| Tulisan Biasa | |
|---|---|
 | |
| Jenis tulisan | |
Tempoh masa | s. abad ke-2 – kini |
| Tulisan berkaitan | |
Sistem tulisan induk | |
Sistem tulisan turunan | |
| Unikod | |
| |
Tulisan biasa[a] ialah yang paling baharu dalam kumpulan utama gaya tulisan Cina, muncul pada zaman Tiga Kerajaan s. 230 M, dan matang dari segi gaya pada abad ke-7. Ia merupakan gaya yang paling umum digunakan dalam teks moden. Dalam bentuk tradisionalnya, ia ialah ketiga paling biasa dalam penerbitan selepas jenis huruf Ming dan Gotik yang digunakan secara eksklusif dalam cetakan.[1]
Sejarah
Manual Kaligrafi Xuanhe (宣和書譜) mengaitkan Wang Cizhong sebagai pencipta tulisan biasa, berdasarkan tulisan leksikal dari awal Dinasti Han (202 SM – 220 M). Ia menjadi popular semasa zaman Han Timur dan Tiga Kerajaan,[2] dengan Zhong Yao (s. 151 – 230 SM),[3] seorang ahli kaligrafi di negeri Cao Wei (220–266), diiktiraf sebagai tokoh pertama yang menguasainya, digelar bapa tulisan biasa. Karya terkenalnya termasuk 宣示表 (Xuanshi biao), 薦季直表 (Jianjizhi biao), dan (力命表, Liming biao). Ahli paleografi Qiu Xigui[2] menggambarkan tulisan dalam Xuanshi biao sebagai:
...jelas muncul daripada rahim tulisan separa kursif awal. Jika seseorang menulis bentuk kemas tulisan separa kursif awal secara lebih berwibawa dan menggunakan teknik berhenti [(頓; dùn)], yang digunakan untuk mengukuhkan permulaan atau akhir sesuatu strok apabila menamatkan strok mendatar, amalan yang sudah wujud dalam tulisan separa kursif awal, dan seterusnya menggunakan strok condong ke kanan dengan tapak yang tebal, hasilnya ialah gaya kaligrafi seperti dalam "Xuān shì biǎo".
Namun, sangat sedikit yang menulis dalam skrip ini pada masa itu selain beberapa sasterawan; kebanyakan masih menulis dalam tulisan neo-leksikal, atau bentuk hibrid antara separa kursif dan neo-leksikal.[2] Tulisan biasa tidak menjadi dominan sehingga abad ke-5 semasa awal Zaman Utara dan Selatan (420–589); terdapat satu variasi tulisan biasa yang muncul daripada gabungan tulisan neo-leksikal serta tulisan biasa[4] yang dikenali sebagai Templat:Zhl atau Templat:Zhl. Oleh itu, tulisan biasa berasal daripada gaya separa kursif awal dan juga daripada tulisan neo-leksikal.
Tulisan ini dianggap matang dari segi gaya pada zaman Dinasti Tang (618–907), dengan ahli kaligrafi paling terkenal dan sering ditiru pada zaman itu ialah Empat Tokoh Besar Tang Awal (初唐四大家): Ouyang Xun, Yu Shinan, Chu Suiliang, dan Xue Ji, serta pasangan Yan Zhenqing dan Liu Gongquan.
Semasa Dinasti Song Utara (960–1127), Maharaja Huizong mencipta gaya ikonik dikenali sebagai 瘦金體 (shòujīntǐ, emas langsing).[5] Pada zaman Dinasti Yuan (1271–1368), Zhao Mengfu (1254–1322) juga terkenal dengan gaya kaligrafinya sendiri untuk tulisan biasa, dipanggil 趙體 (Zhaoti).
Sebanyak 92 peraturan yang mengawal struktur asas tulisan biasa ditetapkan pada zaman Dinasti Qing (1644–1912); ahli kaligrafi Huang Ziyuan (黄自元) menulis panduan bergambar tentang peraturan ini, dengan empat aksara diberikan sebagai contoh untuk setiap satunya.
Ciri-ciri
Lapan Prinsip Yong merangkumi pelbagai jenis strok yang muncul dalam tulisan biasa.[6] Aksara tulisan biasa dengan saiz lebih besar daripada 5 cm (2 in) biasanya diklasifikasikan sebagai 'besar' (大楷; dàkǎi); yang lebih kecil daripada 2 cm (0.8 in) diklasifikasikan sebagai 'kecil' (小楷; xiǎokǎi), dan yang berada di antara kedua-duanya sebagai 'sederhana' (中楷; zhōngkǎi).[7]
Karya terkenal yang ditulis dalam tulisan biasa termasuk karya era Zaman Utara dan Selatan Rekod Arca Yao Boduo (姚伯多造像記) dan Prasasti Jeneral Guangwu (廣武將軍碑), karya era Sui Prasasti Kuil Longzang (龍藏寺碑), Rekod Batu Nisan Sui Xiaoci (蘇孝慈墓誌), dan Rekod Batu Nisan Kecantikan Tong (董美人墓誌), serta karya era Tang Mata Air Manis di Istana Jiucheng (九成宮醴泉銘).
Gaya terbitan
- Jenis huruf Fangsong berdasarkan gaya cetakan yang berkembang semasa Dinasti Song (970–1279)
- Jenis huruf cetak paling biasa, Ming dan sans-serif, adalah berasaskan Fangsong
- Jenis huruf buku teks Jepun (教科書体; kyōkashotai) berasaskan tulisan biasa, tetapi diubah suai supaya kelihatan seperti ditulis dengan pensel atau pen. Ia juga mengikuti bentuk aksara jōyō kanji
- Bopomofo separa suku kata hampir selalu ditulis menggunakan strok tulisan biasa
Galeri
-
Xuanshi Biao oleh Zhong Yao, ditulis semasa peralihan awal daripada tulisan leksikal kepada tulisan biasa -
![Sheng Jiao Xu oleh Chu Suiliang,[b] contoh tulisan biasa](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/41/Sheng_jiao_xu.jpg/250px-Sheng_jiao_xu.jpg)
Sheng Jiao Xu oleh Chu Suiliang,[b] contoh tulisan biasa
![Sheng Jiao Xu oleh Chu Suiliang,[b] contoh tulisan biasa](/wiki/Fail:Sheng_jiao_xu.jpg)
Rujukan
Ralat petik: Tag <ref> wujud untuk kumpulan bernama "lower-alpha", tetapi tiada tag <references group="lower-alpha"/> yang berpadanan disertakan