Kuasa tawar-menawar ialah konsep yang berkaitan dengan keupayaan relatif pihak-pihak dalam sesuatu keadaan untuk mempengaruhi satu sama lain. Jika kedua-dua pihak mempunyai kedudukan yang sama dalam sesuatu perundingan, maka mereka akan mempunyai kuasa tawar-menawar yang sama, misalnya dalam pasaran persaingan sempurna atau antara monopoli dan monopsoni yang setanding.
Terdapat sebilangan bidang yang konsep kuasa tawar-menawar terbukti sangat penting kepada analisis yang menyeluruh, misalnya:
- teori permainan;
- ekonomi buruh;
- perundingan kolektif
- perundingan diplomatik;
- penyelesaian litigasi;
- harga insurans;
dan apa-apa jua perundingan secara umum.
Kuasa tawar-menawar seringnya diungkapkan sebagai nibah keupayaan sesuatu pihak untuk mempengaruhi pihak yang lain terhadap kos tidak mencapai persetujuan untuk pihak tersebut.
BPA(Kuasa Tawar-Menawar A) = (Faedah dan Kos yang boleh dikenakan pada B)/(Kos yang dikenakan pada A jika B tidak bersetuju)
BPB(Kuasa Tawar-Menawar B) = (Faedah dan Kos yang boleh dikenakan pada A)/(Kos yang dikenakan pada B jika A tidak bersetuju)
Jika BPA adalah lebih besar daripada BPB, maka A mempunyai kuasa tawar-menawar yang lebih besar daripada B, dan hasil persetujuan cenderung akan menguntungkan A, dan sebaliknya jika keadaan tersebut disongsangkan.
Perumusan ini dan versi-versi lebih kompleks yang mempunyai pemboleh ubah yang ditetapkan dengan lebih persis, telah digunakan untuk memerikan kelakuan peserta dalam sesuatu perundingan dan menentukan adakah kelakuan mereka akan jatuh pada pilihan-pilihan yang dapat disetujui oleh semua pihak. Dalam keadaan yang kelihatan terdapat kesamaan juga, terdapat faktor-faktor juga yang terangkum dalam model kuasa tawar-menawar yang lebih kompleks.