Hubungan Jepun-Korea Selatan - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Selepas bahagian Korea, Jepun dan Korea Selatan mewujudkan hubungan diplomatik pada bulan Disember 1965, di bawah Perjanjian Hubungan Asas antara Jepun dan Republik Korea, dengan Jepun mengiktiraf Korea Selatan sebagai satu-satunya kerajaan yang sah bagi seluruh Semenanjung Korea.

Sejarah

Antara 1961 dan 1979, ketua negara Korea Selatan ialah diktator Park Chung-hee, yang pernah berkhidmat dalam tentera Imperial Jepun semasa Perang Dunia II.^[1] Park sangat berminat dalam pemodenan Jepun sejak beliau menyaksikan dasar pembangunan di Manchukuo secara langsung. Selepas perang, semasa makan tengah hari peribadi dengan Perdana Menteri Nobusuke Kishi, dirinya salah seorang perancang di sebalik ekonomi Manchukuo sebelum perang, Park membandingkan konco tentera Korea Selatannya sendiri dengan "orang muda yang berjaya dengan pemulihan Meiji di Jepun," selanjutnya sambil menambah bahawa beliau dan mereka yang membantunya dalam melaksanakan rampasan kuasa 16 Mei "memandang tinggi orang-orang ini, dan cuba membuat negara kita terlepas daripada kemiskinan dan membina sebuah negara yang kaya dan berkuasa."^[2] Di bawah kerajaan Park, kedua-dua negara meneruskan perjanjian perdamaian 1965, yang membawa hubungan normal, walaupun mendapat tentangan awam yang besar. Park dapat memaksa pelaziman melalui Dewan Negara dan menutup tunjuk perasaan melalui undang-undang tentera.^[2]