| Amuse-bouche | |
|---|---|
 Amuse-bouche pannacotta parmesan | |
| Nama alternatif | Amuse-gueule |
| Jenis | Hidangan  |
| Jenis sajian | Hors d'oeuvre |
| Tempat asal | Perancis |
sunting · sunting di Wikidata | |
| Sebahagian dari siri |
| Sajian |
|---|
 |
| Sajian Hidangan |
| Komponen dan Juadah |
| Konsep berkaitan |
Amuse-bouche [aˌmyzˈbuʃ] atau amuse-gueule [aˌmyzˈɡœl] ialah hors d’œuvre bersaiz sekali gigit.[1] Amuse-bouches adalah berbeza dari pembuka selera dalam erti kata bahawa ia tidak dipesan dari menu oleh pelanggan, tetapi dihidangkan percuma dan mengikut pilihan chef sahaja. Ini, sering disertai dengan pelengkap wain, dihidangkan kedua-duanya untuk mempersiapkan tetamu sebelum santapan besar dan untuk menawarkan gambaran sepintas lalu terhadap pendekatan chef dalam seni masakan.
Istilah ini bahasa Perancis, harfiah diterjemahkan sebagai "penyeri mulut".[2] Di Perancis, amuse-gueule adalah istilah yang tepat biasanya digunakan dalam perbualan dan penulisan sastera,[3] manakala amuse-bouche ialah pembetulan berlebihan ungkapan halus yang muncul pada 1980-an[4] pada menu restoran dan digunakan di sana sahaja. Di Perancis, bouche merujuk kepada mulut manusia, manakala gueule merujuk kepada mulut atau muncung binatang, dan digunakan sebagai satu istilah yang menghina untuk mulut atau muka.[5][6]
Penggunaan di restoran
Amuse-bouche muncul sebagai satu hidangan yang boleh dikenal pasti semasa gerakan Masakan Nouvelle, yang memberi penekanan hidangan yang lebih kecil dengan rasa lebih jitu.[7] Ia berbeza daripada hors d’œuvre yang lain kerana ia adalah kecil, biasanya hanya satu atau dua gigitan, dan dipilih terlebih dahulu oleh chef dan ditawarkan secara percuma kepada semua yang hadir di meja makan.
Amuse-bouche boleh dilakukan oleh penawaran yang agak mudah, seperti sepiring zaitun atau sebekas tapenade. Ia sering menjadi pertunjukan, bagaimanapun, disebabkan oleh kesenian dan usaha tukang masak, dipergiatkan oleh persaingan antara restoran. Menurut Jean-Georges Vongerichten, chef selebriti New York popular dengan restoran-restoran di seluruh dunia, "Amuse-bouche adalah cara terbaik untuk seseorang chef yang hebat untuk menyatakan idea-idea besar beliau dalam bentuk gigitan kecil".[8]
Pada satu tahap, amuse-bouche bertukar daripada bonus yang tidak dijangka kepada sajian de rigueur di restoran berbintang Michelin Guide dan mereka yang bercita-cita dengan kategori itu (seperti yang baru-baru ini pada 1999, The New York Times memberikan penjelasan selingan bagi hidagan ini).[9] Ini seterusnya mewujudkan satu set cabaran logistik untuk restoran: amuse-bouche mesti disediakan dalam kuantiti yang mencukupi untuk disajikan kepada semua tetamu, biasanya hanya sebaik selepas pesanaan diambil atau di antara hidangan utama. Ini sering memerlukan stesen memasak yang berasingan yang khusus semata-mata untuk menghasilkan hidangan dengan cepat dan mempunyai koleksi besar dan pelbagai peralatan sajian khusus untuk menghidangkan amuse. Piring menarik, cawan demitasse, dan sudu besar sup gaya Asia adalah pilihan yang popular. Di samping itu, dapur mesti menampung tetamu yang tidak gemar atau alahan kepada bahan-bahan dalam amuse.[10]
Lihat juga
Rujukan
- ^ Murray, Kenneth (ed.) (2006). Bon Appétit: A Dictionary of French Restaurant Terms. Concorde French Language Publications. m/s. 3. ISBN 0-9545991-2-8.CS1 maint: extra text: authors list (link)
- ^ Burgel, Patrick (2005). Le petit dictionnaire des pluriels: 5000 mots. Chatou: Éditions Carnot. m/s. 35. ISBN 2-84855-114-3.
- ^ "Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales (CNRTL)". Dicapai pada 2012-06-19.
- ^ Dictionnaire Le Petit Robert. Éditions Le Robert. 2011. ISBN 978-2849028988.
- ^ "Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales (CNRTL)". Dicapai pada 2012-06-19.
- ^ Grimes, William (1998-07-22). "First a Little Something from the Chef ... Very Very Little". The New York Times. Dicapai pada 2009-11-01.
The predinner treat known as an amuse-bouche, or amuse-gueule, used to be a throwaway, a complimentary palate pleaser, to translate the term, which was put before the diner to make a good impression. Recently, however, like a bit player with big ideas, it has begun to hog the stage
- ^ Clark, Melissa (2006-08-30). "Tiny Come-Ons, Plain and Fancy". The New York Times.
In the long history of cuisine, amuse-bouches (also called amuse-gueules) are relative newcomers, entering into fashion during the salad days of nouvelle cuisine and gaining in prominence and complexity ever since. Before that, said the chef Jean-Georges Vongerichten of Jean Georges (which serves a stunning, ever-changing array of amuse-bouches), fancy French restaurants presented simple canapés and hors d’oeuvres like smoked salmon sandwiches and gougères with drinks
- ^ Tramonto, Rick; Goodbody, Mary (2002). Amuse-Bouche: Little Bites That Delight Before the Meal Begins. New York: Random House. ISBN 0-375-50760-4. OCLC 49225896.
- ^ Friedrich, Jacqueline (1999-01-24). "Choice Tables; Hard by the Chateau, Royal Eating". The New York Times.
- ^ Bittman, Mark (2001-02-11). "Choice Tables; There's No Free Lunch in London, But Prix Fixe Eases the Sting". The New York Times.
 |
Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Amuse-bouche |