James Longstreet | |
|---|---|
 | |
| Menteri Residen Amerika Syarikat ke Empayar Uthmaniyyah | |
| Dalam jawatan 14 Disember 1880 – 29 April 1881 | |
| Presiden | |
| Didahului oleh | Horace Maynard |
| Digantikan oleh | Lew Wallace |
| Maklumat peribadi | |
| Lahir | 8 Januari 1821 Daerah Edgefield, Carolina Selatan, A.S. |
| Mati | 2 Januari 1904 (umur 82) Gainesville, Georgia, A.S. |
| Tempat semadi | Perkuburan Alta Vista, Gainesville, Georgia, A.S. |
| Parti politik | Republikan |
| Pasangan |
|
| Anak | 10 (hanya 5 terselamat sehingga dewasa)[1] |
| Tempat belajar | Akademi Tentera Amerika Syarikat (BS) |
| Tandatangan |  |
| Perkhidmatan tentera | |
| Kesetiaan | |
| Cabang/khidmat |
|
| Tahun khidmat | |
| Pangkat | |
| Unit |
|
| Pangkalan |
|
| Perang/Pertempuran |
|
James Longstreet (8 Januari 1821 – 2 Januari 1904) ialah seorang jeneral Gabungan yang berkhidmat semasa Perang Saudara Amerika dan merupakan bawahan utama kepada Jeneral Robert E. Lee, yang memanggilnya "Kuda Perang Lama". Beliau berkhidmat di bawah Lee sebagai komander kor untuk kebanyakan pertempuran yang dilakukan oleh Tentera Virginia Utara di Teater Timur, dan secara ringkas dengan Braxton Bragg dalam Tentera Tennessee di Teater Barat.
Selepas menamatkan pengajian dari Akademi Tentera Amerika Syarikat di West Point, Longstreet berkhidmat dalam Tentera Amerika Syarikat semasa Perang Mexico-Amerika. Dia cedera dalam Pertempuran Chapultepec, dan semasa pemulihan berkahwin dengan isteri pertamanya, Louise Garland. Sepanjang tahun 1850-an, beliau berkhidmat dalam tugas sempadan di Barat Daya Amerika. Pada bulan Jun 1861, Longstreet meletakkan jawatan suruhanjaya Tentera A.S. dan menyertai Tentera Gabungan. Dia mengetuai tentera Konfederasi semasa kemenangan awal di Ford Blackburn pada bulan Julai dan memainkan peranan kecil di Pertempuran Pertama Bull Run.
Longstreet membuat sumbangan besar kepada kebanyakan kemenangan Konfederasi utama, terutamanya di Teater Timur sebagai salah seorang ketua bawahan Robert E. Lee dalam Tentera Virginia Utara. Dia beraksi dengan buruk di Seven Pines dengan secara tidak sengaja mengarak anak buahnya ke jalan yang salah, menyebabkan mereka tiba lewat, tetapi memainkan peranan penting dalam kejayaan Konfederasi Pertempuran Tujuh Hari pada musim panas 1862, di mana dia membantu mengawasi serangan berulang yang mendorong tentera Kesatuan jauh dari ibu kota Gabungan Richmond. Longstreet mengetuai serangan balas yang dahsyat yang menumpaskan tentera Union di Second Bull Run pada bulan Ogos. Anak buahnya bertahan dalam peranan pertahanan di Antietam dan Fredericksburg. Dia tidak mengambil bahagian dalam kemenangan Konfederasi di Chancellorsville, kerana dia dan kebanyakan tenteranya telah dipisahkan dalam Pengepungan Suffolk yang agak kecil. Perkhidmatan Longstreet yang paling kontroversi ialah di Pertempuran Gettysburg pada Julai 1863, di mana dia secara terbuka tidak bersetuju dengan Lee mengenai taktik yang akan digunakan dan dengan berat hati mengawasi beberapa serangan yang tidak berjaya ke atas pasukan Kesatuan. Selepas itu, Longstreet, atas permintaannya sendiri, dihantar ke Teater Barat untuk berperang di bawah Braxton Bragg, di mana tenteranya melancarkan serangan ganas ke atas barisan Union di Chickamauga yang membawa hari itu. Selepas itu, prestasinya dalam perintah separa autonomi semasa kempen Knoxville mengakibatkan kekalahan Konfederasi. Tempoh Longstreet di Teater Barat dicemari oleh peranan utamanya dalam pelbagai konflik di kalangan jeneral Gabungan. Tidak berpuas hati berkhidmat di bawah Bragg, Longstreet dan orang-orangnya dihantar pulang ke Lee. Dia dengan cekap memerintah tentera semasa Pertempuran Wilderness pada tahun 1864, di mana dia cedera parah akibat tembakan mesra. Dia kemudiannya kembali ke lapangan, berkhidmat di bawah Lee dalam Pengepungan Petersburg dan kempen Appomattox.
Longstreet menikmati kerjaya selepas perang yang berjaya bekerja untuk kerajaan A.S. sebagai diplomat, penjawat awam dan pentadbir. Sokongannya terhadap Parti Republikan dan kerjasamanya dengan rakannya sebelum perang, Presiden Ulysses S. Grant, serta komen kritis yang ditulisnya mengenai prestasi Lee semasa perang, menjadikannya kutukan kepada ramai bekas rakan sekerja Gabungannya. Reputasinya di Selatan semakin terjejas apabila dia mengetuai militia Afrika-Amerika menentang Liga Putih anti-Pembinaan Semula di Battle of Liberty Place pada tahun 1874. Pengarang gerakan Lost Cause memberi tumpuan kepada tindakan Longstreet di Gettysburg sebagai sebab utama mengapa Selatan kalah dalam Perang Saudara. Sebagai seorang lelaki tua, dia berkahwin dengan Helen Dortch Longstreet, yang bekerja untuk memulihkan imej suaminya selepas kematiannya. Sejak akhir abad ke-20, reputasi Longstreet telah melalui penilaian semula yang perlahan. Ramai ahli sejarah Perang Saudara kini menganggap beliau antara komander taktikal perang yang paling berbakat.
Rujukan
- ^ Varon 2023, m/s. 156.