Iwakura Tomomi | |
|---|---|
岩倉 具視 | |
.jpg) | |
| Kelahiran | 26 Oktober 1825 Kyoto, Jepun |
| Meninggal dunia | 20 Julai 1883 (umur 57) Tokyo, Jepun |
| Pekerjaan | Ahli politik
|
| Terkenal kerana | Pelopor[a] Pemulihan Meiji Memimpin Misi Iwakura |
Iwakura Tomomi (岩倉 具視, 26 Oktober 1825 – 20 Julai 1883) ialah seorang negarawan Jepun semasa zaman Bakumatsu dan Meiji.[1] Beliau merupakan salah seorang tokoh utama dalam Pemulihan Meiji, yang menyaksikan kejatuhan keshogunan Tokugawa, pemulihan sistem beraja Jepun, serta penghapusan feudalisme, sistem domain, dan kelas samurai.
Dilahirkan dalam keluarga bangsawan kecil, beliau telah diangkat sebagai anak angkat oleh bangsawan istana terkemuka, Tomoyasu Iwakura (岩倉 具康), pada tahun 1838.[2] Pada tahun 1854, beliau menjadi Pegawai Kamar Diraja.[3] Dengan niat untuk merapatkan jurang antara keshogunan dan istana diraja, Iwakura secara terbuka menyokong perkahwinan antara Tokugawa Iemochi dan adik perempuan Maharaja Komei, Puteri Kazunomiya. Tindakan ini menyebabkan beliau diejek sebagai penyokong keshogunan dan pada tahun 1862, beliau telah dibuang negeri.[2] Iwakura kembali ke istana pada tahun 1867.[2] Beliau menjadi penghubung antara istana dan gerakan anti-Tokugawa serta memainkan peranan penting dalam kerajaan Meiji yang baharu. Beliau berjaya menentang dasar agresif terhadap Korea semasa krisis tahun 1873, dan hampir dibunuh oleh musuh-musuhnya.
Dari tahun 1871 hingga 1873, beliau mengetuai Misi Iwakura yang terdiri daripada 50 orang selama 18 bulan ke Eropah dan Amerika Syarikat, bagi mengkaji institusi moden, teknologi, dan diplomasi. Misi ini menggalakkan banyak pembaharuan penting yang dengan cepat memodenkan Jepun. Beliau mempromosikan sistem empayar yang kuat berasaskan model Barat, dan memainkan peranan utama dalam penubuhan institusi kewangan negara.
Wang kertas 500 yen yang telah dihentikan edaran, yang dikeluarkan oleh Bank Jepun, memaparkan potret beliau. Wang kertas tersebut pertama kali dikeluarkan pada tahun 1951 dan berada dalam edaran sehingga tahun 1994.[4]
Kehidupan awal
Iwakura dilahirkan di Kyoto[5] sebagai anak kedua kepada seorang pegawai istana dan bangsawan berpangkat rendah, Horikawa Yasuchika. Melalui ibunya, beliau merupakan sepupu kepada Maharaja Ninkō[6] dan berketurunan Maharaja Murakami abad ke-10.[7] Nama kecilnya ialah Kanemaru, namun sering dipanggil Iwakichi.[8] Sejak kecil, beliau dididik dalam ajaran Konfusianisme, dan pada tahun 1836 telah diangkat sebagai anak angkat oleh Iwakura Tomoyasu, lalu mengambil nama keluarga Iwakura. Pada tahun 1838, namanya ditukar kepada Tomomi.
Keluarga Iwakura merupakan keluarga bangsawan yang relatif baharu dan berpangkat rendah, serta menghadapi kesulitan kewangan.[8] Pada usia 14 tahun, Iwakura menjalani upacara kedewasaan dan mula terlibat dalam politik.[9] Beliau menerima latihan daripada Takatsukasa Masamichi dan menulis cadangan pembaharuan untuk istana diraja, termasuk penggunaan dana simpanan untuk memajukan Gakushūin serta kenaikan pangkat berdasarkan kebolehan. Pada tahun 1854, beliau dilantik sebagai pegawai kamar diraja kepada Maharaja Kōmei.
