Tidak ada referer, pengunjung mungkin datang langsung atau referer diblokir.ls. Hibrid anjing–dingo - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas
Lifestyle Khazanah Profil Baru Dram Lists Ensiklopedia
Technopedia Center
PMB University Brochure
Faculty of Engineering and Computer Science
S1 Informatics S1 Information Systems S1 Information Technology S1 Computer Engineering S1 Electrical Engineering S1 Civil Engineering

faculty of Economics and Business
S1 Management S1 Accountancy

Faculty of Letters and Educational Sciences
S1 English literature S1 English language education S1 Mathematics education S1 Sports Education
teknopedia

teknopedia

teknopedia

teknopedia

teknopedia

teknopedia
teknopedia
teknopedia
teknopedia
teknopedia
teknopedia
  2. Ensiklopedia Bebas
  3. Hibrid anjing–dingo - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas
Hibrid anjing–dingo - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas
Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Hibrid anjing–dingo ialah silangan antara dingo dengan anjing bela jinak. Populasi semasa anjing bela jinak bebas merantau di Australia barang kali adalah lebih tinggi berbanding dengan yang pada masa lalu. Walau bagaimanapun, perkadaran bagi dingo yang kononnya "tulen"[a] (anjing dengan keleluhuran dingo eksklusif) telah menurun sejak beberapa dekad terkini kerana penghibridan dan dianggap semakin menurun.

Oleh sebab pembiakbakaan menyaling berterusan bagi dingo dan anjing bela jinak dan hibrid terhasil, terdapat kepelbagaian lebih meluas bagi warna dan rupa bentuk tubuh kini dalam kalangan populasi anjing liar Australia berbanding dengan yang pada masa sebelum pengenalan anjing bela jinak oleh manusia. Takat penuh bagi kesan-kesan daripada proses ini buat masa ini tidak diketahui dan kemungkinan bakal masalah, serta keinginan untuk memelihara dingo "tulen", kerap membawa kepada penolakan keras terhadap pembiakbakaan menyaling.[1]

Pada tahun 2019, sebuah kajian tentang 402 ekor dingo liar dan dingo kurungan yang menggunakan 195,000 titik merentasi genom dingo menunjukkan bahawa kajian-kajian terdahulu tentang penghibridan terlebih dianggarkan dan bahawa dingo tulen adalah lebih lazim daripada yang pada asalnya disangkakan.[2][3]

Pada tahun 2021, pengujian DNA ke atas lebih daripada 5,000 ekor kanin hidup liar dari serata Australia mendapati bahawa 31 ekor kanin merupakan anjing bela jinak jalang dan 27 ekor kanin merupakan hibrid generasi pertama. Pendapatan ini mencabar tanggapan bahawa dingo adalah hampir pupus dan telah digantikan oleh anjing bela jinak jalang.[4]

Punca

Dingo tiba di Australia bersama-sama dengan pelaut pada empat alaf lalu dan kembali ke alam liar di sana. Dingo telah terbukti telah wujud di benua itu selama sekurang-kurangnya 3,500 tahun, yang disahkan oleh pemeriksaan dan penemuan arkeologi serta pemeriksaan dan penemuan genetik. Di samping itu, terdapat syak wasangka bahawa kemudian tiada pengenalan ketara bagi anjing bela jinak lain sebelum ketibaan orang Eropah.[5]

Anjing bela jinak Eropah tiba di Australia pada abad ke-18, semasa penjajahan oleh Eropah. Sejak itu, sesetengah anjing itu bersebar ke alam liar (secara sengaja dan tidak sengaja) dan mengasaskan populasi jalang, terutamanya di tempat-tempat yang telah menyaksikan pengurangan parah bagi bilangan dingo akibat campur tangan manusia. Walaupun terdapat sedikit catatan tentang pelepasan sedemikian, kejadiannya disokong oleh laporan tentang anjing hidup bebas daripada baka spesifik yang dilihat atau ditangkap di kawasan terpencil. Penyebaran kegiatan pertanian dan ragut rumput pada abad ke-19 membawa kepada persebaran lanjut anjing bela jinak lain, kedua-dua anjing peliharaan dan anjing jalang. Pembiakbakaan menyaling dengan dingo asli barang kali telah menjadi-jadi sejak ketibaan anjing bela jinak pada tahun 1788.[1]

Bentuk

Dingo dan anjing bela jinak saling membiak sebebasnya dengan satu sama lain dan, oleh itu, istilah "anjing liar" kerap digunakan untuk memerihalkan semua dingo, hibrid dingo, dan anjing bela jinak jalang lain, kerana sempadan antara ketiga-tiganya adalah tidak jelas.[1]

Pembiakbakaan menyaling dingo dan anjing bela jinak tidak semestinya tidak disengajakan dan dingo telah digunakan untuk pembiakbakaan baka anjing tertentu. Percubaan pembiakbakaan ini bermula pada abad ke-19. Satu-satunya percubaan setakat ini yang dianggap berjaya ialah pembiakbakaan anjing lembu Australia. Ada kemungkinan bahawa kelpie Australia diturunkan daripada dingo juga; walau bagaimanapun, itu belum terbukti.

Kadang-kadang dakwaan dibuat bahawa pembiakbakaan menyaling dingo dan anjing bela jinak bersama-sama dengan kejayaan penternakan hibrid ialah fenomena jarang di alam liar kerana perbezaan yang dikatakan radikal dari segi tingkah laku dan biologi serta keperitan hutan belantara. Walau bagaimanapun, kes anjing yang datang dari isi rumah manusia tetapi berjaya mandiri secara berdikari (walaupun dengan perburuan aktif) dan berjaya mengasuh anak anjing telah terbukti dengan tekal.[6][7] Ahli behaviorisme Jerman, Eberhard Trumler (dianggap sebagai Nestor bagi kinologi di dunia berbahasa Jerman), percaya bahawa baka silang dingo dan anjing gembala mungkin mempunyai peluang baik untuk kemandirian di alam liar.[8] Di samping itu, Alfred Brehm sudah melaporkan pembiakbakaan menyaling dingo dan anjing bela jinak daripada kedua-dua jantina.[9] Malah terdapat laporan tentang anjing liar mirip dingo yang mengawan dengan anjing bela jinak betina terkekang.[1]

Gambar rajah tentang pembiakbakaan menyaling dingo dan anjing bela jinak lain (selepas Corbett 1995a)

Kadar pembiakbakaan menyaling meningkat apabila dingo datang ke pusat bandar, kerana prospek sumber makanan mudah capai. Walau bagaimanapun, oleh sebab interaksi antara dingo dengan anjing bela jinak jalang di pedalaman adalah sangat berbeza daripada yang di kawasan bandar, demikian juga kadar penghibridan. Terdapat pengetahuan bahawa anjing bela jinak tersesat di pedalaman berkali-kali. Walau bagaimanapun; terdapat andaian bahawa perbezaan tingkah laku antara dingo dengan anjing bela jinak adalah cukup besar untuk menyukarkan anjing ini untuk bersepadu ke dalam masyarakat dingo[penyelidikan asli?] dan berjaya membiak, terutamanya di kawasan terpencil. Persebaran lanjut hibrid mungkin mempercepat proses pembiakbakaan menyaling dengan mengurangkan perbezaan tingkah laku. Ini sebahagiannya dapat menjelaskan perkadaran lebih tinggi bagi hibrid dingo di Australia Tenggara.[1] Kemungkinan yang paling tinggi ialah bahawa tingkah laku kewilayahan pada kawanan dingo terasas, yang menjauhkan semua anjing asing (termasuk dingo) dan mencegah anjing tersebut daripada membiak, mengekang kadar pembiakbakaan menyaling.[10] Dingo yang dimiliki oleh manusia sebagai haiwan peliharaan berkemungkinan menggunakan rumah pemiliknya sebagai pangkalan untuk merayau, atau ditinggalkan apabila mencapai usia dewasa. Hasil daripada trend haiwan peliharaan ini ialah bahawa perhubungan antara dingo dengan anjing bela jinak semakin meningkat; kerana dingo peliharaan membesar tanpa mempelajari tingkah laku sosial yang mengekang pengawanan dan, oleh itu, pembiakbakaan silang. Banyak hibrid sedemikian ditolak oleh pemilik atau merayau ke pedalaman supaya dapat membiak dengan dingo "tulen". Di samping itu, terdapat pembuktian bahawa hibrid dapat muncul apabila dingo mengawan dengan anjing penjaga haiwan ternakan; pembiakbakaan menyaling malah dapat berlaku dengan anjing yang diperoleh oleh pemiliknya untuk secara khusus membunuh dingo.[11]

