York: Orion Books, 1988. ISBN 0-517-56607-9.
- Jane's Weapon Systems, 1986–1987. Ronald T Pretty, Ed. London: Jane's Publishing Company, Ltd, 1986. ISBN 0-7106-0832-2.
- United States. Headquarters, Department of the Army. FM 1–40 Attack Helicopter Gunnery. Washington, D.C.: Headquarters, Department of the Army, 1969.
Pautan luar
Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan: Minigan. |
- M134 Minigun: The Modern Gatling Gun Forgotten Weapons
- M134 page on Dillon Aero site
- M134 page on Garwood Industries site
- M134 page on Profense site
- Minigun page on DeGroat Tactical Armaments site
- U.S. Army TACOM Qualifications Report
- M134 Minigun at Modern Firearms
- Exploded diagrams and specifications
- GAU-17 info at NavWeaps.com
- Specs on a variety of minigun models
- 1985 Patent on a Handheld Minigun Design
- Video showing a CG animation of the firing process of a minigun
- Helicopter mounted applications video on Military.com