Suresvara (juga dikenali sebagai Suresvaracarya) ialah seorang ahli falsafah India pada abad ke-9 yang pernah berguru di bawah bimbingan Sankara. Sankara dikatakan telah menyerahkan institusi monastik pertamanya, Sringeri Sharada Pitham, kepada Suresvara. Beliau juga dipercayai sebagai pengasas Naduvil Matham di Thrissur. Tempat Maha Samadhi beliau terletak berhampiran kuil Sharada di biara Sringeri Mutt, Karnataka.
Suresvara (IAST: Sureśvara) ialah salah seorang daripada empat murid utama Sankara (788–820 M). Tidak banyak maklumat terperinci yang diketahui tentang dirinya.
Menurut biografi tradisional Sankara—seperti Sankara Digvijaya—beliau dipercayai sebagai Mandana Misra, seorang sarjana ulung dalam bidang Mimamsa, yang telah ditewaskan oleh Sankara dalam suatu perdebatan falsafah. Berdasarkan persetujuan sebelum perdebatan itu, beliau menerima perintah sanyasa daripada Sankara dan menjadi muridnya, lalu mengambil nama baru, Suresvara. Namun, para sarjana moden tidak bersetuju dengan pandangan ini. Menurut mereka, Suresvara ialah tokoh yang berbeza sama sekali, yang sebelumnya dikenali sebagai Visvarupa.[1]
Karya-karya utama Suresvara termasuk Varttika (huraian puitis) terhadap bhasya (ulasan) Sankara ke atas Brihadaranyaka Upanisad dan Taittiriya Upanisad; Manasollasa, sebuah varttika ke atas Dakshinamurti Stotra; sebuah bhasya ke atas Pancikarana karya Sankara; dan Naiskarmyasiddhi, sebuah risalah asli mengenai falsafah Advaita Vedanta.
Ketua Biara
Suresvara juga merupakan ketua pertama Sharadapitha di Sringeri, salah satu daripada empat biara utama yang diasaskan oleh Sankara.[2]
Namun, menurut satu lagi versi, beliau ialah pontif pertama Kanci Kamakoti Pitham (selepas Sankara), sebuah biara kelima yang dikatakan telah diasaskan oleh Sankara sendiri sebagai tempat kediamannya.[3] Kontroversi mengenai perkara ini masih berterusan hingga ke hari ini. Walau apa pun, memang diakui bahawa biara ini juga telah melahirkan ramai acarya agung dalam tradisi Advaita.
Identifikasi dengan Mandana Misra
Suresvara sering dikenal pasti sebagai Mandana Misra. Kedua-duanya — Suresvara (sekitar 800–900 M) dan Mandana Misra — adalah tokoh sezaman dengan Sankara. Keduanya menafsirkan ajaran Sankara berdasarkan keyakinan dan pendekatan peribadi mereka sendiri.[4]
Pandangan Tradisional: Mandana Misra = Suresvara
Sumber utama:
- Sankara Digvijaya karya Madhava Vidyaranya: Sebuah biografi hagiografi yang paling berpengaruh, menyatakan bahawa Mandana Misra ditewaskan oleh Sankara dalam perdebatan falsafah dan kemudiannya menerima perintah sannyasa, lalu mengambil nama Suresvara.
- Catatan tradisional daripada pihak biara Sringeri Sharada Peetham juga menyokong pandangan ini.
Pandangan Sarjana Moden: Mereka adalah individu berbeza
Pandangan ini disokong oleh beberapa sarjana moden yang melakukan analisis kritikal terhadap gaya penulisan, istilah falsafah, dan perbezaan dalam ajaran.
Kuppuswami Sastri
- Sumber: Pengenalan kepada edisi kritikal Brahmasiddhi (1927)
- Menolak bahawa Mandana dan Suresvara adalah orang yang sama walaupun mengakui bahawa mereka hidup pada zaman yang sama.[5]
- Menyatakan bahawa nama "Mandana Misra" digunakan sebagai nama peribadi dan juga gelaran, menyebabkan kemungkinan kekeliruan identiti.