Buat masa ini tiada bukti bahawa langkah-langkah yang diketahui untuk kawalan dingo dan anjing liar lain dengan berkesan mampu memperlahankan proses pembiakbakaan menyaling. Kelihatannya kawalan-kawalan ini mempercepat proses pembiakbakaan menyaling kerana ini memecahkan struktur kawanan tradisional dan, oleh itu, menyebabkan sesetengah mekanisme kawalan populasi lenyap.[10]

Darjah pembiakbakaan menyaling

Sampel dingo yang telah dikumpulkan pada tahun 1960-an dan tahun 1970-an menunjukkan bahawa separuh daripada jumlah anjing liar di Tasmania selatan merupakan hibrid dingo; analisis-analisis dari awal tahun 1980-an menyokong trend peningkatan pembiakbakaan menyaling. Berdasarkan ciri tengkorak, para penyelidik mendapati bahawa perkadaran dingo "tulen" di tanah tinggi di Tenggara menurun daripada 49% pada tahun 1960-an kepada 17% pada tahun 1980-an.[12] Semasa pemeriksaan pada tahun 1985 di Australia Tenggara, hanya 55% daripada 407 ekor "dingo" yang dikaji bukan hibrid. 36% daripada jumlah anjing merupakan hibrid dingo dan selebihnya merupakan anjing liar daripada asal lain. Pada pertengahan tahun 1980-an, perkadaran dingo "tulen" dengan hibrid dingo di Australia Tengah dianggarkan (berdasarkan ciri tengkorak) merupakan 97.5% dan 2.4% masing-masing. Sebaliknya, di Australia Tenggara, anggaran merupakan 55.3% dan 33.92% masing-masing. Berdasarkan penemuan-penemuan ini, populasi-populasi bercampur dapat dijangkakan di kawasan yang mempunyai petempatan manusia dan anjing liar yang kekal dan selanjutnya bahawa hibrid dapat dijangkakan menjadi lebih jarang di kawasan terpencil. Corak warna pecah-pecah, merah dengan tompok-tompok putih, hitam, atau kebiru-biruan, warna hitam, perang, atau kebiru-biruan sepenuhnya, warna hitam-putih, dan corak piebald juga adalah lebih prevalen di kawasan kedua (34.8%) berbanding dengan yang di kawasan pertama (5.7%). Di Australia Tenggara, tiada perbezaan antara kawasan dekat dengan tanah ladang dan hutan berkenaan dengan kekerapan pewarnaan. Banyak pewarnaan ini juga hadir dalam uji kaji pembiakbakaan bagi dingo kemerah-merahan dengan anjing bela jinak lain berwarna pelbagai.[13] Secara keseluruhannya, kira-kira 50% daripada jumlah populasi di Australia Timur dan Selatan terdiri daripada hibrid pada tahun 1980-an.[1] Bergantung pada kawasan di Australia Tenggara, terdapat anggaran bahawa perkadaran dingo "tulen" ialah sesikit-sikitnya 22% dan sebanyak-banyaknya 65%.[14] 100 buah tengkorak anjing dari Muzium Queensland diukur dan dianalisis, untuk menentukan kekerapan dingo dalam populasi-populasi anjing di Queensland. Kekerapan tertinggi bagi dingo (95%) didapati sesama tengkorak dari Queensland Tengah dan kekerapan tertinggi bagi anjing bela jinak dan hibrid dingo (50%) didapati di Tenggara negeri itu. K'gari hanya mempunyai kekerapan rendah bagi hibrid (17%) yang kebanyakannya terbatas di bahagian selatan pulau itu.[15] Terdapat anggaran ketika itu bahawa perkadaran hibrid dingo dalam populasi seluruh benua ialah kira-kira 78%.[16] Pada permulaan alaf, hanya 74% daripada 180 buah tengkorak dari tujuh buah kawasan utama Australia dapat dikelaskan sebagai tengkorak dingo semasa pengukuran dan tiada satu pun populasi yang terdiri secara eksklusif daripada dingo.[17] Menurut Laurie Corbett, sesetengah populasi anjing liar yang diperiksa di New South Wales terdiri sepenuhnya daripada hibrid.[1]

Taburan dingo hibrid di Australia

Hibrid dingo dan anjing bela jinak lain dianggap wujud dalam semua populasi di seluruh dunia kini. Perkadarannya dianggap semakin meningkat dan populasi "tulen" sepenuhnya mungkin tidak lagi wujud.[18] Walau bagaimanapun, takat sebenar pembiakbakaan menyaling ini tidak diketahui. Proses ini mungkin telah mencapai takat sedemikian tinggi sehinggakan terdapat populasi besar yang terdiri sepenuhnya daripada hibrid. Kaedah tradisional untuk mengenal pasti dingo, hibrid dingo, dan anjing bela jinak lain (berdasarkan ciri tengkorak, pola pembiakbakaan, dan warna bulu) juga menunjukkan bahawa pembiakbakaan menyaling adalah meluas dan berlaku dalam semua populasi di Australia, terutamanya di Timur dan di Selatan benua itu. Berdasarkan ciri tengkorak, terdapat hanya segelintir dingo "tulen" yang tinggal di New South Wales dan bentuk "tulen" mungkin pupus secara tempatan di tanah tinggi di Tenggara.[12] Malah, di kawasan yang dahulunya dianggap selamat untuk dingo "tulen", seperti Taman Negara Kakadu atau bahagian-bahagian di Wilayah Utara, hibrid dingo kini muncul di zon-zon sempadan pedalaman dan petempatan. Sebagai tambahan, hibrid telah dikesan di Australia Utara dan di rantau terpencil.[18]

Menurut sesetengah sumber, populasi anjing di Australia Tenggara dan di sepanjang Pantai Timur kini merangkumi 90% daripada jumlah hibrid dingo, sumber lain menyatakan bahawa populasi anjing di sepanjang Pantai Timur merangkumi 80% daripada jumlah hibrid[17] dan hanya 15% hingga 20% daripada jumlah dingo di Australia Tenggara dan di Queensland Selatan sepatutnya "tulen".[19] Di Barat Daya Australia dan di pedalaman Queensland 90%–95% daripada jumlah dingo mungkin "tulen".[20] Analisis genetik semasa tahun-tahun terakhir membuat kesimpulan bahawa populasi anjing liar di Blue Mountains selatan terdiri daripada 96.8% hibrid dingo.[21] Pernyataan (masing-masing anggaran) tentang bilangan hibrid dingo yang terdapat di seluruh Australia adalah sangat tinggi tetapi tidak homogen. Kadang-kadang pernyataan muncul dengan menyebut bahawa kebanyakan populasi mengandungi 80% hibrid atau bahawa 80%[22] atau 90%[23] daripada semua anjing liar Australia merupakan hibrid dingo.

Walau bagaimanapun, hibrid ini tidak semestinya rendah kandungan dingo. Semasa analisis terhadap 56 ekor anjing liar di Queensland Tenggara, para penyelidik mendapati bahawa anjing-anjing ini mempunyai kandungan dingo sebanyak lebih daripada 50% atau merupakan dingo "tulen". Anjing jalang "tulen" daripada asal lain atau hibrid dengan kandungan dingo rendah tidak didapati. Oleh itu, terdapat taakulan bahawa anjing liar di Brisbane dan di Sunshine Coast merupakan keturunan dingo, bukannya anjing yang melarikan diri atau ditolak.[24] Semasa kajian tentang anjing liar di Taman Negara Kosciuszko, banyak hibrid ditemukan tetapi anjing ini mempunyai kandungan dingo agak tinggi.[18]

Pada tahun 2011, sejumlah 3,941 sampel disertakan dalam kajian DNA pertama seluruh benua tentang anjing liar. Kajian mendapati bahawa 46% merupakan dingo tulen yang tidak mempamerkan alel anjing (ekspresi gen). Terdapat bukti tentang penghibridan di setiap rantau yang disampel. Di Australia Tengah, hanya 13% merupakan hibrid, namun, di Australia tenggara, 99% merupakan hibrid atau anjing jalang. Taburan dingo tulen ialah 88% di Wilayah Utara, bilangan perantaraan di Australia Barat, di Australia Selatan, dan di Queensland, dan 1% di New South Wales dan di Victoria. Hampir semua anjing liar menunjukkan sesetengah keleluhuran dingo,[25][26] dengan hanya 3% daripada jumlah anjing yang menunjukkan kurang daripada 80% keleluhuran dingo. Ini menunjukkan bahawa anjing bela jinak mempunyai kadar kemandirian rendah di alam liar atau kebanyakan penghibridan merupakan hasil daripada anjing merayau yang kembali kepada pemiliknya. Tiada populasi anjing jalang yang telah ditemukan di Australia.[25]

Pengenalpastian

Terdapat beberapa ciri luaran yang dapat digunakan untuk membezakan dingo "tulen" daripada anjing bela jinak "tulen" lain. Walau bagaimanapun, ini mungkin tidak berlaku apabila melibatkan anjing baka kacuk dan terutamanya hibrid dingo.