Bangsawan istana
Seperti kebanyakan bangsawan istana di Kyoto, Iwakura menentang rancangan keshogunan Tokugawa untuk menamatkan dasar pengasingan Jepun dan membuka negara kepada kuasa asing. Pada tahun 1858, beliau termasuk antara 88 bangsawan istana yang menentang Perjanjian Persahabatan dan Perdagangan dengan Amerika Syarikat, dan cuba menghalang rundingan antara istana diraja dan keshogunan. Peristiwa ini dikenali sebagai Demonstrasi 88 Pegawai Istana.[9] Iwakura berhujah bahawa Jepun perlu memahami keadaan dan adat negara asing sebelum menandatangani sebarang perjanjian.
Namun demikian, Ii Naosuke yang memegang kuasa sebagai Tairō menandatangani perjanjian tersebut tanpa perkenan Maharaja Kōmei, sekali gus merenggangkan hubungan antara istana dan keshogunan.[10][9] Ii dibunuh pada tahun 1860, dan setelah itu, pihak keshogunan berusaha berdamai dengan istana melalui gerakan Kōbu gattai, termasuk cadangan perkahwinan antara Shōgun Tokugawa Iemochi dan Puteri Kazunomiya, adik Maharaja Kōmei.[10]
Walaupun maharaja pada awalnya menentang perkahwinan tersebut, Iwakura menasihatkan agar ia diterima dengan syarat keshogunan membatalkan perjanjian dengan kuasa asing, bagi menegaskan kuasa diplomatik istana. Perkahwinan itu akhirnya diluluskan, dan Iwakura turut mengiringi puteri ke Edo serta menyampaikan surat teguran maharaja kepada pihak keshogunan mengenai isu ancaman asing.[10]
Dalam rundingan lanjut, Iwakura berusaha mengusir pengaruh asing dan membatalkan hukuman terhadap bangsawan yang ditindas sebelum ini. Walaupun tidak semua tuntutannya dipenuhi, beliau berjaya memperoleh kerjasama keshogunan dalam beberapa perkara dan menerima ganjaran daripada istana.[10]
Bagaimanapun, golongan radikal sonnō jōi menganggap Iwakura sebagai penyokong keshogunan dan menekan istana untuk menyingkirkannya. Walaupun Maharaja Kōmei mempertahankan beliau, ancaman terhadap keselamatannya memaksa Iwakura meletakkan jawatan dan bersembunyi.[2]
Kehidupan dalam buangan
Pembuangan negeri Iwakura berlangsung dari tahun 1862 hingga 1867.[2] Sepanjang tempoh ini, beliau berpindah antara beberapa kuil di Kyoto sebelum menetap di sebuah rumah terbiar di Kampung Iwakura, utara Kyoto. Semasa dalam buangan, Iwakura aktif menulis pandangan politik dan menghantarkannya kepada istana diraja serta sekutunya, khususnya dari Domain Satsuma.[9] Dalam tulisannya seperti Sōrimeichū, beliau menekankan kepentingan perpaduan negara bagi menghadapi ancaman luar dan melihat Satsuma sebagai kuasa yang berupaya memimpin perubahan.
Walau bagaimanapun, tindak balas daripada pihak istana dan Satsuma adalah berhati-hati, dan pengaruh politiknya terhad kerana status pembuangannya. Pada tahun 1866, selepas kematian Shōgun Iemochi, Iwakura cuba mengembalikan inisiatif politik kepada istana tetapi gagal. Selepas kemangkatan Maharaja Kōmei pada tahun 1867, beliau pernah dituduh secara palsu merancang pembunuhan maharaja, namun tuduhan itu akhirnya dibersihkan.[8]
Pada Oktober 1867, Shōgun Tokugawa Yoshinobu menyerahkan kuasa kepada istana diraja. Iwakura memainkan peranan penting dalam perdebatan mengenai nasib Yoshinobu. Dengan bersama sekutunya seperti Ōkubo Toshimichi, mereka berjaya meyakinkan pihak yang menentang tindakan terhadap bekas shōgun itu. Pada Januari 1868, Iwakura bersama Ōkubo Toshimichi dan Saigō Takamori, merancang pengambilalihan Istana Diraja Kyoto oleh pasukan Satsuma dan Chōshū, sekali gus mencetuskan Pemulihan Meiji. Beliau juga mengarahkan penggunaan panji diraja, yang membantu memastikan peralihan kuasa berlaku dengan pertumpahan darah yang sedikit.