M. Hiriyanna
- Sumber: Essentials of Indian Philosophy dan esei-esei mengenai Vedanta.
- Menyatakan perbezaan jelas dalam doktrin, terutamanya dalam isu epistemologi dan pembebasan (moksha).
- Menegaskan bahawa Suresvara lebih setia kepada ajaran Sankara, manakala Mandana membawa pengaruh Mimamsa yang ketara.
S.S. Suryanarayana Sastri dan lain-lain
- Dalam perbandingan antara Brahmasiddhi dan Naiskarmyasiddhi, mereka menemui perbezaan ketara dari segi gaya dan hujahan falsafah.
Pandangan Alternatif: R. Balasubramanian (Identiti tidak dapat dipastikan)
- Sumber: Artikel dalam The Journal of Indian Philosophy dan esei yang dikumpulkan dalam The Advaita Tradition in Indian Philosophy (2000)
- Berpendapat bahawa tiada bukti kukuh dan muktamad yang membuktikan bahawa Mandana Misra dan Suresvara adalah individu berbeza.
- Menunjukkan kesinambungan dalam aliran pemikiran dan gaya penulisan, terutamanya antara Brahmasiddhi dan Naiskarmyasiddhi, sebagai bukti bahawa mereka mungkin orang yang sama.[6]
Dari segi doktrin, terdapat perbezaan asas antara fahaman Advaita Mandana Misra dan Sankara, sedangkan Suresvara dianggap lebih setia kepada pemikiran Sankara. Sebagai contoh:
- Lokus Avidya: Menurut Mandana Misra, kejahilan (avidya) berpunca daripada individu jiva. Sebaliknya, Suresvara berpendapat bahawa avidya berkaitan Brahman dan berakar dalam Brihadaranyaka Upanisad sendiri. Perbezaan ini turut mencerminkan dua aliran utama Advaita, iaitu Bhamati dan Vivarana.[7]
- Pembebasan (moksha): Mandana Misra berpendapat bahawa pengetahuan yang terhasil daripada Mahavakya (pernyataan besar dalam Upanisad) sahaja tidak mencukupi untuk mencapai pembebasan. Hanya penyedaran langsung terhadap Brahman melalui meditasi dapat membebaskan. Sebaliknya, menurut Suresvara, pengetahuan itu sendiri sudah bersifat membebaskan, manakala meditasi hanya berfungsi sebagai bantuan tambahan.
Karya-karya Penting Suresvara:
- Brhadaranyakopanisad-bhasya-varttika – Huraian puitis terhadap ulasan Sankara ke atas Brihadaranyaka Upanisad
- Naiskarmyasiddhi – Risalah bebas mengenai Advaita Vedanta
- Sambandha-varttika – Karya komentar terhadap pengenalan Sankara bagi Brihadaranyaka Upanisad
- Taittiriya-varttika – Komentar terhadap ulasan Sankara bagi Taittiriya Upanisad
- Manasollasa – Komentar terhadap Daksinamurti Stotra
- Pancikarana-varttika – Komentar terhadap karya Pancikarana oleh Sankara
Rujukan
- ^ Swami Harshananda, A Concise Encyclopaedia of Hinduism
- ^ https://www.sringeri.net/history
- ^ https://www.kamakoti.org/peeth/origin.html
- ^ Roodurmum, Pulasth Soobah (2002), Bhāmatī and Vivaraṇa Schools of Advaita Vedānta: A Critical Approach, Delhi: Motilal Banarsidass Publishers Private Limited
- ^ Kuppuswami Sastri, S. (1984), Brahmasiddhi, by Maṇḍanamiśra, with commentary by Śankhapāṇī. 2nd ed., Delhi, India: Sri Satguru Publications
- ^ Balasubramanian, R. (1962). "Identity of Maṇḍanamiśra". Journal of the American Oriental Society. 82 (4): 522–532. doi:10.2307/597522. JSTOR 597522.
- ^ Sharma, C. (1997), A Critical Survey of Indian Philosophy, Motilal Banarsidass, ISBN 81-208-0365-5