Anjing bela jinak mirip dingo dan hibrid dingo pada umumnya dapat dibezakan daripada dingo "tulen" kerana warna lapis bulu, kerana kedua-dua ini mempunyai julat warna dan corak lebih luas berbanding dengan dingo. Walau bagaimanapun, walaupun sesama dingo "tulen", terdapat pelbagai variasi warna. Menurut Muzium Australia, warna lapis bulu dingo sebahagian besarnya ditentukan oleh kawasan yang didiami olehnya. Pada umumnya, warna lapis bulu ialah halia dengan kaki putih. Di gurun, dingo berwarna lebih kuning keemasan sementara di kawasan hutan dan belukar ia berwarna sawo matang lebih gelap hingga hitam.[27] Juga laporan oleh para peneroka awal di rantau Blue Mountains di New South Wales memerihalkan dingo yang mempunyai variasi luas dari segi warna lapis bulu.[28] Selain itu, bentuk salakan yang tipikal bagi anjing muncul dalam kalangan hibrid dingo.

Walaupun mirip dingo, anjing liar ini mempunyai pewarnaan tidak tipikal dan, oleh itu, kemungkinan besar merupakan baka silang dingo

Pada penghujung tahun 1970-an, terdapat penemuan bahawa tengkorak dingo dapat dibezakan daripada tengkorak anjing bela jinak lain berdasarkan jarak alveolus di sepanjang geraham kecil bawah, lebar maksila, isi padu bula, lebar korona gigi pencabik atas, panjang basal bagi taring atas, dan lebar tulang hidung.[29] Untuk menentukan kemungkinan hibrid dingo di alam liar, hibrid dibiakbakakan dalam kurungan pada tahun 1970-an dan permulaan tahun 1980-an. Oleh itu, perbezaan dari segi ciri tengkorak adalah lebih besar, semakin hampir hibrid itu secara genetik dengan anjing bela jinak lain. Malah kandungan bukan dingo sebanyak kira-kira 25% hingga 12.5% ​​membawa kepada perbezaan ketara apabila dibandingkan dengan 8 ekor induk dingo.[30] Tidak seperti dingo, anjing bela jinak jalang lain dan hibrid dingo secara teorinya mampu mendatangi estrus sebanyak dua kali setahun dan cenderung mempunyai kitaran pembiakan yang kurang dipengaruhi oleh musim. Walau bagaimanapun, ia dianggap kurang berkemungkinan mampu memelihara dua perinduk setiap tahun di alam liar kerana ini memerlukan banyak masa dan tenaga. Pemeliharaan berjaya bagi dua perinduk berturutan barang kali hanya mungkin di alam liar dalam keadaan sangat mengizinkan[1] dan buat masa ini tiada bukti bahawa itu pernah berlaku di alam liar.[10]

Semasa pemerhatian pada permulaan tahun 1990-an, hibrid kurungan tidak menunjukkan pola pembiakan sama seperti dingo "tulen" dan banyak parameter testis tidak menunjukkan variasi musiman sama. Tambahan pula, hibrid kurungan melahirkan perinduk lebih besar dan sesetengah hibrid mampu membiak sepanjang tahun. Berkenaan dengan tempoh kebuntingan, tiada bukti untuk sebarang perbezaan.[31]

Walaupun hibrid mungkin berukuran sehingga seberat 60 kg (130 lb) (kononnya sehingga 70 kg (150 lb)[22]), kebanyakan hibrid tidak berukuran lebih berat daripada 20 kg (44 lb), yang dianggap berada dalam julat normal untuk dingo.[12] Tambahan pula, semasa uji kaji pembiakbakaan, tidak mungkin terdapat perbezaan dari segi pola pertumbuhan bagi dingo dan baka silang bersaiz serupa.[32] Selain itu, purata usia bagi anjing bela jinak hidup liar di Australia juga tidak lebih tinggi daripada yang dianggap normal untuk dingo.[1]

Diskriminasi genetik adalah mungkin tetapi sukar, kerana hanya terdapat segelintir ciri genetik yang membezakan dingo daripada anjing bela jinak lain. Pada beberapa tahun lalu,[bila?] sesetengah saintis dari Universiti New South Wales memajukan kaedah yang agak boleh dipercayai dengan 20 "cap jari" genetik dengan menggunakan DNA daripada sampel kulit dan sampel darah untuk menentukan "ketulenan" dingo.[perlu rujukan] Jika salah satu daripada "cap jari" ini ditemukan, ini menunjukkan bahawa anjing yang diperiksa itu berkemungkinan merupakan hibrid dan bukan dingo "tulen". Kumpulan rujukan untuk ujian ini ialah sekumpulan dingo kurungan, yang dianggap meliputi keseluruhan julat populasi dingo. Sampel yang terletak di luar julat ini dianggap sebagai hibrid. Dengan kemajuan lanjut, kaedah ini mungkin dapat digunakan pada sampel bulu dan sampel najis dan memberikan hasil keputusan lebih tepat.

Pada tahun 2016, analisis morfometri geometri tiga dimensi bagi tengkorak dingo, tengkorak anjing, dan tengkorak hibrid kedua-duanya mendapati bahawa hibrid anjing–dingo mempamerkan morfologi yang lebih dekat dengan dingo berbanding dengan anjing kumpulan induk. Penghibridan tidak mendorong morfologi tengkorak unik Canis dingo ke arah fenotip serigala. Oleh itu, hibrid tidak dapat dibezakan daripada dingo berdasarkan ukuran tengkorak. Kajian mencadangkan bahawa morfologi dingo liar adalah dominan apabila dibandingkan dengan morfologi baka anjing resesif dan berkesimpulan bahawa, walaupun penghibridan memperkenalkan DNA anjing ke dalam populasi dingo, morfologi tengkorak asli kekal tahan menentang perubahan.[26]

Masalah dalam pengenalpastian

Walaupun terdapat semua ciri yang mungkin digunakan untuk membezakan dingo daripada anjing bela jinak lain, terdapat beberapa masalah.

Tiada kejelasan tentang subjek titik punca untuk menganggap anjing sebagai dingo "tulen". Terdapat pendapat bercanggah dalam kesusasteraan tentang hal yang mentakrifkan dingo. Masalah berikut kerap berlaku:

  • Variasi geografi dalam alometri bagi tengkorak dingo tidak diambil kira, apabila dingo dari Australia Tengah digunakan sebagai piawaian untuk "ketulenan" dingo.
  • Variasi genetik bagi dingo dalam kurungan tidak diambil kira, apabila penanda genetik untuk "ketulenan" dipilih.
  • Kaedah untuk pengumpulan sampel, untuk menentukan dingo melalui pengujian genetik, adalah rentan terhadap kecacatan dalam pengenalpastian (cth. kesilapan semasa pengumpulan sampel).
  • Mikrosatelit telah digunakan untuk menentukan "ketulenan"; walau bagaimanapun, pemeriksaan data mikrosatelit menunjukkan bahawa mikrosatelit hanya berguna untuk penyimpulan keberkaitan.
  • Hasil keputusan penyelidikan baharu menunjukkan bahawa bahan kimia dapat mempengaruhi ekspresi gen dan perkembangan kresta saraf semasa peringkat awal perkembangan embrio.