Birokrat Meiji
Selepas penubuhan kerajaan Meiji, Iwakura memainkan peranan penting kerana pengaruh dan kepercayaan yang dimilikinya dengan Maharaja Meiji. Beliau mencadangkan sistem pemerintahan di bawah kawalan terus maharaja, terlibat dalam penggubalan Sumpah Piagam Lima 1868, penghapusan sistem domain (han), dan penubuhan Dajō-kan. Beliau juga merancang pemindahan maharaja dari Kyoto ke Tokyo bagi mewujudkan persekitaran politik baru, walaupun beberapa bangsawan istana menentangnya.
Pada tahun 1871, sebagai Menteri Kanan, Iwakura mengetuai Misi Iwakura, lawatan hampir dua tahun ke Amerika Syarikat dan Eropah untuk meninjau sistem moden, mengkaji undang-undang antarabangsa, dan memodenkan Jepun. Beliau kagum dengan kemajuan ekonomi Barat, minat pada kereta api, dan memahami kepentingan isu agama serta risiko Pembaratan yang terlalu cepat.[9] Perjalanan itu dirancang selama 10 bulan, tetapi akhirnya berlangsung hampir dua tahun.
Selepas kembali pada 1873, Iwakura berjaya menghalang pengiriman Saigō Takamori ke Korea untuk mengelak perang luar (Seikanron), dengan menumpukan kepada pengukuhan institusi maharaja melalui perlembagaan bertulis dan demokrasi berparlimen terhad. Keputusan ini menimbulkan kemarahan sesetengah pihak, termasuk serangan fizikal terhadap beliau dalam Peristiwa Kuichigai.[8]
Iwakura turut terlibat dalam usaha penggubalan perlembagaan; beliau memilih Itō Hirobumi dan model Jerman sebagai asas, sambil mengekalkan nilai tradisi Jepun dan sistem maharaja.[8] Beliau menubuhkan stesen penyelidikan untuk upacara istana dan sejarah nasional, termasuk terjemahan sejarah Jepun ke bahasa Inggeris.[9]
Selain itu, pada 1881, Iwakura menubuhkan persatuan untuk pemulihan Kyoto selepas pemindahan ibu kota ke Tokyo.[3] Dalam kertas kerjanya 1883, beliau mencadangkan pemuliharaan istana Kyoto, menjadikan Kyoto sebagai ibu kota purba, serta menghidupkan kembali festival Kamo Kyoto dan upacara pertabalan maharaja di sana.[11]
Kematian dan legasi
.jpg)
Iwakura tidak sempat menyaksikan kepulangan Ito Hirobumi ke Jepun atau penggubalan Perlembagaan Empayar Jepun. Pada 12 Jun 1883, beliau mengalami kesakitan dada yang teruk dan tidak mampu makan kerana kanser esofagus yang menyempitkan saluran pemakanan. Maharaja Meiji menghantar doktor peribadinya, Erwin Bälz untuk memeriksa dan merawatnya.[12]
Dalam perjalanan dari Kyoto ke Tokyo, Iwakura meminta agar doktor mengekalkannya hidup cukup lama untuk berjumpa dengan Ito Hirobumi dan menyampaikan hasratnya mengenai perlembagaan. Bagaimanapun, keadaan beliau semakin teruk dan tidak mampu makan. Maharaja Meiji sendiri mengunjungi Iwakura pada 19 Julai dan terharu melihat keadaannya.[8]
Iwakura meninggal dunia pada 20 Julai 1883 pada usia 57 tahun. Beliau menyerahkan wasiat dan hasratnya kepada negarawan Inoue Kowashi.[8][12] Iwakura menerima upacara pengebumian negara, yang pertama kali dianjurkan oleh kerajaan empayar,[8] dan dikebumikan di Asamadai, Minami-Shinagawa.[9]
Beliau juga menulis sebuah puisi yang dimasukkan dalam Aikoku Hyakunin Isshu 1942, menggambarkan semangat Gunung Mikasa menghadapi kedatangan kapal Amerika.
