Dalam matematik, hipotesis Riemann merupakan tekaan ahli matematik Bernhard Riemann bahawa semua sifar bagi fungsi zeta Riemann yang bukan disifatkan remeh mempunyai 1/2 sebagai bahagian nyata. Yakni, bagi persamaan
penyelesaian dianggap remeh manakala penyelesaian lain mempunyai . Keputusan hipotesis Riemann adalah berkaitan dengan taburan nombor perdana.
Riemann menemui permukaan geometri yang konturnya mampu menjelaskan bagaimana nombor perdana beredar. Untuk menyusun permukaan di mana puncak dan lembah (nombor kritikal) dalam grafik tiga dimensi berhubungan dengan pelbagai fungsi Zeta tersebut.