Daripada data ini, ada penaakulan bahawa ciri pada dingo dari kawasan yang terpencil secara geografi berbeza antara satu sama lain dan populasi berlainan mungkin tidak tekal dengan perihal lazim bagi dingo.[33]

Tiada ciri pembeza buat masa ini yang seratus peratus boleh dipercayai. Tambahan pula, hasil keputusan yang diperoleh dalam keadaan kurungan tidak dapat dipindahkan secara satu-dengan-satu kepada situasi di alam liar, kerana tiada pengetahuan tentang ciri yang tetap kekal dalam keadaan pemilihan semula jadi. Biologi dan tingkah laku bagi dingo dan anjing liar lain pada umumnya dianggap sangat serupa, sehingga sukar untuk membezakan antara kedua-duanya. Tambahan pula, kebanyakan maklumat tentang dingo berkemungkinan sama terpakai untuk mana-mana anjing liar lain di Australia. Di samping itu, ciri luaran bagi dingo hidup tidak selalu dapat dibezakan dengan pasti daripada hibrid dingo; memandangkan banyak hibrid tidak dapat dibezakan secara visual daripada dingo "tulen" (cth. hibrid yang terhasil daripada pengawanan dengan anjing lembu Australia[34]). Malah variasi warna, yang dianggap sebagai ciri bagi dingo "tulen", dapat menjadi penghalang apabila mengenal pasti hibrid dan anjing bela jinak lain, apabila menunjukkan pewarnaan sama. Tambahan pula, catatan sejarah melaporkan dingo hitam tetapi tidak menyebut dingo hitam dan sawo matang. Pewarnaan ini mungkin terlepas pandang; jika tidak, ini patut menjadi satu lagi ciri hibrid.[13] Semasa uji kaji pembiakbakaan dengan dingo dan anjing bela jinak lain, anjing yang lahir tidak dapat dibezakan daripada dingo berdasarkan ciri luaran tetapi mengalami dua kitaran estrus setiap tahun malah sehingga generasi ketiga dan generasi keempat.[18] Dalam kes ciri tengkorak, terdapat masalah bahawa tiada diskriminasi antara darjah kandungan dingo berlainan pada hibrid, semakin kurang berkesan semakin jauh hibrid itu secara genetik jauh daripada anjing bela jinak lain dan hanya dapat digunakan pada spesimen yang sudah mati. Kaedah seperti sinar-X dan imbasan CAT adalah mungkin, tetapi tidak praktikal. Tanda serangan dingo terhadap haiwan ternakan turut tidak boleh dipercayai sebagai ciri pembeza, kerana kaedah serangan dan kadar kejayaan yang mungkin bergantung paling banyak pada pengalaman dan motivasi penyerang dan gerak balas mangsa.[35]

Walaupun pengujian genetik dapat secara teorinya menentukan sama ada seseekor individu merupakan hibrid, dingo "tulen", atau anjing bela jinak, kesilapan dalam hasil keputusan tidak dapat dikecualikan. Untuk mendapatkan data yang boleh dipercayai daripada pengujian genetik, bahan genetik sesuai dan mencukupi dari zaman sebelum penjajahan Eropah patut tersedia untuk perbandingan, yang buat masa ini bukan hakikat.[34] Pengujian genetik malah kurang berkesan, semakin jauh individu bukan dingo berada dalam keleluhuran anjing berkenaan dan ada kemungkinan bahawa hibrid berkenaan tidak mewarisi sebarang gen yang dikaitkan dengan anjing bela jinak lain semasa pemeriksaan. Tambahan pula, walaupun dalam kes dingo "tulen", pengujian genetik mungkin menunjukkan hasil keputusan yang tidak hadir dalam kumpulan rujukan yang digunakan.

Lagipun, kaedah berlainan untuk pengenalpastian hibrid (DNA, ciri tengkorak, dan warna bulu) dapat membawa kepada hasil keputusan berlainan yang mungkin bercanggah antara satu sama lain. Semasa analisis tersebut terhadap 56 ekor anjing liar di Queensland tenggara, terdapat 17.9% keakuran antara tiga kaedah yang digunakan untuk menentukan "ketulenan". Keakuran antara DNA dengan ciri tengkorak adalah paling rendah. Semasa ini, suatu bentuk yang tidak diketahui sehingga kini bagi dingo "tulen" ditemukan (berdasarkan DNA dan ciri tengkorak): seekor anjing putih dengan tompok-tompok jingga pada bulunya. Varian ini dianggap sebagai mutasi tunggal atau hasil daripada pembiakbakaan menyaling dengan suatu populasi dingo terasing.[24]

Bertentangan dengan dakwaan sentiasa berulang tentang perbezaan radikal dari segi tingkah laku[36][37] dan biologi,[38] satu kitaran pembiakan tahunan tunggal,[39][40] estrus tersesuai musim,[41] monogami,[40][42] jagaan induk oleh jantan,[40][41] pengawalaturan pembiakan melalui faktor ekologi[41] dan faktor sosial,[42] dan lolongan[43] kesemuanya telah diperhatikan dalam kalangan anjing bela jinak daripada kebanyakan latar belakang pelbagai. Lolongan dianggap normal untuk semua anjing liar di Australia.[1] Hibrid serta anjing bela jinak lain telah diperhatikan dalam struktur kawanan ketat[41] dan anjing bela jinak bebas merantau di Australia Tenggara telah diperhatikan berburu dan mencari makan secara berkelompok. Anjing bebas merantau di Victoria pada umumnya diperhatikan berpasangan (54%) atau bersendirian (34%), dengan kawanan yang terdiri daripada tiga hingga tujuh ekor anjing dalam 12% daripada jumlah penampakan. Tambahan pula, terdapat juga laporan tentang dingo dengan saiz dan berat yang lebih daripada purata dan kes bilamana hibrid berjaya digunakan sebagai anjing pekerja dan anjing pendamping[17] dan anjing lembu Australia terbukti mempunyai leluhur dingo. Agresi yang pada umumnya lebih tinggi pada hibrid tidak dapat disahkan oleh pemilik, yang bekerja dengan hibrid ini. Tambahan pula, sehingga kini, pemerhatian dan persemukaan dengan hibrid di alam liar tidak mendedahkan sebarang bukti bahawa hibrid pada umumnya adalah lebih agresif daripada dingo "tulen".[10]

Kepentingan dan kesan penghibridan

Pembiakbakaan menyaling dengan anjing bela jinak dianggap sebagai ancaman terbesar kepada kemandirian dingo "tulen". Analisis genetik, pemerhatian, dan pengukuran tengkorak selama beberapa tahun setegasnya menunjukkan bahawa, dalam tempoh hampir-hampir 50 tahun, dingo "tulen" akan lenyap di alam liar dan tidak lagi ada kemungkinan untuk memeliharanya.[17] Penyelidik dingo, Laurie Corbett, beranggapan bahawa, dengan kadar semasa bagi pembiakbakaan menyaling, tidak akan ada lagi dingo "tulen" di alam liar di Victoria dalam tempoh 20 tahun.[18] Presiden Persatuan Pemuliharaan Dingo Barry Oakman, dalam temu bual pada tahun 2003, berpendapat bahawa, tanpa langkah wajar, dingo "tulen" akan pupus di alam liar dalam tempoh 30 tahun, di New South Wales mungkin dalam tempoh kurang daripada 10 tahun.[44] Menurut pernyataan lain, dingo "tulen" sama ada sudah hampir dengan kepupusan atau akan hampir dengannya dalam tempoh 20 tahun akan datang.[19] Terdapat andaian bahawa, sekiranya proses ini berlangsung tanpa halangan, peningkatan bilangan gen daripada anjing bela jinak akan secara berkesan membawa kepada kepupusan di benua Australia bagi dingo sebagai subspesies terpisah menjelang tahun 2100 dan populasi anjing kemudiannya akan terdiri daripada hibrid dan anjing jalang lain.[1]

Pendapat tentang penghibridan

Kebimbangan akan pembiakbakaan menyaling dingo dengan anjing bela jinak bukanlah fenomena terkini dan telah membawa kepada larangan ke atas import anjing gembala Jerman ke Australia oleh Negara-Negara Komanwel pada tahun 1929. Terdapat kebimbangan bahawa anjing gembala Jerman (sebahagiannya kerana nama lama "anjing serigala Alsace") bakal menjadi bahaya kepada biri-biri, menjadi mesra dengan dingo, dan mungkin membiak secara menyaling dengan dingo. Larangan ini pertama kali dilonggarkan pada tahun 1972 dan dimansuhkan pada tahun 1974.[45]

Fenomena ini ialah masalah untuk sesetengah orang. Di bidang sains, terdapat dua kedudukan utama berkenaan dengan proses pembiakbakaan menyaling:

  • Dingo "tulen" patut dipelihara.
  • Populasi anjing liar patut dipelihara, tidak kira sama ada populasi tersebut merupakan hibrid atau bukan.

Kedudukan pertama barang kali merupakan yang paling lazim. Ini bermakna dingo "tulen" patut dipelihara melalui langkah kawalan ketat dan hanya dingo "tulen" atau kebanyakannya "tulen" patut mendapat perlindungan.