Kehidupan peribadi
Iwakura Tomomi mempunyai ketinggian sekitar 160 cm. Beliau gemar minum sake Jepun, kira-kira 90 ml tiga kali sehari, tetapi akibat masalah kesihatan dan sekatan makanan, beliau hanya minum waini Barat. Selepas bersara, beliau tidak bersenam dan makan sangat sedikit sehingga dibandingkan seperti burung. Iwakura sangat memilih makanan; beliau menyukai ikan, daging, sayur-sayuran, serta masakan Kyoto, termasuk hidangan kura-kura, dan tidak terlalu gemar daging lembu atau ayam.[13]
Beliau juga seorang penyokong setia teater Noh. Pada 1876, Iwakura menganjurkan persembahan tenran-no pertama era Meiji di kediaman peribadinya. Menantu perempuannya, Iwakura Chisako, merupakan antara wanita amatur pertama yang mempelajari Noh ketika seni ini popular di Tokyo pada penghujung abad ke-19.[14]
Iwakura berkahwin dengan Mineko, yang meninggal pada 24 Oktober 1874, kemudian beliau berkahwin semula dengan Makiko Noguchi. Beliau merupakan nenek moyang kepada pelakon Ken Uehara, penyanyi Yūzō Kayama, dan pelakon Emi Ikehata.[13]
Catatan
- ^ Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Iwakura Tomomi" in [ Japan Encyclopedia, p. 408], m/s. 408, di Buku Google.
- ^ a b c d e "The Former Retreat of Tomomi Iwakura" (dalam bahasa Inggeris). 2023-08-12. Dicapai pada 2025-11-18.
- ^ a b "The Former Retreat of Tomomi Iwakura" (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2025-11-18.
- ^ "Basic information on Banknotes". www.npb.go.jp (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2025-11-18.
- ^ Chisholm, Hugh, penyunting (1911). . Encyclopædia Britannica (dalam bahasa Inggeris). 15 (ed. ke-11). Cambridge University Press. m/s. 101.
- ^ "Iwakura genealogy". Reichsarchiv (dalam bahasa Jepun). 6 May 2010. Dicapai pada 11 September 2017.
- ^ Chisholm, Hugh, penyunting (1911). . Encyclopædia Britannica (dalam bahasa Inggeris). 15 (ed. ke-11). Cambridge University Press. m/s. 101.
- ^ a b c d e f g h Sasaki, Suguru (2006). Iwakura Tomomi [岩倉具視]. Tokyo: Yoshikawa Hirohumi kan.
- ^ a b c d e f g Sakamoto, Kazuto (2018). Iwakura Tomomi[岩倉具視：幕末維新期の調停者]. Tokyo: Yamagawa shuppansha.
- ^ a b c d Lee, Edwin B. “The Kazunomiya Marriage. Alliance Between the Court and the Bakufu.” Monumenta Nipponica, vol. 22, no. 3/4, 1967, pp. 290–304. JSTOR, https://doi.org/10.2307/2383071. Accessed 18 Nov. 2025.
- ^ Takagi, Hiroshi. “The Buddhist Faith of the Japanese Imperial Family after the Meiji Restoration.” Japan Review, no. 25, 2013, pp. 21–32. JSTOR, http://www.jstor.org/stable/41959184. Accessed 18 Nov. 2025.
- ^ a b Shizu, SAKAI, and Marie Speed. “Cancer Patients in the Meiji Period.” Tales of Plague and Pestilence: A History of Disease in Japan, Japan Publishing Industry Foundation for Culture, 2025, pp. 170–74. JSTOR, https://doi.org/10.2307/jj.23996202.24. Accessed 19 Nov. 2025.
- ^ a b Tokutomi, Sohō (1932). Iwakura Tomomi kō[岩倉具視公]. Tokyo: Minyū sha. m/s. 279–293.
- ^ Geilhorn, Barbara. “From Private ‘Zashiki’ to the Public Stage: Female Spaces in Early Twentieth-Century ‘Nō.’” Asian Theatre Journal, vol. 32, no. 2, 2015, pp. 440–63. JSTOR, http://www.jstor.org/stable/24737040. Accessed 19 Nov. 2025.
Pautan luar
 |
Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Iwakura Tomomi |
- National Diet bio & portrait
- Meiji Dignitaries is a portrait of Tomomi and others from 1877
| Umum | |
|---|---|
| Perpustakaan negara | |
| Pangkalan data saintifik | |
| Lain-lain | |
