.svg)
Amerika Inggeris kemudian ditukarkan menjadi Amerika British, yang merujuk kepada jajahan mahkota Kerajaan England dan kemudian Kerajaan Great Britain di Amerika Utara (termasuk Bermuda), Amerika Tengah, Kepulauan Caribbean dan Guyana dari tahun 1607 hingga 1783. Secara rasminya, jajahan-jajahan British di Amerika Utara dikenali sebagai Amerika British dan Hindia Barat British sehingga 1776, apabila Tiga Belas Jajahan yang terletak di sepanjang pesisir Atlantik mengisytiharkan kemerdekaan mereka dan membentuk Amerika Syarikat.[1] Selepas peristiwa itu, terbentuknya Amerika Utara British (hanya Kanada) yang telah digunakan untuk menjajah benua Amerika Utara selain Amerika Syarikat. Terma "Amerika Utara British" telah pertama kali digunakan secara rasminya pada 1783, tetapi ia adalah luar biasa sebelum Laporan Hal Ehwal Amerika Utara British (1839), yang dikenali juga sebagai Laporan Durham.
Amerika British semakin mendapat sejumlah besar wilayah baru berikutan Perjanjian Paris pada 1763 yang berakhir penglibatan Britain dalam Perang Tujuh Tahun. Pada permulaan Perang Kemerdekaan Amerika pada 1775, Empayar British Pertama termasuklah 20 jajahan utara dan timur Sepanyol Baru (kawasan hari ini adalah Mexico dan Barat Amerika Syarikat). Timur Florida dan Barat Florida telah diserahkan kepada Sepanyol ketika Perjanjian Paris (1783) yang berakhir dengan Perang Revolusi Amerika dan kemudian diserahkan oleh Sepanyol kepada Amerika Syarikat pada tahun 1819. Tetapi salah satu negara jajahan baki Amerika Utara British selain daripada Hindia Barat British telah bersatu bersama-sama 1867-1873 membentuk Dominion Kanada. Newfoundland telah menyertai Kanada pada tahun 1949.