Kedudukan kedua agak baharu dan pertama kali dinyatakan secara rasmi oleh Laurie Corbett dan Mike J. Daniels. Mereka mewakili pendapat bahawa dingo telah berubah dan tidak ada kemungkinan untuk membawa dingo "tulen" kembali. Tambahan pula, takrif bersejarah dan perundangan perlindungan berdasarkannya telah dijadikan "lapuk" oleh perubahan persekitaran antropogenik. Oleh itu, pembiakbakaan menyaling hanya bermakna bahawa dingo kini wujud dalam bentuk berbeza berbanding dengan leluhurnya[46] - sesetengah penyelidik kini menggunakan istilah "dingo ber-evolusi".[10] Perlindungan untuk anjing ini patut berdasarkan cara hidupnya dan tempat hidupnya, serta kepentingan budaya dan ekologi, dan bukan tertumpu pada takrif tepat atau kebimbangan tentang "ketulenan" genetik. Pendekatan ini dipersetujui pada umumnya, tetapi juga membayangkan bahawa ada kesukaran untuk membuktikan bahawa spesies membentuk persekitarannya.[47] Pada intinya, keutuhan genetik dingo sudah hilang kerana pembiakbakaan menyaling; walau bagaimanapun, kepentingan fenomena ini dapat dipertikaikan menurut Corbett dan Daniels, kerana gen berkenaan berasal daripada versi bela jinak bagi spesies sama.[46]

Sudut pandangan ini ditolak (atau, setidak-tidaknya, dibincangkan secara berkontroversi) oleh mereka yang ingin memelihara dingo "tulen". Di sini, sebagai contoh, ahli biologi molekul, Alan Wilton dari Universiti New South Wales, berhujah bahawa pemaksimuman "ketulenan genetik" ialah aspek penting bagi pemuliharaan dingo.[17] Hibrid dingo sepatutnya meningkatkan pemangsaan ke atas spesies asli, kerana melahirkan lebih banyak perinduk setiap tahun dan, oleh itu, perlu membesarkan lebih banyak anak dan sebahagian akan menjadi lebih besar daripada dingo purata.[38] Beliau juga berhujah bahawa, sebagai contoh, tiada kecukupan untuk menganggap anjing liar dengan sedikit kandungan bukan dingo sebagai dingo "tulen" jika ia bertindak lebih kurang dengan cara sama. Wilton berpendapat bahawa skala perlu ditetapkan lebih tinggi apabila dingo "tulen" tersedia.[48] Corbett dan Daniels bersetuju bahawa peminimuman kesan daripada gen anjing bela jinak adalah praktikal dan wajar. Dengan ini, mula-mula ada kemungkinan untuk mencari kawasan yang mengalami proses ini dengan lebih perlahan dan untuk mampu membatasinya kemudian; dan kedua, populasi akan mampu berkembang dengan sewajarnya mengikut persekitaran semula jadi masing-masing. Tambahan pula, hibrid dan anjing bela jinak jalang lain barang kali tidak mempunyai kesan pengunjung sama, kerana kedua-dua ini tidak sepadan dengan jangkaan semasa tentang dingo liar.[46]

Untuk melabel proses ini, selain istilah pembiakbakaan menyaling/penghibridan, istilah seperti pencairan[17] dingo atau pelemahan susur galur genetik[49] sedang digunakan. Malah, di bidang sains, proses ini dipanggil sejenis pencemaran genetik[19] (ini ialah istilah berkontroversi[50][51]).

Permintaan untuk kawalan proses ini adalah berdasarkan prinsip waspada dan langkah kawalan berkesan dianggap perlu. Walau bagaimanapun, ini menghadapi masalah yang tidak boleh diabaikan. Pemisahan dingo "tulen" daripada anjing bela jinak lain adalah sukar, jika mungkin pun. Kosnya akan menjadi sangat besar dan, jika semua hibrid dimusnahkan pun, buat masa ini, tiada kaedah untuk menguji dingo di lapangan. Tambahan pula, langkah kawalan biasanya tidak mendiskriminasi dingo daripada anjing bela jinak lain. Menurut ahli biologi, David Jenkins dari Universiti Kebangsaan Australia, terdapat sedikit yang dapat dilakukan untuk membalikkan proses pembiakbakaan menyaling. Jika terdapat pencarian terpilih bagi hibrid semasa pembunuhan pun, itu hanya mengganggu struktur kawanan dan, oleh itu, menjejaskan kadar pembiakan anjing.[10]

Perubahan mungkin dari segi tingkah laku dan biologi

Kesan tepat daripada anjing bela jinak dari isi rumah manusia terhadap struktur sosial anjing hidup bebas di Australia tidak didokumenkan dengan baik. Walau bagaimanapun, faktor-faktor sama yang mempengaruhi organisasi sosial dingo di kawasan berlainan juga dianggap berkemungkinan mempengaruhi tingkah laku sosial anjing bela jinak jalang lain dan hibrid dingo.[1]

Biologi dan ekologi hibrid dingo hanya tidak cukup dikaji, kerana kebanyakan kajian terbatas kepada topik pengawalan anjing ini.[52] Walau bagaimanapun, sesetengah perubahan dalam populasi anjing liar dapat diperhatikan.

Seekor anjing di Uluru dengan ciri boleh lihat daripada susur galur anjing lain

Ada bukti bahawa terdapat kepelbagaian jauh lebih luas bagi warna bulu, ciri tengkorak, dan saiz tubuh dalam kalangan populasi anjing liar zaman moden berbanding dengan yang pada zaman sebelum penjajahan Eropah. Di Queensland, sebagai contoh, populasi anjing berlainan berbeza dengan ketara, bergantung pada takat pembiakbakaan menyaling, sementara kepelbagaian lebih besar bagi ciri membawa kepada masalah pengelasan di Victoria dan istilah "anjing liar" kini kerap digunakan untuk melabel populasi anjing semasa. Bukti daripada populasi tenggara bagi anjing liar Australia menunjukkan bahawa rentak pembiakan nalar bagi dingo terganggu, apabila wujud bilangan tinggi bagi hibrid dingo dan anjing bela jinak lain.

Menurut sebuah kajian lima tahun tentang 2,000 ekor anjing liar dari semua negeri di Australia oleh Ricky Spencer dari Universiti Western Sydney, sesetengah populasi terdiri sehingga 80% daripada hibrid dingo dan pengayaan gen telah menyediakan pemangkin untuk pemilihan dan mikroevolusi anjing liar lebih besar.[53] Sepanjang tempoh 40 tahun lalu, terdapat peningkatan purata jisim badan anjing liar sebanyak kira-kira 20%, dengan 40% daripada jumlah anjing liar dewasa di Tenggara benua itu yang kini berukuran berat lebih daripada 17 kg (37 lb). Saiz anjing lebih besar ini telah membawa kepada kecekapan lebih tinggi yang dengannya anjing liar membunuh mangsa utama dan model menunjukkan bahawa kawanan anjing liar kini memerlukan hampir seperempat lebih banyak pengambilan tenaga harian berbanding dengan kawanan purata anjing liar sebelum tahun 1980.[54] Tambahan pula, oleh sebab bilangan tinggi bagi kanggaru dan haiwan ternakan, anjing liar telah diberi persekitaran yang diperlukan untuk mencapai saiz lebih besar.

Mengenai topik kemungkinan perubahan tingkah laku, Ricky Spencer mengulas bahawa tiada kebolehramalan tentang cara pembiakbakaan menyaling akan mempengaruhi tingkah laku dingo; beliau berandaian bahawa mungkin terdapat bakal masalah kerana kononnya hanya dingo yang tidak terbiasa dengan manusia.[19] Menurut David Jenkins, dakwaan yang menyatakan bahawa hibrid adalah lebih besar, adalah lebih agresif, dan merupakan risiko kepada keselamatan awam setakat ini belum disokong oleh data dan pengalaman peribadi. Beliau menyebut bahawa terdapat laporan tentang seekor atau dua ekor anjing yang luar biasa besar yang ditangkap setiap tahun, tetapi kebanyakan hibrid adalah hampir dengan yang dianggap sebagai julat berat normal bagi dingo. Sebagai tambahan, Jenkins telah bersemuka dengan dingo liar dan hibrid dan melaporkan bahawa "ada sesuatu yang benar-benar sedang berlaku di dalam otak terdawai keras itu", tetapi juga bahawa anjing "cenderung ingin tahu, bukan pula agresif".[10]

Kebanyakan serangan anjing liar terhadap haiwan ternakan kononnya disebabkan oleh hibrid dingo dan bukan oleh dingo "tulen".[44] Walau bagaimanapun, kesan daripada anjing liar terhadap industri lembu adalah sangat berubah-ubah,[55] pada umumnya rendah (0%–10% kerugian setahun)[56] dan majoriti industri biri-biri yang jauh lebih rentan terletak di kawasan selatan Pagar Dingo, yang majoritinya tidak mempunyai populasi anjing liar stabil dan banyak populasi tersisa cenderung untuk mempunyai bilangan tinggi bagi hibrid.

Impak ekologi

Seekor walabi berleher merah, salah satu haiwan yang terbukti menjadi mangsa untuk dingo dan hibrid dingo

Tidak ada pengetahuan jika, dalam kes kelenyapan dingo "tulen", hibrid yang sedia ada pada masa itu akan mengubah tekanan pemangsaan terhadap spesies lain. Tidak ada kejelasan juga tentang jenis tempat yang akan dimiliki oleh anjing ini dalam ekosistem Australia dan hasil penyelidikan tentang topik ini adalah jarang. Walau bagaimanapun, dinamik bagi pelbagai ekosistem dianggap barang kali tidak akan diganggu oleh ini.[1] Satu contoh dalam topik ini ialah tikus semak, bilamana kurang ada kemungkinan bahawa dapat wujud masalah kerana hibrid dingo, kerana rodensia ini telah terdedah kepada pengaruh dingo selama beribu-ribu tahun.[57]

Semasa kajian tentang kemujaraban umpan dengan 1080 (racun maut untuk canid) di Taman Negara Kosciuszko pada pertengahan tahun 1980-an, anjing tempatan (yang tidak dikelaskan sebagai dingo) telah diperhatikan dengan wilayah rumah dengan saiz serupa seperti dingo dari Australia Tenggara. Sebagai tambahan, anjing ini juga menunjukkan kecenderungan untuk mangsa hidup, yang mengurangkan kemujaraban umpan tersebut.[58] Semasa kajian di Blue Mountains dari Mac 2005 hingga April 2006, mangsa utama bagi anjing yang dikaji terdiri daripada walabi berleher merah, walabi paya, kanggaru kelabu, wombat biasa, posum berekor berus biasa, dan arnab Eropah. Hasil keputusan menunjukkan populasi hibrid besar yang memberikan tekanan ketara terhadap walabi paya dan wabak terkawal bagi populasi arnab.[52] Menurut David Jenkins, kajian tentang anjing liar dari Taman Negara Kosciuszko membuktikan bahawa anjing ini mempunyai kira-kira 75%–80% kandungan gen dingo dan mengisi peranan pemangsa puncak. Serupa dengan dingo "tulen", hibrid ini berburu bersendirian serta dalam kawanan terselaras. Peranan ekologi sama dilaporkan secara rasmi untuk hibrid di Taman Negara Namadgi yang memenuhi tempat pemangsa puncak dan mengekalkan bilangan kanggaru rendah.[59]

Lihat juga

Catatan

  1. ^ Memandangkan tiada kesepakatan tentang anjing mana yang patut dianggap sebagai dingo dan tidak ada pengetahuan sama ada dingo yang diperhatikan bukan hibrid, istilah tulen ditulis dalam petikan dalam rencana ini.

Rujukan

  1. ^ a b c d e f g h i j k l m Fleming (2001).
  2. ^ Cairns, Kylie Mae; Crowther, Mathew Samuel; Parker, Heidi G.; Ostrander, Elaine Ann; Letnic, Michael (29 Mei 2023). Pemberton, Josephine Mary (penyunting). "Genome-wide variant analyses reveal new patterns of admixture and population structure in Australian dingoes" [Analisis varian seluruh genom mendedahkan pola-pola baharu bagi percampuran dan struktur populasi pada dingo Australia]. Molecular Ecology (dalam bahasa Inggeris). Wiley. 32 (15): 4133–4150. Bibcode:2023MolEc..32.4133C. doi:10.1111/mec.16998. ISSN 1365-294X. PMC 10524503 Check |pmc= value (bantuan). PMID 37246949 Check |pmid= value (bantuan). S2CID 258960891 Check |s2cid= value (bantuan).
  3. ^ Rawling, Caitlin (30 Mei 2023). "Purebred dingoes more common than researchers thought, genetic study finds" [Dingo baka tulen lebih lazim daripada yang disangkakan oleh penyelidik, menurut penemuan kajian genetik] (dalam bahasa Inggeris). ABC News. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  4. ^ Cairns, Kylie Mae; Crowther, Mathew Samuel; Nesbitt, Bradley James; Letnic, Michael (26 Mac 2021). "The myth of wild dogs in Australia: are there any out there?" [Mitos anjing liar di Australia: adakah sebarang anjing liar di luar sana?]. Australian Mammalogy (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 44 (1): 67–75. doi:10.1071/AM20055. hdl:1959.11/51537. ISSN 1836-7402. S2CID 233632758.
  5. ^ Savolainen, Carl Peter Olavi; Leitner, Thomas Kenneth; Wilton, Alan Norman; Matisoo-Smith, Elizabeth Anne; Lundeberg, Joakim (6 Ogos 2004). Renfrew, Andrew Colin (penyunting). "A detailed picture of the origin of the Australian dingo, obtained from the study of mitochondrial DNA" [Gambaran terperinci tentang asal usul dingo Australia, diperoleh daripada kajian DNA mitokondrion]. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America (dalam bahasa Inggeris). Akademi Sains Kebangsaan Amerika Syarikat. 101 (33): 12387–12390. Bibcode:2004PNAS..10112387S. doi:10.1073/pnas.0401814101. ISSN 1091-6490. JSTOR 3373147. PMC 514485. PMID 15299143. S2CID 21258182.
  6. ^ Green, Jeffrey S.; Gipson, Philip S. (September 1994). "Feral Dogs" [Anjing Jalang]. Prevention and Control of Wildlife Damage Handbook [Buku Panduan Pencegahan dan Kawalan Kerosakan Hidupan Liar] (dalam bahasa Inggeris). Universiti Nebraska–Lincoln. m/s. C-77–C-82.
  7. ^ Bibikov, Dmitriy Ivanovich (1988). Der Wolf [Serigala] (dalam bahasa Jerman). Wittenberg, Jerman: A. Ziemsen Verlag. ISBN 9783740301552. OCLC 19176004.
  8. ^ Trumler, Eberhard (1981). Meine wilden Freunde, die Wildhundarten der Welt [Sahabat Liarku: Spesies Anjing Liar di Dunia] (dalam bahasa Jerman). Munich, Jerman: Piper Verlag. ISBN 9783492024839. OCLC 1271660059.
  9. ^ Brehm, Alfred Edmund (1900). Brehms Tierleben [Kehidupan Haiwan Brehm] (dalam bahasa Jerman). Leipzig, Jerman; Vienna, Austria: Bibliographisches Institut. m/s. 82–85.
  10. ^ a b c d e f g Beeby, Rosslyn (7 Februari 2007). "Genetic dilution dogs dingoes" [Pencairan genetik anjingkan dingo] (dalam bahasa Inggeris). The Canberra Times. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 April 2009. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  11. ^ Parker, Merryl Ann (1 Januari 2007). "The Cunning Dingo" [Dingo yang Licik]. Society and Animals (dalam bahasa Inggeris). Brill Publishers. 15 (1): 69–78. doi:10.1163/156853007X169351. ISSN 1568-5306. S2CID 145505450.
  12. ^ a b c Corbett, Laurence Keith (2004). "9–Dingo" [9–Dingo]. Dalam Sillero-Zubiri, Claudio; Hoffmann, Michael; Macdonald, David Whyte (penyunting). Canids: Foxes, Wolves, Jackals and Dogs: Status Survey and Conservation Action Plan [Canid: Rubah, Serigala, Jakal, dan Anjing: Tinjauan Status dan Rancangan Tindakan Pemuliharaan] (dalam bahasa Inggeris). Gland, Switzerland: Kesatuan Pemuliharaan Alam Sekitar Antarabangsa. m/s. 223–230. ISBN 9782831707860. OCLC 57570754.
  13. ^ a b Newsome, Alan Eric; Corbett, Laurence Keith (1985). "The Identity of the Dingo III. The Incidence of Dingoes, Dogs and Hybrids and their Coat Colours in Remote and Settled Regions of Australia" [Identiti Dingo III. Kehadiran Dingo, Anjing, dan Hibrid dan Warna Lapis Bulunya di Rantau Terpecil dan di Rantau Berpetempatan di Australia]. Australian Journal of Zoology (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 33 (3): 363–375. doi:10.1071/ZO9850363. hdl:102.100.100/275760. ISSN 1446-5698. S2CID 84511334.
  14. ^ Wilton, Alan Norman; Steward, D. J.; Zafiris-Toufexis, Katina (1 Januari 1999). Acland, Gregory M. (penyunting). "Microsatellite variation in the Australian dingo" [Variasi mikrosatelit pada dingo Australia]. Journal of Heredity (dalam bahasa Inggeris). Oxford University Press. 90 (1): 108–111. doi:10.1093/jhered/90.1.108. ISSN 1465-7333. PMID 9987915. S2CID 26969428.
  15. ^ Woodall, Peter Frederick; Pavlov, Peter; Twyford, Keith L. (1996). "Dingoes in Queensland, Australia: skull dimensions and the indenity of wild canids" [Dingo di Queensland, Australia: dimensi tengkorak dan indeniti canid liar]. Wildlife Research (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 23 (5): 581–587. Bibcode:1996WildR..23..581W. doi:10.1071/WR9960581. ISSN 1448-5494. S2CID 83619396.
  16. ^ Corbett (1995).
  17. ^ a b c d e f Davidson, Steve (Januari 2004). "The great dingo dilution" [Pencairan besar dingo] (pdf). ECOS (dalam bahasa Inggeris). No. 118. CSIRO Publishing. m/s. 10–12. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  18. ^ a b c d e Williams, Robyn; Corbett, Laurence Keith; Jenkins, David (23 Jun 2001). "The Dingo in Australia" [Dingo di Australia] (dalam bahasa Inggeris). The Science Show. Diarkibkan daripada yang asal pada 8 Januari 2010. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  19. ^ a b c d "Dingo species 'disappearing'" [Spesies dingo 'menghilang'] (dalam bahasa Inggeris). The Australian. 5 Disember 2008. Diarkibkan daripada yang asal pada 8 Disember 2008. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  20. ^ "Dingoes in Queensland - distribution and ecology" [Dingo di Queensland - taburan dan ekologi] (PDF) (dalam bahasa Inggeris). Pemerintah Queensland. September 2007. Diarkibkan daripada yang asal (pdf) pada 19 Mei 2019. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  21. ^ Purcell, Brad V.; Mulley, Robert (21 Mac 2007). "Dingo/wild dog ecology within the Southern Blue Mountains World Heritage Area" [Ekologi dingo/anjing liar di dalam Kawasan Warisan Dunia Southern Blue Mountains] (pdf). Proceedings of a workshop on remote monitoring of wild canids and felids (dalam bahasa Inggeris). Invasive Animals CRC. m/s. 12–13. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  22. ^ a b Roach, John (10 Disember 2004). "Does Extinction Loom for Australia's Wild Dingoes?" [Adakah Kepupusan Mengancam Dingo Liar Australia?] (dalam bahasa Inggeris). National Geographic. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 Disember 2004. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  23. ^ Günther, Janine; Mohr, Jens (2007). Das Northern Territory und weiterführende Routen [Wilayah Utara dan Laluan Lanjutan] (dalam bahasa Jerman). Gamehl, Jerman: Verlag 360°. ISBN 9783980976329. OCLC 180736276.
  24. ^ a b "How to pick a pure dingo" [Cara untuk memetik dingo tulen] (PDF). Beefy and the Beast Issue 15 (dalam bahasa Inggeris). Pemerintah Queensland. September 2006. m/s. 5–6. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 25 Oktober 2009. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  25. ^ a b Stephens, Danielle (Ogos 2011). The molecular ecology of Australian wild dogs: hybridisation, gene flow and genetic structure at multiple geographic scales [Ekologi molekul bagi anjing liar Australia: penghibridan, aliran gen, dan struktur genetik pada berbilang skala geografi] (PhD) (dalam bahasa Inggeris). Universiti Australia Barat. S2CID 88907090.
  26. ^ a b Parr, William C. H.; Wilson, Laura A. B.; Wroe, Stephen; Colman, Nicholas J.; Crowther, Mathew Samuel; Letnic, Michael (8 Mac 2016). "Cranial Shape and the Modularity of Hybridization in Dingoes and Dogs; Hybridization Does Not Spell the End for Native Morphology" [Rupa Bentuk Tengkorak dan Kemodularan Penghibridan pada Dingo dan Anjing; Penghibridan Tidak Mengalamatkan Penamat untuk Morfologi Asli]. Evolutionary Biology (dalam bahasa Inggeris). Springer Science+Business Media. 43 (2): 171–187. Bibcode:2016EvBio..43..171P. doi:10.1007/s11692-016-9371-x. hdl:1959.4/unsworks_54976. ISSN 1934-2845. S2CID 15451410.
  27. ^ Burrell, Sue; Eldridge, Mark Derek Bruce. "Dingo" [Dingo] (dalam bahasa Inggeris). Muzium Australia. Diarkibkan daripada yang asal pada 1 Julai 2017. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  28. ^ Newby, Jonica (4 Jun 2009). "Dingo secrets" [Rahsia dingo] (dalam bahasa Inggeris). Australian Broadcasting Corporation. Diarkibkan daripada yang asal pada 9 Mei 2019. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  29. ^ Newsome, Alan Eric; Corbett, Laurence Keith; Carpenter, S. M. (1980). "The Identity of the Dingo I. Morphological Discriminants of Dingo and Dog Skulls" [Identiti Dingo I. Pembeza Layan Morfologi bagi Tengkorak Dingo dan Tengkorak Anjing]. Australian Journal of Zoology (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 28 (4): 615–625. doi:10.1071/ZO9800615. hdl:102.100.100/293766. ISSN 1446-5698. S2CID 84245090.
  30. ^ Newsome, Alan Eric; Corbett, Laurence Keith (1982). "The Identity of the Dingo II. Hybridization with Domestic Dogs in Captivity and in the Wild" [Identiti Dingo II. Penghibridan dengan Anjing Bela Jinak dalam Kurungan dan di Alam Liar]. Australian Journal of Zoology (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 30 (2): 365–374. doi:10.1071/ZO9820365. hdl:102.100.100/287294. ISSN 1446-5698. S2CID 85047207.
  31. ^ Catling, Peter C.; Corbett, Laurence Keith; Newsome, Alan Eric (1992). "Reproduction in captive and wild dingoes (Canis familiaris dingo) in temperate and arid environments of Australia" [Pembiakan pada dingo kurungan dan dingo liar (Canis familiaris dingo) di persekitaran sederhana dan gersang Australia]. Wildlife Research (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 19 (2): 195–209. Bibcode:1992WildR..19..195C. doi:10.1071/WR9920195. hdl:102.100.100/247468. ISSN 1448-5494. S2CID 86702635.
  32. ^ Catling, Peter C.; Corbett, Laurence Keith; Westcott, Mark (1991). "Age Determination in the Dingo and Crossbreeds" [Penentuan Usia pada Dingo dan Baka Silang]. Wildlife Research (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 18 (1): 75–83. Bibcode:1991WildR..18...75C. doi:10.1071/WR9910075. hdl:102.100.100/251406. ISSN 1448-5494. S2CID 83822107.
  33. ^ Purcell, Brad V.; Mulley, Robert; Close, Robert (10 Jun 2008). "Genetic characterisation of dingoes in the Blue Mountains world heritage area" (dalam bahasa en). 14th Australasian Vertebrate Pest Conference. Darwin, Australia: Invasive Animals CRC. m/s. 140. http://www.invasiveanimals.com/downloads/Final-proceedings-with-cover.pdf. Diperolehi 13 Oktober 2025.
  34. ^ a b Elledge, Amanda E.; Leung, Luke Kui Po; Allen, Lee Robert; Firestone, Karen B.; Wilton, Alan Norman (April 2006). "Assessing the taxonomic status of dingoes Canis familiaris dingo for conservation" [Mentaksir status taksonomi dingo Canis familiaris dingo untuk pemuliharaan]. Mammal Review (dalam bahasa Inggeris). Wiley. 36 (2): 142–156. Bibcode:2006MamRv..36..142E. doi:10.1111/j.1365-2907.2006.00086.x. ISSN 1365-2907. S2CID 84588222.
  35. ^ "Recognising wild dog and dingo predation" [Mengecam pemangsaan oleh anjing liar dan dingo] (PDF) (dalam bahasa Inggeris). Pemerintah Australia Barat. 2000. Diarkibkan daripada yang asal (pdf) pada 12 Ogos 2008. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  36. ^ Parker, Merryl Ann (April 2006). Bringing the dingo home: discursive representations of the dingo by Aboriginal, colonial and contemporary Australians [Membawa dingo pulang: Perwakilan diskursif bagi dingo oleh orang peribumi, orang kolonial, dan orang semasa Australia] (PhD) (dalam bahasa Inggeris). Universiti Tasmania. doi:10.25959/23211383. S2CID 127574666.
  37. ^ "Animals - Dingo: Wild Dog (canis lupus familiaris, canis lupus dingo and hybrids)" [Haiwan - Dingo: Anjing Liar (Canis lupus familiaris, Canis lupus dingo, dan hibrid)] (dalam bahasa Inggeris). Pemerintah Wilayah Utara. Diarkibkan daripada yang asal pada 29 Jun 2011. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  38. ^ a b "Going to the dogs: DNA evidence is damning dingo's future" [Terjejas akibat anjing: Bukti DNA celakakan masa hadapan dingo] (dalam bahasa Inggeris). The Sydney Morning Herald. 31 Ogos 2002. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 April 2009. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  39. ^ Johannes, James E. (Januari 2003). "The Basenji Annual Estrus: A comparison to other Canids" [Estrus Tahunan Basenji: Perbandingan dengan canid lain] (PDF). The Basenji (dalam bahasa Inggeris). 39 (1): 34–35. S2CID 85954942.
  40. ^ a b c Pal, Sunil Kumar (14 Oktober 2004). "Parental care in free-ranging dogs, Canis familiaris" [Penjagaan induk pada anjing bebas merantau, Canis familiaris]. Applied Animal Behaviour Science (dalam bahasa Inggeris). Elsevier. 90 (1): 31–47. doi:10.1016/j.applanim.2004.08.002. ISSN 1872-9045. S2CID 143924775.
  41. ^ a b c d Bloch, Günther (2007). Die Pizza-Hunde [Anjing Piza] (dalam bahasa Jerman). Stuttgart, Jerman: Franckh-Kosmos. ISBN 9783440104828. OCLC 198910288.
  42. ^ a b Thomas, Elizabeth Marshall (1994). Das geheime Leben der Hunde [Kehidupan Rahsia Anjing] (dalam bahasa Jerman). Reinbek, Jerman: Rowohlt Verlag. ISBN 9783498043643. OCLC 75633976.
  43. ^ Feddersen-Petersen, Dorit Urd (8 Oktober 2008). Ausdrucksverhalten beim Hund: Mimik, Körpersprache, Kommunikation und Verständigung [Tingkah Laku Ekspresif pada Anjing: Ekspresi Muka, Bahasa Gerak-geri, Komunikasi, dan Pemahaman] (dalam bahasa Jerman). Stuttgart, Jerman: Franckh-Kosmos. ISBN 9783440098639. OCLC 276134454.
  44. ^ a b "Australia's dingo dogs face extinction" [Anjing dingo Australia hadapi kepupusan] (dalam bahasa Inggeris). USA Today. 7 Oktober 2003. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 April 2009. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  45. ^ "The History of the German Shepherd Dog in Australia" [Sejarah Anjing Gembala Jerman di Australia] (dalam bahasa Inggeris). The German Shepherd Dog Club of Queensland. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 April 2009. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  46. ^ a b c Daniels, Mike J.; Corbett, Laurence Keith (25 Julai 2003). "Redefining introgressed protected mammals: when is a wildcat a wild cat and a dingo a wild dog?" [Mentakrifkan mamalia terlindung terintrogresi semula: bilakah kucing liar kucing liar dan dingo anjing liar?]. Wildlife Research (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 30 (3): 213–218. Bibcode:2003WildR..30..213D. doi:10.1071/WR02045. ISSN 1448-5494. S2CID 86208087.
  47. ^ Nowak, Rachel (9 Ogos 2003). "Wildcats and dingoes 'not worth protecting'" [Kucing liar dan dingo 'tidak berbaloi dilindungi'] (dalam bahasa Inggeris). New Scientist. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 April 2009. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  48. ^ Clausen, Lisa (28 November 2005). "Dingo, Going, Gone?" [Dingo, Pergi, Lenyap?] (dalam bahasa Inggeris). Time. Diarkibkan daripada yang asal pada 23 November 2008. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  49. ^ "Wild dogs/dingo Canis familiaris/Canis familiaris (dingo)" [Anjing liar/dingo Canis familiaris/Canis familiaris (dingo)] (PDF) (dalam bahasa Inggeris). Pemerintah Queensland. September 2002. Diarkibkan daripada yang asal (pdf) pada 31 Mei 2009. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  50. ^ "What's Wrong with the Environmental Movement: an interview with Patrick Moore" [Apakah yang Tidak Kena dengan Gerakan Alam Sekitar: temu bual dengan Patrick Moore] (dalam bahasa Inggeris). Heartland Institute. 2004. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  51. ^ Rhymer, Judith M.; Simberloff, Daniel S. (November 1996). "EXTINCTION BY HYBRIDIZATION AND INTROGRESSION" [KEPUPUSAN AKIBAT PENGHIBRIDAN DAN INTROGRESI]. Annual Review of Ecology and Systematics (dalam bahasa Inggeris). Annual Reviews. 27: 83–109. Bibcode:1996AnRES..27...83R. doi:10.1146/annurev.ecolsys.27.1.83. ISSN 1545-2069. JSTOR 2097230. S2CID 86827967.
  52. ^ a b Purcell, Brad V.; Mulley, Robert; Close, Robert; Flesch, Jason S. (12 November 2006). "Prey Activity As An Indicator of Prey Selection By a Free-Ranging Population of Wild Canids in New South Wales, Australia" [Kegiatan Mangsa sebagai Penunjuk bagi Pemilihan Mangsa oleh Populasi Bebas Merantau bagi Canid Liar di New South Wales, Australia] (pdf). CARNIVORES 2006: Habitats, Challenges and Opportunities (dalam bahasa Inggeris). Defenders of Wildlife. m/s. 52. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  53. ^ "Wild dogs getting bigger, more mixed" [Anjing liar semakin besar, semakin kacuk] (dalam bahasa Inggeris). ABC News. 19 Jun 2008. Diarkibkan daripada yang asal pada 16 Julai 2012. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  54. ^ Spencer, Ricky-John; Lapidge, Steven J.; Dall, David; Humphrys, Simon (10 Jun 2008). "Bringing out the mongrel in Australian dingoes: the evolution of wild dog body size" (dalam bahasa en). 14th Australasian Vertebrate Pest Conference. Darwin, Australia: Invasive Animals CRC. m/s. 149. http://www.invasiveanimals.com/downloads/Final-proceedings-with-cover.pdf. Diperolehi 13 Oktober 2025.
  55. ^ "A Management Program for the Dingo (Canis lupus dingo) in the Northern Territory of Australia 2006—2011" [Program Pengurusan untuk Dingo (Canis lupus dingo) di Wilayah Utara di Australia 2006—2011] (PDF) (dalam bahasa Inggeris). Perkhidmatan Taman dan Hidupan Liar Wilayah Utara. Diarkibkan daripada yang asal (pdf) pada 13 September 2008. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  56. ^ "WESTERN AUSTRALIAN WILD DOG MANAGEMENT STRATEGY 2005" [STRATEGI PENGURUSAN ANJING LIAR AUSTRALIA BARAT 2005] (PDF) (dalam bahasa Inggeris). Pemerintah Australia Barat. Ogos 2005. Diarkibkan daripada yang asal (pdf) pada 1 September 2008. Dicapai pada 13 Oktober 2025.
  57. ^ Strauß, Axel; Solmsdorff, Katrin Y.; Pech, Roger P.; Jacob, Jens (14 Mei 2008). "Rats on the run: removal of alien terrestrial predators affects bush rat behaviour" [Tikus berlari: penyingkiran pemangsa darat asing mempengaruhi tingkah laku tikus semak]. Behavioral Ecology and Sociobiology (dalam bahasa Inggeris). Springer Science+Business Media. 62 (10): 1551–1558. doi:10.1007/s00265-008-0584-6. hdl:102.100.100/119325. ISSN 1432-0762. JSTOR 40295185. S2CID 25972064.
  58. ^ McIlroy, John C.; Cooper, R. J.; Gifford, E. J.; Green, Brian F.; Newgrain, Keith W. (1986). "The Effect on Wild Dogs, Canis-F-Familiaris, of 1080-Poisoning Campaigns in Kosciusko-National-Park, Nsw" [Kesan terhadap Anjing Liar, Canis f. familiaris, daripada Kempen Peracunan 1080 di Taman Negara Kosciusko, New South Wales]. Wildlife Research (dalam bahasa Inggeris). CSIRO Publishing. 13 (4): 535–544. Bibcode:1986WildR..13..535M. doi:10.1071/WR9860535. hdl:102.100.100/273005. ISSN 1448-5494. S2CID 83948099.
  59. ^ Doherty, Megan (28 Julai 2007). "Wild dogs 'stalked bushwalkers'" [Anjing liar 'hendap pendaki'] (dalam bahasa Inggeris). The Canberra Times. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 April 2009. Dicapai pada 13 Oktober 2025.

Bibliografi

Templat:Hibrid mamalia

Pusat Layanan

UNIVERSITAS TEKNOKRAT INDONESIA | ASEAN's Best Private University
Jl. ZA. Pagar Alam No.9 -11, Labuhan Ratu, Kec. Kedaton, Kota Bandar Lampung, Lampung 35132
Phone: (0721) 702022
Email: pmb@teknokrat.ac.id